اتحادخبر-ساناز دانشگر: سید مَهدی مَهدی ورزشکار جوان دو و میدانی است. او در روستای بشیرآباد از توابع بخش سعدآباد دشتستان در سال 1380 متولد شده است. این ورزشکار 20 ساله دشتستانی، چندین قهرمانی در سطح استان و کشور  دارد. این دونده جوان  از سختی ها و اهداف  خود در گفتگو با خبرنگار اتحاد خبر می گوید. گفتگوی ما با این ورزشکار عضو تیم ملی دو و میدانی جمهوری اسلامی ایران را بخوانید:

*از چه سنی وارد رشته ورزشی دو و میدانی شدید؟
-با سلام. از 13 سالگی به صورت سرگرمی دو و میدانی کار می کردم. بعدها تصمیم گرفتم به صورت حرفه ای ورزش را ادامه دهم. از 15 سالگی تا به امروز به صورت حرفه ای در رشته ورزشی دو و میدانی فعالیت دارم.



*چرا این رشته را انتخاب کردید؟
-یک مسابقه منطقه ای در مدارس برگزار شد. یک مربی ورزش بنام آقای اصغر نامجو داشتیم. به مدرسه شهید مطهری در روستای بشیرآباد آمد و به من گفت می توانی در مسابقه شرکت کنی؟ من نیز قبول کردم. در مسابقات منطقه ای مدارس شرکت و مقام اول را کسب کردم. ده جلسه تمرین کردم و در مسابقات استانی که در دلوار برگزار شد شرکت کردم و در آنجا نیز اول شدم. دلیل خاصی برای انتخاب این رشته نداشتم خیلی به شکل اتفاقی وارد دو و میدانی شدم.



*مشوق اصلی شما در رشته دو و میدانی چه کسانی بودند؟
-بعد از مسابقه استانی که رفتم کاملا این ورزش را کنار گذاشتم. یک روز جناب آقای مسعود ابوالفتحی با من تماس گرفته و گفتند اگر علاقه داری می توانی بیایی با ما تمرین کنی و در مسابقات کشوری شرکت کنی. خیلی من را تشویق کرد و من توانستم فعالیتم را دوباره از سر بگیرم.



*چه عناوین قهرمانی در استان و کشور کسب کرده اید؟
-در استان قهرمان 800 متر، سه دوره قهرمان رله سوئیسی در استان شدم؛ در سطح استان زمانی که کلاس دهم، یازدهم و دوازدهم بودم اول شدم. سال 96 در مسابقات استانی مقام اول را کسب نمودم. در سطح کشوری، در مقطع نوجوانان رله سوئیسی و 400 متر قهرمان کشور شدم. در شهرکرد نایب قهرمان 5 هزار متر کشور شدم.

*چه شد که به تیم ملی دعوت شدید؟
-به مسابقات رفتم و رکورد خوبی را به ثبت رساندم. بهمن ماه 98 به اردوی تیم ملی دعوت شدم. برای آمادگی حضور در مسابقات آسیایی هنگ کنگ دعوت شدم. الان در تیم ملی هستم و لیگ را پیش رو داریم.



*چه سختی هایی در این مسیر متحمل شدید؟
-از ابتدا که پایم را در ورزش گذاشتم تا به الان همه سختی بوده است. چون روستای ما حدود 25 کیلومتر تا برازجان فاصله دارد. از شنبه تا پنج شنبه تمرین دارم؛ بدون هیچ حمایتی در سرمای زمستان و گرمای تابستان مجبورم با موتورسیکلت از روستا برای تمرین به برازجان بیایم. برای تهیه وسایل ورزشی مورد نیازمان هیچکسی حمایت نمی کند. در برازجان در سخت ترین شرایط تمرین می کنیم. برازجان پیست تارتان برای دوندگان نداشت و مجبور بودیم بر روی آسفالت بدویم که البته الان پیست تارتان استادیوم برازجان در حال تکمیل شدن است و به زودی بر روی آن می توانیم تمرین کنیم.




*چه چیزی باعث شده با وجود این همه سختی ورزش را رها نکنید؟
-در یک رقابت قرار گرفته ایم و عشقی به این رشته ورزشی داریم که واقعا نمی توانیم از آن دل بکنیم و رهایش کنیم.

*قهرمان های دشتستان در رشته دو و میدانی در این سال ها چه کسانی بودند؟
-آقای دانیال بی باک و علی اکبر غلامی کسانی هستند که با هم تمرین می کنیم. آن ها قهرمانان نوجوانان و جوانان 400 متر و عضو تیم ملی هستند. علی اکبر غلامی قهرمان نوجوانان و جوانان در رشته صد متر هست. باید از این ورزشکاران که قهرمانان کشورند حمایت خاص صورت گیرد تا قهرمانی ها تداوم داشته باشد.



*مربی تان آقای دهقان در پیشرفت تان چه نقشی داشت؟
- واقعا نمی توانم جمله ای در وصف او پیدا کنم. در رشته دو و میدانی پدر ورزشی ما بوده است. با تمام سختی های ما ایستاده و با جان و دل در رشته دو و میدانی برای دشتستان و استان تلاش می کند.

*چه آرزویی در رشته دو و میدانی دارید؟
-قطعا هر کسی وارد هر ورزشی می شود؛ هدف او المپیک است. ما نیز هدفمان المپیک است.

*چه خاطره بیادماندنی از این رشته دارید؟
-سال اولی که قرار بود در مسابقات دانش آموزی در شهرکرد شرکت کنم. من که تمرینی نداشتم با چند جلسه تمرین با تیم برای مسابقه اعزام شدم. به مسابقات کشوری دانش آموزان در شهر کرد رفتیم. آقای منصوری مسئول ما بودند که من را در رشته 800 متر در نظر گرفتند. بدون هیچ تمرین و آمادگی وارد پیست شدیم. آقای منصوری به من گفت دو دور 400 متر است. او گفت تنظیم کن و برو؛ از ابتدا که شروع به دویدن کردم 200 تا 300 متر جلوتر از بقیه بودم. ولی تمام نفسم برید و آخر شدم. آنجا دوستان به شوخی می گفتند: مهدی بعد 200 متر استارت بزن. در اولین بار حضورم در مسابقات کشوری از آخر اول شدم (خنده)



*چه توصیه ای به نوجوانان و جوانانی که این رشته را می خواهند انتخاب کنند؛ دارید؟
-این رشته مادر همه رشته ها است و برای سلامتی عالی است. رشته اول و پر افتخارترین در المپیک است. کسانی که می خواهند این رشته را انتخاب کنند و به صورت حرفه ای کار کنند واقعا به قول مربی مان دل شیر می خواهد، کسی می تواند وارد دو و میدانی شود و دوام بیاورد و بتواند مقام بیاورد که بایستد و بجنگد. اگر ورزشکاری واقعا بخواهد در این رشته موفق شود باید از ته دل این رشته را دوست داشته باشد تا بتواند بیاید و موفق شود.

*چه توقعی از مسئولین دارید؟
- توقعی که از مسئولین دارم؛ خواهش می کنم ما را حمایت کنند تا بتوانیم برای شهرمان و روستایمان افتخارآفرینی کنیم. الان که ما می خواهیم به مسابقات کشوری برویم، تمامی هزینه های رفت و برگشت بر روی دوش خودمان است. کسی نیست که حمایتمان کند. وقتی پیش بخشدار و شورای روستایمان می رویم، می گویند: دستمان نمی رسد کمکتان کنیم. تا حدودی کمک هم کردند، دستشان درد نکند ولی آنجوری که ما دوست داریم کمک نمی شود. توقع داریم مسئولین نخبگان ورزشی را حمایت کنند. با هزینه های خودمان برای تمرین به بوشهر می رویم.





*صحبت پایانی اگر دارید بفرمایید.
-اول از همه از مربی خود جناب آقای احمد دهقان تشکر می کنم که واقعا برای ما خیلی زحمت می کشند. از آقای اصغر نامجو که من را با این رشته آشنا کرد متشکرم. از خانواده ام تشکر می کنم که پشتم ایستادند و کمک کردند. از همه دوستانم؛ آقای مسعود ابوالفتحی ، اسماعیل آورا و کسانی که با آن ها تمرین می کنم؛ دانیال و علی اکبر تشکر می کنم. از اداره ورزش و جوانان و آقای علی کمارج کمال تشکر و قدردانی را دارم که تا آنجا که می توانند حمایت می کنند. از بخشدار محترم سعدآباد آقای حاجب نیز تشکر می کنم. و در پایان از شما خانم دانشگر و رسانه خوب اتحاد جنوب و اتحاد خبر قدردانی ویژه دارم.