قدرت مظاهری :

... گاهی وقتام آدم، اهم و فالاهم میکنه. با خودش میگه این مهمه ولی این یکی، مهمتره مثلا. بعد کل وقت و انرژی و زور و بازوشو میذاره رو اون یکی که مهمتره و سعی میکنه اون رو به سرانجام برسونه. یکی از مصداقای این اهم و فالاهم، جلسات مجلسه. توی هر پارلمانی، نماینده ها مسائل مهمتر رو توی اولویت قرار میدن و بعد به سراغ مسائل جزئی تر و کم اهمیت تر میرن. توی مجلس ما هم تقریبا همینجوره و قید کلمه ی ،،فوریت،، برای یه مصوبه، برمیگرده به همین موضوع... حالا ...

دیروز اعضای مجلس - راستش نمیتونم به آدمایی که با رای کمتر از هفت درصد جامعه، نشستن رو صندلیای مجلس، بگم نماینده - سه چهار ساعت جلسه گرفتن و کلی بگومگو کردن تا تصویب کنن که هیئت رئیسه یا رئیس مجلس مثلا، میتونه بدون استعفا، کاندیدای ریاست جمهوری بشه! یعنی مثلا نشستن کلی اهم و فالاهم کردن و توی این خرابی اوضاع اقتصادی مملکت و ویرانی معیشتی مردم، به این نتیجه رسیدن که یه قانون هم تصویب کنن برا ممدباقر و بر و بچز.

تحفه تر از همه اینکه عضو دشتستونی مجلس، کل مشکلات دشتستون - اعم از وضع نابسامان زندگی مردم، گرانی سرسام آور و کمرشکن، عدم ایجاد پروژه های رفاهی جدید و تعطیلی پروژه های نیمه کاره، افول مناسبات کشاورزی و نزول قیمت محصولات باغداران، مالباختگی مردم دراثر توصیه ی مقامات بالای کشور برای ورود سرمایه شون به بورس، مشکلات آب و برق و راه و بهداشت و آموزش ووو - رو حل کرده و موقع تصویب این طرح، انگشت دستشو برده بالا و گفته :"اجازه آقا ، اجازه ، یه طرح هم تصویب کنیم برا منصوبین رهبری که بتونن شرکت کنن توی انتخابات !!!" باقی اعضا هم که از نبوغ و استعداد این جوون دشتستونی انگشت به دهان موندن، کلی به به و چه چه کردن و استقبال کردن ازش. به این میگن اهم و فالاهم. بالاخره باید یه نفر باشه از مظلومیت منصوبین رهبری هم دفاعی کنه دیگه. کی بهتر از عضو دشتستونی مجلس ! تاریخ مجلس نشون داده که آینده دارن این جوونا. حالا ببینیم چطو میشه ...

آها، پاک داشت یادم میرفت. هزینه ی هر دقیقه ی مجلس، حدود بیست و دو میلیون تومن و برا یه جلسه ی سه چهار ساعتی، چیزی حدود پنج میلیارد تومنه. این البته برآورد سال ۹۳ با دلار سه چهارتومنیه. حالا اگه معنی و مفهوم ،،اهم و فالاهم،، رو خوب متوجه شدین، بپرید برید دشتستون و ببینید چقده آدماش، بی هیچ مشکل و دغدغه ای دارن حال میکنن با زندگی شون و تنها مشکل حادشون همین مظلومیت منصوبین رهبری بود که اینم شکر خدا حل شد به حکم درایت جوون مجلس نشین شون. آدم، یه باره این بیت شعره تلنگر - ببخشید، مشت - میزنه تو مخش که : پی مصلحت مجلس آراستند / نشستند  و گفتند و برخاستند ... عیب اینجاس که برهم نمیخیزن این روزا. نشستن رو صندلیای سبز نرم و برا مصلحت خودشون، کنتور میندازن برا مملکت ...