تومور سرطانی کلیه یکی از موذی‌ترین تومور‌ها هستند که در اغلب مواقع علیرغم انتشار به مناطق دیگر بدن، هیچ علامت و نشانه‌ای ندارند و در اغلب موارد به صورت اتفاقی و در بررسی‌ها و چکاب کلیه با سونوگرافی و یا سی تی اسکن تشخیص داده می‌شوند. از مشخصات بد این تومو‌های سرطانی، مقاوم بودن آن‌ها به شیمی درمانی و رادیوتراپی است.

در اینجا شایع‌ترین علائم این سرطان بیشتر معرفی شده است:

وجود خون در ادرار

خون در ادرار که به نام هماچوری شناخته می‌شود، یکی از علائم بارز ابتلا به سرطان کلیه است. اغلب حتی مقدار بسیار کمی خون در ادرار، می‌تواند باعث تغییر رنگ آن شود. گاهی اوقات خون در ادرار آنقدر ناچیز است که تنها با آزمایش ادرار می‌توان آن را تشخیص داد. البته عواملی مانند عفونت مثانه، سنگ گلیه، کیست، یا التهاب نیز باعث وجود خون در ادرار می‌شود. به هر حال در صورت مشاهده این علامت باید سریعا به پزشک مراجعه کرد.

درد پایین کمر

اکثر افراد این درد را تجربه نمی‌کنند تا زمانی که سرطان به مراحل پیشرفته خود رسیده باشد. درد ناشی از سرطان کلیه در یک طرف از پهلو و بالاتر از لگن احساس می‌شود. این درد می‌تواند یک درد مبهم و تیز باشد. اگر هر گونه درد ناگهانی را در پهلوی خود احساس کردید که برای چند روز ادامه داشت، حتما به پزشک مراجعه کنید.

وجود توده در شکم

وجود توده در شکم می‌تواند علامت هشدار دهنده ابتلا به سرطان کلیه باشد. حس کردن توده کلیوی سخت است، چون بیشتر در اعماق شکم وجود دارد. کشف این توده پزشک را وادار به سفارش آزمایش‌هایی مانند سونوگرافی و سی تی اسکن می‌کند. البته در نظر داشته باشید که اغلب این توده‌ها همیشه نشان دهنده ابتلا به سرطان نیستند.

کم خونی و خستگی

خستگی یک علامت شناخته شده در مورد اغلب سرطان‌ها است. خستگی ناشی از سرطان با خستگی معمولی تفاوت دارد و با خواب و استراحت برطرف نمی‌شود. این خستگی با فعالیت‌های روزمره و طبیعی تداخل دارد و می‌تواند فرد را تحریک پذیر و ضعیف کند. هر گونه خستگی غیر معمول باید به اطلاع پزشک رسانده شود.

از دست دادن اشتها، تب و از دست دادن وزن

یکی از نشانه‌های رایج سرطان، از دست دادن ناگهانی و غیر منتظره وزن است؛ بدون این که بیمار از رژیم غذایی خاصی تبعیت کرده باشد. تب با علت ناشناخته نیز ممکن است همراه با سایر علائم، نشانه‌ای از ابتلا به سرطان کلیه باشد.

تشخیص

اگر بیمار علایمی داشت که مشابه سرطان کلیه بود، پزشک یک یا بیشتر از این آزمایش‌ها را در مورد او انجام می‌دهد:

تست بدنی: پزشک علایم حیاتی مثل تب و فشار خون بیمار را چک کرده و پهلو‌های او را لمس می‌کند.

تست ادرار: برای چک کردن خون در ادرار

تست خون: برای اندازه گیری موادی مثل کراتینین (غلظت زیاد کراتینین به این معنی است که کلیه‌ها کار خود را درست انجام نمی‌دهند).

تست آی وی پی: پزشک رنگ خاصی را به درون وریدی در بازو تزریق می‌کند. رنگ در بدن حرکت می‌کند و به وسیله کلیه‌ها دریافت می‌شود. رنگ باعث درخشش کلیه‌ها در زیر اشعه ایکس می‌گردد. مقداری از اشعه ایکس رنگ را هنگام عبور از مثانه و حالب ردیابی می‌کند. اشعه ایکس می‌تواند تومور‌های کلیه و مشکلات دیگر را نشان دهد.

سی تی اسکن: دستگاه تولید کننده اشعه ایکس به کامپیوتری متصل است و یک سری عکس از جزئیات کلیه می‌گیرد.

تست ماورای صوت: از امواج فوق صوت که افراد آن را نمی‌شنوند استفاده می‌گردد. امواج از کلیه بازتاب می‌شوند و پژواک آن‌ها توسط رایانه‌ای دریافت و تصاویری تحت عنوان سونوگرام ساخته می‌شود.

بیوپسی (نمونه برداری): عبارتست از خارج کردن تکه‌ای از بافت کلیه برای بررسی سلول‌های سرطانی.

تاخیر نکنید!

متاسفانه اغلب علائم بالینی سرطان کلیه، تا رسیدن به مراحل پیشرفته خود را نشان نمی‌دهند. به همین دلیل مهم است که در صورت مشاهده هر کدام از علائم ذکر شده، به پزشک مراجعه کنید. اگر سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان را دارید، تسریع مراجعه به پزشک در شما اهمیت چندبرابر دارد. به یاد داشته باشید که بسیاری از علائم سرطان کلیه خوش خیم و قابل پیشگیری هستند. هرچه زودتر با این علائم به پزشک مراجعه کنید، گزینه‌های درمانی بیشتری نیز پیش روی شما قرار دارد.