معماری برازجانی :

ای که آیینت همه مرگ است و جنگ
شرح ِ  قاموست فقط پرتاب ِ سنگ

تا به کی از کشتن و رفتن حدیث
حبس یک بیغوله ی تاریک و تنگ

خالق ِ هفت آسمان با عشق ِ خود
زنده کرده این همه تصویر و رنگ

صوت ِ خوش از نای ِ پاک مصطفی
می زند در گوش مان همواره زنگ

این جهان چون مزرعه در دست تو
آخرت محصول ِ ‌ رفتاری قشنگ

عیسی و موسی و یا هر نور چشم     (ایسی بخوانید)
مغرب و مشرق و یا ما و فرنگ 

نوح مان باشد به کشتی ناخدا
هر که شد با کشتی اش باشد زرنگ

سینه را باید که شست از کینه ها
حیف ِ از این آماج ِ نفرین و خدنگ

صاحب ِ قلبی که حق با نور و عشق
می کند در قالبش جان بی درنگ

بی خدا مانند ِ  یک حیوان پست
مست ِ رفتارش شده بیهوش و منگ

نا امید از کرده اش در طول عمر
در پناه ِ ‌مسکرات و دود و بنگ

تا کجا در آتش و باروت و دود
اسلحه؛ سرباز و شلیک ِ ‌ فشنگ  ‌

آه و دم از عمق خود آهی بکش
تا دمی آسوده گردی از تفنگ