به گزارش ایسنا ، فرهاد طارمیان ضمن بیان این مطلب به اهمیت روز جهانی پیشگیری از خودکشی اشاره کرد و  گفت: از سال ۲۰۰۳،  به پیشنهاد انجمن بین المللی پیشگیری از خود کشی و با همکاری رسمی سازمان جهانی بهداشت، دهم سپتامبر هر سال به عنوان روز پیشگیری از خودکشی انتخاب شده و چند سالی است که در ایران نیز شاهد برگزاری جلسات و نشست‌های تخصصی در خصوص پیشگیری از خودکشی هستیم؛ اما ابتدا باید پی برد ماهیت پدیده خودکشی چیست و معلول چه عواملی است، خودکشی به منزله یک آسیب روانی- اجتماعی، کتب و منابع علمی بسیاری را به خود اختصاص داده است.

وی ادامه داد: بر این اساس در ساده‌ترین کلام باید گفت "خودکشی مرگی آگاهانه است که فرد با قصد قبلی برای رها کردن خود از یک درد که عمدتاً روانی و در برخی موارد جسمانی"، مبادرت به انجام آن می‌کند.

مرگ سالانه ۸۰۰ هزار نفر در اثر خودکشی

رئیس اداره مشاوره و سلامت‌روان دانشجویان وزارت بهداشت تصریح کرد: بر اساس گزارشی که سازمان جهانی بهداشت به طور سالیانه ارایه می‌دهد، در جهان ۸۰۰ هزار نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند که به عبارت دیگر در هر ثانیه ۴۰ نفر اقدام به خودکشی‌های کامل و موفق می‌کنند، این در حالی است که بر اساس برآوردهای انجام شده، حدود ۲۰ برابر خودکشی‌های کامل، اقدام به خودکشی وجود دارد که به هر علتی موفق و کامل نبوده است.

به گفته وی، جالب است بدانیم بیشترین افراد مورد اعتماد برای درد دل کردن در بین کسانی که قصد خودکشی دارند، دوستانشان هستند و به همین دلیل است که نقش هم‌کلاسی‌ها، دوستان، همسالان و هم خوابگاهی‌ها که در دانشگاه ها به آن‌ها "گروه همتایاران سلامت روان" می‌گوییم در پیشگیری از خودکشی بسیار اهمیت دارد.

آسیب عمدی به خود یکی از رفتارهای پر خطر در دانشجویان

رئیس اداره مشاوره و سلامت‌روان دانشجویان وزارت بهداشت خودجرحی یا آسیب عمدی به خود را یکی  از رفتارهای پر خطر در دانشجویان دانست و گفت: این رفتار اغلب مورد غفلت قرار می‌گیرد و متاسفانه در مواردی توسط خانواده یا دوستان بی‌اهمیت در نظر گرفته می‌شود در حالی که این رفتار مقدمه‌ای است برای حرکت به سمت خودکشی، خودجرحی، یعنی "آسیب رساندن تعمدی به قسمتی از بدن" که یکی از متداول ترین آنها ایجاد برش و جراحت‌های سطحی یا عمقی بر روی بدن با استفاده از ابزار تیز و برنده است که بیشتر این جراحت بر روی مچ دست‌ها، روی ساعد و پاها است. یکی دیگر از رفتارهای خودجرحی متداول ایجاد سوختگی با وسایل داغ از جمله سیگار است.

به گزارش مفدا، این مقام مسؤول تصریح کرد: این رفتار که به آن "خودجرحی بدون قصد خودکشی است" نیز می‌گویند، پدیده شناخته شده‌ای است که با عوامل بسیار زیادی از جمله ناتوانی در تنظیم هیجانات و عواطف و ناتوانی در مقابله با استرس‌ها و فشارهای محیطی در ارتباط است؛ اما نکته مهم آن است اگر مداخله به موقع برای رفتارهای خودجرحی نداشته باشیم، احتمال بروز خودکشی در سال‌های بعد افزایش می‌یابد. به واقع برخی از محققان معتقدند رفتار خودجرحی و خودکشی دو سر یک طیف هستند که در نهایت افرادی که دست به خودجرحی می‌زنند ممکن است به طرف خودکشی حرکت کنند. نکته این که رفتار خودجرحی به طور معمول در سنین  ۱۳ تا ۱۵ سالگی و در دوره نوجوانی و دوران دانش آموزی آغاز می‌شود و ممکن است تداوم آن در سال‌های دانشجویی دیده شود.

علائم خودکشی 

وی با بیان این سؤال که آیا خودکشی قابل پیشگیری است یا خیر؟ بیان کرد:  این رفتار با برنامه ریزی در سطح ملی، منطقه‌ای، استان، شهر و حتی در سطح خانواده و خود فرد قابل پیشگیری است. برای مثال یکی از اقدامات بسیار موثر، محدود کردن سختگیرانه دسترسی به وسایل اقدام به خودکشی مثل قرص برنج است. به واقع محدود کردن دسترسی به ابزارهای خودکشی یکی از عوامل پیشگیری فیزیکی در خودکشی است. مثال دیگر ایجاد محدودیت شدید جهت دسترسی افراد به مکان‌های مرتفع و دارای ارتفاع بلند است.

طارمیان در ادامه تاکید کرد: بدیهی است اقدامات روانشناختی و سلامت روان متعددی نیز در این مسیر تاثیر گذار است اما پیش از آن باید به این موضوع پرداخت که احتمال خودکشی در چه افرادی بیشتر است و یا علائم هشدار خودکشی چیست و بدانیم در صورت مشاهده چه نشانه‌ها و علائمی، احتمال خودکشی را جدی بگیریم.

ابراز یاس و نامیدی و نبود انگیزه برای زندگی

رئیس اداره مشاوره و سلامت‌روان دانشجویان وزارت بهداشت خاطر نشان کرد: در ابتدا فرد در صحبت‌های خود به یاس، ناامیدی، دل بریدن از زندگی اشاره می‌کند و جملاتی مانند زندگی برای من معنایی ندارد و دلیلی برای تلاش و انگیزه در زندگی نمی‌بینم، در صحبت‌های او شنیده می‌شد. تداوم این احساسات تا جایی که گویی زندگی فرد دچار پوچی و بی معنایی شده نیز یک نشانه دیگر است. نشانه دوم مشاهده علائم احساس گناه و تقصیر شدید در فرد است، حتی این احساس در موضوعات بی‌ربط به او نیز دیده می شود که این حالت معمولاً در افراد مبتلا به افسردگی شدید بیشتر مشاهده می‌شود.