خذمت: خدمت، کار کردن برای کسی، بندگی کردن که غذمت هم گفته می شود.

خِر: الف ـ گلو، گردن مثال. «یه سینه ریزه طلینی تو خِرش بی. یک گردنبند طلایی آویزه گردنش بود» که بُت هم می گویند مثال «او ره پس بُت ش. آب پشت گلویش گیر کرد»

ب ـ مسؤولیت، موظف بودن و ذمه مثال «شوم امشوه تو خِر مو که. میزبانی شام امشب را به گردن می انداخت» یا «بالابری دومن بی یی چاس صوا تو خِر خوته. بالا بری پایین بیایی نهار فردا به عهده خودت است» و اصطلاح معروف «میمون خِر صاو خونیه» که گاها معنی این اصطلاح را اشتباه تفسیر می کنند. این اصطلاح از ارکان تشبیه بمعنی مهمان مثل گردنبند گرانبهایی در گردن صاحب خانه است.

خِراوه: خرابه، ویرانه، بناهایی که مخروب شده، آثار و نشانه هایی که علامت آبادانی جایی باشد.

خِراوه خونه: خرابه خانه، بقایای بنایی از عهد باستان نزدیک کوه گُریک در جنوب شرقی برازجان.

خر باری افتادن: سقوط و افتادن الاغ از بغل و پهلو اما چنانچه خر روی دست و پا بیفتد رُمبِسن (رمبیدن، فروریختن) گفته می شود مثل این اصطلاح معروف محلی «انگاری نه خر رمبس و نه خیگ خهرس یا دهرس. تصور کن که نه خر افتاده و نه خیگ (ظرفی چرمی که در آن آب، روغن و شیره میکنند) پاره شده این تصطلاح همانند انگار نه انگار یا فرض کنید که هیچ اتفاقی نیفتاده. نادیده گرفتن یک موضوع و چشم روی هم گذاشتن. شتر دیدی ندیدی.

خِرت و پرت: اسم مرکب و عامیانه اسباب و اثاثیه کم بها و خرد و ریز.

خر حمالی: کار بی مزد، عمل بی اجر و مفت مثال «صو گه افتو شفق تا مغروه افتو نشین سیش خر حمالی کردم ای بی گی یه پیل سی یی وم دادوو. صبح زود که آفتاب طلوع کرد تا غروب آفتاب برایش....... کردم اگر بگویی یک پول بی ارزش بمن داده باشد»

خِرخِرکی: مبادله ی خرما با اجناس مختلف، نوعی معامله ی پا یا پایی.

خرد و خمهک: خورد و ریز ریز شده کوفته و خسته مثال «لارُم خرد و خمهک واویده. بدنم خسته و کوفته شده»

خُردله: کوچک اندام و ظریف.

خِردن: خوردن، فرو بردن غذا و بلعیدن و نوشیدن آب و ... همچنان تصرف مال و حق دیگران و پس ندادن آن، مثال «پُی چاس خِردن اومه دیندام. موقع نهار خوردن آمد دنبالم» یا «مالِ النگو تا بلنگوه خَرده. پول و مال هر کس را بگویی خورده» که از خِه مخفف خِردن هم استفاده می شود مثال. «چاس خِه وره. نهار خورد و رفت» در برازجان از واژه خاردن که نزدیک به واژه فارسی پهلوی   XVARTAN  است استفاده می شود مثال «موسُمِ چی خاردنه. موقع غذا خوردن است»

خُردواتی: اشیائ خورد و کوچک.

خرِدیزه: الاغ سیاه، دیزه بمعنی لون و رنگ، رنگ سیاه و خاکستری «اسبی که رنگش سیاه یا خاکستری باشد. دیزح و دیزک هم گفته اند فرهنگ عمید».

خر رمه: خر درشت، به اصطلاح شخص خیلی نادان اما پر زور و بزن

خرزهله: خرزهره، گیاهی است بوته مانند از تیره زیتونیان دارای شاخه های باریک و برگ هایی دراز و گل هایی به رنگ سرخ و سفید.

خر زهله دون: خر زهره دان، یکی از آبادی های روستای زیر مُله از توابع بوشکان شهرستان دشتستان در 45 کیلومتری غرب برازجان.

خر زو: خاله زاده، پسرخاله، دخترخاله، اصل این واژه لری است اما گاها در بعضی از نواحی دشتستان تلفظ می شود.

خَرس: ارزیابی ثمر نخل به گونه ی تخمینی پیش از رسیدن خرما و همچنان دیگر محصولات کشاورزی برای اجاره دادن./ج