اتحادخبر: کره جنوبی با فرهنگ غنی و تاثیرگذاری که ریشه‌ای طولانی دارد از سال‌ها پیش ثابت کرده دست بلندی در آتش سرخ سینما هم دارد. شاید سینمای کره جنوبی به اندازه ژاپنی‌ها شناخته‌شده نباشد اما بدون شک سینمای شرق آسیا به فیلم‌های ساخته‌شده این کشور افتخار می‌کند.

به گزارش ایرنا؛ وقتی نام کره جنوبی مطرح می‌شود بسیاری از مردم به جنگ میان دو کره و درگیری همیشگی این کشور با همسایه شمالی اشاره می‌کنند و گروهی هم از شرکت‌های شناخته‌شده حوزه فناوری کره جنوبی سخن می‌گویند. آن‌هایی که فوتبال را دنبال می‌کنند به باشگاه‌های قدرتمند کره جنوبی اشاره می‌کنند و از دردسر همیشگی رقابت تیم ملی فوتبال ایران با تیم ملی کره جنوبی ناراضی هستند. اما کره جنوبی در دنیایی فراتر از سیاست، اقتصاد و فوتبال هم می‌درخشد و آن‌ها در سینما و ادبیات هم حرف‌های بسیاری برای مطرح‌کردن دارند.

در آخرین مراسم اسکار، این فیلم «انگل» به کارگردانی بونگ جون هو بود که موفق شد جایزه بهترین فیلم را از آن خود کند تا برای نخستین بار در تاریخ سینما، یک فیلم غیرانگلیسی‌زبان برنده جایزه بهترین فیلم اسکار شود. افتخاری که احتمالا برای سینمای کره جنوبی دستاوردی فراتر از انتظار بوده اما ثابت می‌کند سینمای این سرزمین این روزها به سطح تحسین ‌برانگیزی از جذابیت‌های خارق‌العاده هم رسیده است.

در ادامه می‌توانید با تعدادی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای کره جنوبی که باید تماشا کنید، آشنا شوید. آثاری متفاوت در ژانرهای گوناگون سینما که قلب و ذهن هر تماشاگری را برای مدتی طولانی تسخیر می‌کنند.

The Housemaid (خدمتکار)

نمره منتقدان: ۱۰۰ از ۱۰۰

این فیلم که در سال ۱۹۶۰ اکران شد توسط کیم کی یونگ، کارگردان قدرتمند و صاحب‌سبک ژاپنی، ساخته شده است. فیلم «خدمتکار» یکی از آثار کلاسیک سینمای کره جنوبی بود که بعدها مورد اقتباس و بازسازی‌های متعددی هم قرار گرفت. کیم کی یونگ، کارگردان این فیلم تحسین برانگیز، یکی از کارگردانان دوست‌داشتنی سینمای کره جنوبی است که متاسفانه آن‌قدر که باید مورد توجه هواداران سینما قرار نگرفته و با تماشای فیلم «خدمتکار» می‌توانید به این حقیقت تلخ پی ببرید. کیم کی یونگ در این فیلم تلاش کرده تا یک داستان درام عاشقانه را آهسته آهسته به یک روایت خونین و ترسناک تبدیل کند و به همین دلیل سبک خاص او مورد توجه بسیاری از سینماگران کره‌ای هم قرار گرفت.

Sopyonje (سوپیونج)

نمره منتقدان: ۸۷ از ۱۰۰

ایم وون تاک در سال ۱۹۹۳ یکی از تاثیرگذارترین فیلم‌های تاریخ سینمای کره جنوبی را اکران کرد. برخورد فرهنگ سنتی و بومی با مفاهیم مدرن زندگی اجتماعی کره جنوبی همیشه دغدغه بسیار مهم برای مردم این کشور بوده و فیلم «سوپیونج» به زیباترین شکل ممکن این تنافض‌ها را به تصویر می‌کشد. اگرچه این فیلم در نگاه نخست عنوانی موزیکال و شیرین به نظر می‌رسد اما کافی است مدتی زمان بیشتری به فیلم بدهید تا متوجه شوید با چه عنوان تلخ و ناراحت‌کننده‌ای مواجه هستید. این فیلم در کره جنوبی هم به‌شدت مورد توجه تماشاگران قرار گرفت.

Sympathy for Mr. Vengeance (همدردی با آقای انتقام)

نمره منتقدان: ۵۶ از ۱۰۰

پارک چان ووک بدون شک یکی از تاثیرگذارترین کارگردان‌های قرن بیست و یکم سینمای کره جنوبی بوده که سه‌گانه «انتقام» او برای هواداران سینما محبوب و شناخته‌شده است. فیلم «همدردی با آقای انتقام» نخستین فیلم از این سه‌گانه خونین لقب می‌گیرد که اگرچه مانند هر دو فیلم بعدی داستانی تقریبا اکشن و هیجان‌انگیز را روایت می‌کند اما در نهایت هدفی به‌جز به تصویرکشیدن مشکلات جامعه مدرن کره جنوبی ندارد. این فیلم روایتگر داستان مرد جوان ناشنوایی است که پس از مبتلاشدن خواهرش به یک بیماری پیچیده تصمیم می‌گیرد با کارکردن در یک کارخانه پول عمل جراحی او را تامین کند اما آن‌ها به یک کلیه هم نیاز دارند و هیچکس برای اهدای کلیه‌اش اقدام نمی‌کند.

Oldboy (پیرپسر)

نمره منتقدان: ۸۲ از ۱۰۰

دومین فیلم از سه‌گانه «انتقام» پارک چان ووک بدون شک محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین فیلم این کارگردان دوست‌داشتنی است که حتی افرادی که دو فیلم دیگر سه‌گانه او را تماشا نکرده‌اند هم این فیلم را می‌شناسند و تماشای آن را به دوستان خود پیشنهاد می‌کنند. فیلم «پیرپسر» با ترکیب آثار رزمی با مشکلات اجتماعی جامعه مدرن کره جنوبی به یک عنوان خارق‌العاده تبدیل شده که پس از حدود ۱۷ سال از اکرانش هنوز هم عنوانی خیره‌کننده و باورنکردنی به نظر می‌رسد. صحنه‌های اکشن فیلم «پیرپسر» برای تماشاگران حرفه‌ای آثار زیرژانر رزمی هم بی‌نظیر هستند. داستان فیلم هم به شکلی باورنکردنی خیره‌کننده است؛ مردی در روز تولد دخترش دستگیر می‌شود. او به دلیلی نامشخص برای ۱۵ سال در زندان حبس می‌کشد و هر بار که تصمیم می‌گیرد با یک خودکشی دردناک از این زندگی وحشتناک آزاد شود، مانع خودکشی او می‌شوند. او در نهایت پس از پانزده سال باز هم بدون هیچ دلیلی از زندان آزاد می‌شود. او که حالا سرشار از خشم و نفرت شده می‌خواهد دلیل این همه سال حبس را بفهمد.

Someone Special (یک نفر ویژه)

نمره منتقدان: ۶۸ از ۱۰۰

این کمدی رمانتیک دوست‌داشتنی یکی از جالب‌ترین فیلم‌های سینمای کره جنوبی است که اگر به حس و حال خوبی نیاز دارید شاید بهتر باشد همین حالا به تماشای آن بنشینید. فیلم «یک نفر ویژه» با روایت جذاب و شیرینی که از یک رابطه عاشقانه دارد، تلاش می‌کند تماشاگرش را تحت تاثیر قرار دهد و به همان میزان که او را می‌خنداند او را سرشار از احساسات ضد و نقیض هم کند.

Memories of Murder (خاطرات قتل)

نمره منتقدان: ۹۰ از ۱۰۰

اگرچه بونگ جون هو این روزها با فیلم «انگل» شناخته می‌شود اما سابقه سینمایی او سرشار از فیلم‌های محترم و ارزشمندی است که توانایی بی‌نظیر او در فیلم‌سازی را به تصویر می‌کشند. فیلم «خاطرات قتل» براساس قتل‌های سریالی واقعی دهه ۸۰ جامعه کره جنوبی ساخته شده و یک فیلم جنایی سیاسی اجتماعی است که نه تنها روایت بی‌نظیری را نمایش می‌دهد بلکه حرف‌ها و دغدغه‌های بسیار بزرگی هم دارد. داستان فیلم از جایی آغاز می‌شود که دو کارآگاه پلیس محلی ماموریت پیدا می‌کنند تا نشانه‌های یک قتل فجیع را پیدا کنند اما تلاش آن‌ها نتیجه نمی‌دهد و قتل‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسند. با این حال به نظر می‌رسد با اضافه‌شدن یک کارآگاه حرفه‌ای به فرایند بررسی اطلاعات، شرایط تغییر می‌کند.

Lady Vengeance (بانوی انتقام)

نمره منتقدان: ۷۶ از ۱۰۰

فیلم «بانوی انتقام» در حقیقت سومین و آخرین فیلم از سه‌گانه «انتقام» پارک چان ووک است که اگرچه به اندازه فیلم دوم مشهور نیست اما احتمالا از فیلم اول هم شهرت بیشتری دارد. پارک چان ووک پس از دو فیلم که یک شخصیت مرد را به‌عنوان شخصیت اصلی در اختیار داشت این بار به سراغ یک شخصیت زن رفته تا داستان اصلی فیلم «بانوی انتقام» را با محوریت او تحت روایت قرار دهد. داستان فیلم هم شباهت‌های بسیاری با فیلم «پیرپسر» دارد؛ زنی بنام گیوم جا که پس از سیزده سال حبس در زندان آن هم به دلیل آدم‌ربایی و قتل آزاد شده حالا فرصت آن را دارد تا زندگی جدیدی را برای خودش آغاز کند اما مشکل اساسی این است که حقیقت تلخی در زندگی گیوم جا وجود دارد که او را آزار می‌دهد.

I Saw the Devil (من شیطان را دیدم)

نمره منتقدان: ۸۱ از ۱۰۰

این فیلم ترسناک احتمالا یکی از متفاوت‌ترین آثاری باشد که می‌توانید در این ژانر تماشا کنید چون فیلم «من شیطان را دیدم» یک تریلر روانشناختی متفاوت و خیره‌کننده است. داستان، شخصیت‌پردازی‌ها، روایت و مسیر فیلم‌نامه «من شیطان را دیدم» می‌تواند هر تماشاگری را برای مدت بسیار طولانی تحت تاثیر خود قرار دهد. وقتی همسر حامله یک افسر امنیتی به شکل فجیعی کشته می‌شود، او تصمیم می‌گیرد به تنهایی وارد عمل شده و انتقام خونینی از قاتلان همسر دوست‌داشتنی‌اش بگیرد. در نگاه نخست به نظر می‌رسد فیلم‌هایی مانند «من شیطان را دیدم» به‌حدی در سینمای کره جنوبی تکرار شده باشند که تماشای این فیلم هم ناراحت‌کننده باشد بهتر است پس از تماشای این فیلم، به خسته‌کننده‌بودن آن فکر کنید.

Train to Busan (قطار بوسان)

نمره منتقدان: ۹۴ از ۱۰۰

فیلم‌های ترسناک بسیار زیادی ساخته شده‌اند که سوژه اصلی آن‌ها زامبی‌های وحشتناک و خونین است. اما همه آن‌ها در برابر «قطار بوسان» شبیه به یک شوخی زشت هستند. این فیلم هیجان‌انگیز و بی‌نقص می‌تواند لقب بهترین فیلم زامبی‌محور تاریخ سینما را به راحتی از آن خود کند. دلیل اصلی موفقیت «قطار بوسان» آن است که با ترکیب احساسات غیرقابل پیش‌بینی انسانی در زمان وقوع یک فاجعه با مجموعه‌ای از سکانس‌های نفس گیر و خیره‌کننده به شاهکاری تبدیل شده که در دو مسیر درام و هیجان با سرعت می‌راند. در دنیایی که کره جنوبی هم از آن در امان نمانده، میلیون‌ها انسان به زامبی‌های تشنه به خون تبدیل شده‌اند اما قطاری از مسافران سالم شهر سئول امیدوار است به شهر بوسان برسد؛ شهری که از طناب سنگین شیوع بیماری خونین زامبی‌ها رها شده است. مدتی پیش دنباله یا همان قسمت دوم این فیلم هم اکران شد که اصلا در سطح و اندازه فیلم نخست مطرح نشد.

Parasite (انگل)

نمره منتقدان: ۹۹ از ۱۰۰

تقریبا غیرممکن است که هوادار سینما باشید و نام «انگل» را نشنیده باشید. نخستین فیلم سینمای کره جنوبی که نه تنها جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی جوایز اسکار را برنده شد بلکه سه جایزه دیگر این مراسم را هم از آن خود کرد. پس با فیلمی پیچیده، درگیرکننده و تامل‌برانگیز مواجه هستیم که منتقدان سینما هم آن را دوست دارند. داستان فیلم درباره خانواده‌ای فقیر است که راه مناسبی برای کسب درآمد پیدا می‌کنند اما حوادثی رخ می‌دهد که زندگی آن‌ها را برای همیشه ویران می‌کند. فیلم «انگل» با وجود داستان ساده‌ای که دارد، مفاهیم جذاب و درگیرکننده‌ای را مطرح می‌کند که بدون شک برای هر تماشاگری یک خاطره فراموش‌نشدنی است.