مروری    کوتاه بر گذشته، نگاهی مختصر به آینده

رای ملت ایران در سال 84 به محمود احمدی نژاد هر چند قوی و محکم نبود اما وی را به مسند ریاست جمهوری رساند. در آغاز کار دولت تمام کارهای احمدی نژاد انقلابی و شجاعانه تلقی می شد و به هر کدام سجده شکری واجب می گردید. اگرچه امروز شدیدترین انتقادات نسبت به دولت و شخص احمدی نژاد تاوانی ندارد. اما هستند کسانی که تا کنون دوره ی محکومیت آنها بدلیل انتقاد و بحث در مورد قانون شکنی های دولت هنوز به پایان نرسیده است. بنابراین فضای امروزی را باید مدیون شخص احمدی نژاد بود که به دلیل واقعیت های وجودیش آن را برای همگان فراهم نموده است. به همین علت همه کسانی که تا دیروز دیگران را بی بصیرت می نامیدند و مدافع سرسخت احمدی نژاد بودند و تمام کارهای او را انقلابی وخدایی می دانستند و هیچ انتقاد و نصیحتی را قبول نداشتند. امروز سعی دارند وضعیت نابسامان اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور را فقط به پای وی بنویسند این در حالی است که احمدی نژاد از همان اول چنین رفتار و منشی داشته است. به عنوان مثال دست آورد اولین حضور وی در سازمان ملل هاله نور بود و از دیگر شاهکارهای وی انحلال سازمان مدیریت وبرنامه ریزی و همچنین مجوز حضور زنان در ورزشگاه ها بود. که مورد اخیر با حکم حکومتی رهبر مواجه شد و پاسخ احمدی نژاد به آن حکم به نوعی بی توجهی به علما و مجتهدینی بود که تذکرشان در این خصوص به جای نرسیده بود.

اصولگرایانی که امروز فریادشان گوش آسمان را کر کرده دیروز نیز حضور داشتند و در مسند قدرت، ذی نفوذ و صاحب نظر بودند و همین کارهای امروز احمدی نژاد را شجاعت و عدالت می دانستند. و هر منتقد دلسوز منصف را بی بصیرت و غیر خودی می خواندند. ولی امروز فریاد وا مصیبتا سر داده اند، که مردم در فشارند. مردم امروز از اصولگرایان نمی پذیرند که احمدی نژاد مسئول اوضاع نابسامان کشور است. بلکه آنها در کنار او مفتخر به وجود او و یار و مدد کار او بوده ند. مگر در مناظره های سال 88 گفته نشد که کشور را با رمالی نمیشود اداره کرد آمار و ارقام ارائه شده توسط احمدی نژاد اشکال دارد؟ چرا همه ی کسانی که قدرت داشتند و جایگاهشان نیز موثر بود اعم از مجلسیان و غیره دم برنیاوردند؛ تا اینکه در سال بعد احمدی نژاد تا حد سرباز امام زمان پیش رفت و سی دی به سوی ظهور وی در سراسر کشور توزیع گردید و عده ای از نزدیکان و حامیان وی به جرم رمالی و دروغ پردازی محکوم شدند. و بارها آمارهای اعلام شده از طرف دولت توسط نمایندگان و دیگر مسئولین مورد انتقاد واقع شد که این آمارها غیر واقعی می باشند هم اکنون نیز افراد مختلفی آمارهای اعلام شده توسط دولت را غیر واقعی می دانند. پس چرا در سال 88 گوش شنوایی نبود؟ حال که 8 سال بی اعتمادی، گرانی، تورم، تعطیلی کارخانه های تولیدی، بیکاری، عدم پرداخت مطالبات کارگران و کارمندان رو به پایان است. باز عده ای با زبان بی زبانی به مردم می گویند شما چیزی نمی دانید. در حالی که مردم اگر بیشتر از آنها ندانند کمتر از آنها نیز نمی دانند. بلکه خود می خواهند مسئولانه تصمیم بگیرند. بنابراین شایسته است مسئولین به تصمیم مردم که بله یا خیر به یک جریان سیاسی می باشد احترام بگذارند. مردم خوب می دانند که شاید این آخرین باری باشد که بتوانند در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نمایند(با توجه به بحث تغییر قانون اساسی و نظام ریاستی به نظام پارلمانی) لذا کاندیداتوری هاشمی را برای این پست غنیمت می شمارند.

هاشمی و یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری 

چرا هاشمی آمد؟ سوالی  ست که می تواند دلایل متفاوتی برای آن بیان کرد از جمله این که: هاشمی روز شمار انقلاب است و از ابتدای انقلاب تا کنون هیچ صحنه و اتفاقی را بدون حضور و تاثیر وی نمی توان ترسیم کرد. لذا هاشمی یکی از باغبان های اصلی شجره طیبه انقلاب اسلامی است و فلسفه وجودی انقلاب را به خوبی می داند و بلکه خود آن را نوشته است. چون می بیند انقلاب از آن فلسفه وجودی فاصله گرفته و می رود که ساختار جدیدی غیر از آنچه معمار انقلاب در نظر داشته شکل بگیرد لذا خود را مکلف می داند که برای جلوگیری از هرگونه انحراف ساختاری در انقلاب اقدام کند.

دیگر اینکه شاید این آخرین انتخابات ریاست جمهوری باشد که مردم بتوانند به صورت مستقیم رئیس جمهور را انتخاب نمایند و هاشمی این مهم را خوب می داند لذا می خواهد این آخرین فرصت را از دست نداده و همچنان در آینده انقلاب و نظام موثر باشد.

دلیل دیگر اینکه هاشمی بر سر دو راهی تقدیم حیثیت و آبروی خویش برای نظام و مردم و یا به نظاره نشستن و یا بی تفاوت بودن در مقابل کسانی که شاید در غرس نمودن و تنومند کردن شجره انقلاب هیچ نقشی نداشته اند، راه سخت و پر مشقت حضور در انتخابات را برگزید. ورود هاشمی به انتخابات واقعا یک حرکت جهادی و انتحاری می باشد. هاشمی به خوبی میداند که چه راه سختی را انتخاب نموده است، از طرف دیگر مردم خوب می دانند که هاشمی برای به دست آوردن نداشته هایش ورود نکرده بلکه برای تقدیم داشته هایش به نظام و مردم که همان حیثیت و شخصیت کاریزمای جهانیش می باشد ورود کرده است.

هاشمی و اصولگرایان

اینکه در این روزهای اخیر حملات و تخریب ها علیه هاشمی از سوی انحصارطلبان بخصوص سایر نامزد های اصولگرا بصورت وحشتناکی شکل گرفته و می گیرد می تواند چند دلیل داشته باشد. یکی اینکه با اعلام حضور هاشمی در انتخابات یازدهم برق امید و نشاط در چهره مردم به وضوح مشاهده گردید و بلا فاصله حضور هاشمی به عنوان یک فرصت غیر قابل تکرار برای مردم در محافل چنان پیچید که در این مدت کوتاه همه ی اصولگرایان سردرگم شدند و مهمتر اینکه سید محمد خاتمی به عنوان علم دار اصلاحات پشت سر وی قرار گرفت. تکرار حماسه سال 76 و رای قاطع به هاشمی پتکی است که فرق اصولگرایان را از هم خواهد پاشید. زیرا در دولت نهم و دهم هیچ تخریب، تهمت، انتقاد و حرفی نبوده که به اصلاحات، هاشمی و خاتمی نزده باشند و راهی وجود ندارد که نرفته باشند تا بلکه بتوانند به کلی آنها را محو سازند به جرات می توان گفت در هیچ شبانه روزی بر صدا و سیما و یا محافل و مصلاهای نماز جمعه، عزاداری ها  و ... نگذشت که در آن حرفی از تخریب، تهمت و تحقیر آنها صورت نگیرد. حال اگر چنین اتفاقی بیفتد و اصلاحات و هاشمی ریاست جمهوری یازدهم را در اختیار گیرد اصولگرایان از مردم چه پیامی دریافت کرده اند؟

دلیل دیگر اینکه اصولگرایان (نامزدهای ریاست جمهوری) در گذشته ی نه چندان دور انتقاد، اتهام و تخریب هاشمی را سکوی پرتاب خود قرار داده اند و به خوبی از احساسات مردم استفاده نمودند حالا نیز می خواهند همان اصل را اجرا کنند ولی باید بدانند که دچار اشتباه محاسباتی بزرگی شده اند زیرا اولا تاریخ مصرف این اصل از اصولِ اصولگرایان تمام شده و کسانی که از این سکو پریده اند در حال برگشتند ثانیا مردم به خوبی پی برده اند که چه ظلم عظیمی را بر خود داشته اند و شاید با نفرین هایی که به خود می کنند خود را از رایی که 8 و 4 سال پیش به دولت اصولگرا داده اند، نبخشند و دلیل دیگری که اصولگرایان را آشفته و بهم ریخته نموده، این که در مقایسه دولت های اصلاحات (خاتمی) و اصولگرا (احمدی نژاد) با یکدیگر از دولت اصلاحات هیچ نقطه ضعفی که بتوانند آنرا به رخ مردم بکشند و موثر افتد برایشان مقدور نیست. چون مردم شیرینی ایام خوش ایران را در دولت اصلاحات هنوز در کام خود دارند.  در مقابل از دولت اصولگرایشان نیز غیر از بیکاری، تورم، بی اعتمادی و دروغ پردازی چیزی سراغ ندارند، که از آن سخن بگویند و دلیل آخر اینکه آنها به گمان خود اصلاحات را برای همیشه از بین برده اند. حال چون می بینند اصلاحات در بین مردم این همه جایگاه و پایگاه دارد بر قدرت و منافع خویش می لرزند.

شورای نگهبان، هاشمی و سایر نامزدها

از آنجایی که شورای نگهبان در برسی صلاحیت ها خدا را در نظر می گیرد، سیاسی کاری نمی کند و قانون را ملاک عمل قرار می دهد، به نظر می رسد نامزد هایی که از جبهه اصلاحات نام نویسی کرده اند را تایید صلاحیت کند. در طرف دیگر نامزدهای اصولگرا نیز به دلیل تعدد و تکّثر تایید و یا رد صلاحیتشان چندان حساسیتی ندارد. اما بحث در خصوص تایید صلاحیت هاشمی و مشایی می باشد در نگاه اولیه بدیهی به نظر میرسد که  مشایی باید رد صلاحیت شود و اگر تایید صلاحیت شود سوال بی پاسخ بزرگی از نظام در ذهن مردم شکل خواهد گرفت که چگونه شخصی که برای معاون اولی صلاحیت ندارد برای پست بالاتر یعنی ریاست جمهوری می تواند واجد صلاحیت باشد؟ تحلیل دیگر اینکه تایید صلاحیت هاشمی و مشایی با هم گره خورده است. در صورتی که هاشمی تایید صلاحیت شود مشایی نیز تایید صلاحیت می شود و برعکس، چون شورای نگهبان خوب می داند رد صلاحیت هاشمی و تایید مشایی یعنی رئیس جمهور شدن مشایی و برعکس، لذا به دو دلیل هر دو را تایید خواهد کرد. یکی اینکه رای هاشمی را بشکند و دیگری اینکه احمدی نژاد را تا حدودی آرام کند. اما شورای نگهبان باید عنایت داشته باشد که تایید صلاحیت هاشمی با توجه به پیشگویی های اصولگرایان بخصوص تئوریسین آنها از انتخابات پیش رو«ماشاالله حزب الله» خواهد شد و هزینه سنگینی برای نظام در بر خواهد داشت. لذا رد صلاحیت وی تنها هزینه اش حضور کمرنگ مردم در انتخابات خواهد بود. ولی اگر شورای نگهبان اراده اش بر این باشد که هاشمی به نحو دیگری از میدان به در شود و وی را تایید صلاحیت نماید تنها روزنه امید هاشمی توکل به خداست.

هاشمی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی

تاکید و توجه رهبری به حضور حداکثری مردم در انتخابات و فرمایشاتشان در خصوص حضور همه ی سلایق در انتخابات می طلبد که همه در این راستا حرکت کنند و همچنین توجه و تاکید ایشان در خصوص رعایت قانون در تایید صلاحیت ها حرف اول و آخر است. اما اینکه چرا بعضی از نمایندگان بیانیه می دهند که شورای نگهبان باید هاشمی را رد صلاحیت نماید، چند نکته قابل ذکر است. اول اینکه به نظر می رسد این نمایندگان خود معنای قانون و قانونمندی را نمی دانند، چرا که بیانیه دادن و درخواست خارج از چارچوب قانون، قانون شکنی و بی اثر است، لذا باید بسیار متاسف بود که این ها کسانی هستند که می خواهند برای کشور قانون وضع کنند و وضعیت بحرانی کشور را بهبود بخشند. دوم اینکه بیانیه این نمایندگان تامین کننده خواسته رهبری مبنی بر حضور حداکثری مردم در انتخابات نمی باشد زیرا که رد صلاحیت هاشمی قطعا حضور مردم در انتخابات را کمرنگ میکند. سوم اینکه نمایندگان بیانیه نویس باید عنایت داشته باشند اگر مردم بیشتر از آنها درک سیاسی نداشته باشند، کمتر از آنها نیز ندارند، لذا شما برای مردم دل نسوزانید، اگر هاشمی بد است مردم او را انتخاب نخواهند کرد لطفا بیش از این به شعور مردم اهانت نکنید. چهارم اینکه مردم مانده اند که وکلای بیانیه نویس آنها برای اسلام و انقلاب نگرانند یا نگران منافع و کار خویش اند؟ لذا این نمایندگان بیشتر از مقام معظم رهبری احساس مسولیت نکنند که در این صورت بسیاری از کارها حل خواهد شد.

احمدی نژاد و اوضاع پیش رو

اینکه احمدی نژاد چرا به این روشنی قانون شکنی میکند و حرمت جایگاه ریاست جمهوری را نگه نمی دارد در قالب چند سوال کوتاه بیان می شود. یکی اینکه هدف احمدی نژاد از این حرکات چیست؟ دوم اینکه وی تا کجا این بی نظمی و قانون شکنی را ادامه خواهد داد؟ سوم اینکه احمدی نژاد می خواهد چه کسی یا کسانی را به واکنش وادارد؟ و چهارم اینکه او چه امتیازی می خواهد؟ پاسخ این سوالات به عهده خوانندگان گرامی. با ذکر این نکته که احمدی نژاد در نهایت نیم نگاهی به 4 سال آینده دارد او به دنبال حاشیه امن برای خود و حامیانش می باشد یا به عبارت دیگر به دنبال امتیازاتی است که بتواند در صورتی که در انتخابات موفق نشود همچنان خط قرمزش محفوظ بماند.

و در آخر اینکه خدا کند سیاستمان بر اساس دیانتمان باشد و خدا نیارد آن روزی که دیانتمان عین سیاستمان باشد./ح