اتحادخبر: مدیر پژوهش مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع) گفت: اخیرا کتابی با عنوان ری باستان در دسترس قرار گرفته که محل دفن محمدبن زکریای رازی منطقه امام زاده شعیب (ع) شهرری عنوان شده‌است ولی قبر وی بطور مشخص معلوم نیست.

به گزارش ایرنا؛مهدی دانشیار شامگاه یکشنبه در این باره گفت: در قسمتی از کتاب دوجلدی آقای کریمان با عنوان ری باستان که در ۲۰ بهمن سال ۱۳۴۵ نگارش شده پیرامون محمدبن زکریای رازی می نویسد: منطقه امام زاده شعیب (ع) مدفن این دانشمند ایرانی است.

وی اظهار داشت: در این کتاب که به عنوان معتبرترین سند شهرستان ری است به وجود تنها یک قبرستان در شهرستان ری اشاره دارد و براساس تحقیقات میدانی محل زندگی و تدریس محمدبن زکریای رازی در این منطقه (فیروزآباد قلعه نو) بوده و در همانجا طبابت نیز انجام می داده است.

دانشیار اظهار امیدواری کرد، مسئولان و متولیان با کاوش بیشتر در این زمینه برای ساخت مقبره و رونق این منطقه اقدام کنند.

این مسئول خاطرنشان کرد: بر اساس نظر مورخیان و تحقیقات میدانی قبرهای این گورستان متعلق به قرن سوم هجری که دارای نقوش و خط کوفی که نشان می دهد قبرستان قدیمی شهرری همینجا بوده است.

دکتر احمد ابوحمزه ری‌شناس و کارشناس مسائل تاریخی نیز در این باره گفت: از سال ۱۳۴۳ مرحوم دکتر کریمان پیگیر این موضوع بودند و ۲ سال بعد کتاب ری باستان را منتشر کردند، با توجه نگاه مورخان، زندگینامه زکریای رازی و کتیبه های موجود در محوطه امام زاده شعیب (ع) که نزدیک بیمارستان رازی بوده و هزار و ۱۰۰ سال پیش دفن صورت گرفته است، به این نتیجه رسیدیم که این منطقه محل دفن دانشمند ایرانی است.

وی تاکید کرد: از نگاه مورخین، کتابهای تاریخی و پیگیری های مرحوم کریمان به این نتیجه رسیدیم که غیر از اینجا قبرستان دیگری نزدیک بیمارستان رازی محل زندگی این دانشمند وجود نداشته است.

ابوحمزه یادآور شد: بعد از یکهزار و ۱۰۰ سال پیداکردن قبری ممکن نیست بنابراین براساس این شواهد، قرائن و یافته های تحقیقی محمدبن زکریای رازی در این منطقه دفن شده است.

«محمدبن زکریای رازی» از مفاخر و مشاهیر ایران زمین است؛ کیمیاگری مبتکر که پایه های پیشرفت را در صنعت داروسازی و علوم دیگر بنیان نهاد و با دستاوردهایش انقلابی شگرف را در این صنعت ایجاد کرد و سبب سهولت در دستیابی به یافته های علمی دیگر شد.

زکریای رازی در کنار تمامی این دستاوردهای مفید، اکتشافاتی را نیز داشت که حاصل مستقیم آزمایش های او هستند، کشف الکل، به دست آوردن اسید سولفوریک و اسید کلریدریک با استفاده از تاثیر آب آهک بر نوش دارو، تهیه ی استات مس برای شست و شوی زخم ها و تهیه مرگ موش از آن جمله اند. همچنین رازی نخستین فردی محسوب می شود که از الکل به گونه ای فعال در مصارف پزشکی بهره برده است.

سرانجام این طبیب برجسته ایرانی پس از سال ها تلاش در راه اعتلای علم و دانش سرزمین خویش، در ۳۰۴ هجری خورشیدی در زادگاهش شهر ری دیده از جهان فروبست و برای همیشه دنیای طب و کیمیاگری را رها کرد.