بانو بوشهری/ برازجان :

لابد شما هم قبول دارید که هر آدمی در یه زمینه ای استعداد داره،حالا یه عده‌ای دیگه خفن‌ بازی‌شون گُل می کنه در چندین زمینه آدم‌شو دارن( پ.پ) و همین جور دیمی پست و مقام دِرو می کنن، هم زمان ریاستِ چندین مجمع و هیئت علمی دانشگاه و مشاور وزیر و چه و چه رو تصاحب می کنن و قشنگ آب سردی بر پیکرهٔ ضرب المثلِ «با یه دست چند تا هندونه برداشتن» می ریزن.حالا نهایتش گند کار هم در میاد که عه؟ این مدرکا و دکترا داشتنا قلابی‌ان! خب حالا باشه، که چی؟ این مدارک اصل هم بود ما همچنان عصبانی ترین و نچسب‌ترین کشور دنیا بودیم.

والا بخدا من یکی خودم دیگه روم نمیشه هر دفعه بیام از یه سلطان رونمایی کنم.‌ سلطان جعل مدرک آخه؟ این سلطان‌ها شب خواستگاری به بابای دختر میگن چی کاره‌ان؟ میگه: غلام شما سلطانم؟

لابد تو خونه هم خانمش با یه غمزهٔ ریز صداش می زنه: سلطان سلطان؟! و سلطان با یه اُبهت خاص در جوابش میگه: جوون بله قربان!

یا در دوران تحصیل،برای موضوع زنگ انشا که در آینده می خواهید چه کاره شوید اینا می نوشتن: به نام خدا،می خواهم سلطان شوم.

به هر حال آدمی میل به ترقی داره..

یکی مثل منم چسبیده به صفحهٔ جاروف، و گرنه جایگاه من که اینجا نیست، چرخ گردون برام نچرخید و اِلاّ می تونستم به عنوان سلطان قلیان اعلام حضور کنم. و کل قلیان فروشی‌های کشور رو اداره کنم‌ و بازار تنظیم تنباکو و تُمبه و سَرپوش و نیاو، رو در دست بگیرم.

سلطان قلیان از سلطان قبر بودن که خیلی بهتره نیست؟

خانواده خیلی در پرورش استعداد فرزند تأثیر داره واقعاً ،متاسفانه من خانوادهٔ حمایتگری نداشتم و فقط از سلطان بودن قلیان، چاق کردنش به من رسید.

بالاخره یه روز خانوادهٔ واقعی مو پیدا می کنم.


پ.ن: قلیان نکشید.