اتحادخبر-ساناز دانشگر: ورزشكار 18 ساله برازجانی از کودکی تا به الان فعالیت های ورزشی مختلفی را انجام داده است. این بانوی جوان بعد از سال ها ورزش علاقه و استعداد خود را در زمینه داوری فوتبال کشف کرده و بیش از یک سال است که داوری می کند. داور پرتلاش و آینده نگر از لذت،سختی و کمبودهای داوری بانوان برایمان می گوید. در ادامه گفتگوی ما با این داور برازجانی را می خوانید:

ملیکا کوثری نژاد متولد 1381.03.24 در برازجان است. او در زمینه داوری و سنگنوردی فعالیت می کند.

از کودکی به ورزش علاقه مند بودم
داور جوان برازجانی  فعالیت های ورزشی مختلفی را در کودکی تجربه کرده است که در این باره می گوید: از دوران کودکی به فوتبال و به طور کلی به ورزش علاقه مند بودم. از همان دوران خردسالی ورزش های زیادی را انجام دادم که یکی از آن ها شنا است.  مقام های زیادی را در زمینه شنا کسب کرده ام. در مسابقات شنا در مرحله شهرستانی مقام اول، سوم استانی و چهارم کشوری را به دست آورده ام. تا ششم دبستان شنا را ادامه دادم و چون این رشته تا مرحله کشوری محدود می شود شنا را رها کردم.

علاقه خاص به فوتبال
او در ادامه فعالیت های ورزشی اش می گوید: وارد ورزش های فوتبال و والیبال شدم. از کودکی علاقه خاصی به فوتبال داشتم. آن زمان وقتی با بچه های محل در کوچه بازی می کردیم. بیشترین بازی که صورت می گرفت فوتبال بود. به طور کلی تماشا و بازی کردن در فوتبال را دوست داشتم. اینجور شد که از ششم دبستان  به دلیل نبود کلاس فوتبال بانوان در برازجان ، کلاس فوتسال ثبت نام کردم. به مدت دو سال فوتسال بازی می کردم.



قضاوت در بازی فوتسال
ملیکا از اولین جرقه داوری در ذهن خود یاد می کند و می گوید: زمانی که فوتسال بازی می کردم در طی بازی از بازیکن ها ایراد می گرفتم. حالت قضاوت داشتم. آنجا بود که احساس کردم به قضاوت کردن علاقه دارم در حالی که نمی دانستم در استان می توانم مدرک داوری بگیرم. متوجه شدم بیشتر از بازی کردن به قضاوت آن علاقه مند هستم. بعد از دو سال فوتسال را رها و وارد رشته سنگنوردی شدم. به مدت شش سال است که سنگنورد هستم. در کنار آن کلاس داوری شرکت کردم و برای حفظ آمادگی جسمانی در چمن دو می زنم.



داوری در دی ماه 97
بانوی جوان دی ماه 97 اطلاع پیدا می کند که می تواند مدرک داوری خود را بگیرد. او می گوید: به استادیوم شهید بهشتی در بوشهر رفتم و برای کلاس درجه سه داوری ثبت نام و در کلاس های داوری شرکت کردم. تست دو دادم و توانستم با موفقیت این تست را پاس کنم. دی ماه 97 مدرک داوری ام را گرفتم و از بهمن ماه ابلاغیه ام برای داوری صادر شد. الان در حال گرفتن مدرک درجه دو داوری ام هستم. حدود یکسال و نیم است که قضاوت می کنم.

سوت زنانه برای فوتبال مردانه
ملیکا حدود یک سال و نیم است که داور شده و آرزوهای زیادی در حرفه خود دارد. او می افزاید: آرزو  دارم مثل خانم استفانی فراپارت که توانست فینال یکی از بهترین و مهم ترین قضاوت های دنیا را انجام دهد که بین تیم های ليورپول و چلسی بود. فینال لیگ اروپا و جام قهرمانان را سوت زدند. او توانست اولین خانمی باشد که  همچین بازی مهم آقایان را سوت بزند. سوت زنانه برای فوتبال مردانه را به عینیت درآوردند. دوست دارم به همچین درجاتی برسم.

بیشتر دوست دارم داور وسط باشم
وقتی مدرک داوری می گیرید در آن نوشته نشده است که داور اول یا داور چهارم هستم. رئیس کمیته وقتی ابلاغیه ها را تنظیم می کند. طبق قضاوت های افراد نگاه می کند و توانایی فرد را در سمت داوری می سنجد و چارت را می چیند. محدودیت خاصی ندارد. بیشتر دوست دارم داور وسط باشم.

الگوهای داوری ام: کولینا، کوبل داوری ایران و آقای زاهدی فرد
این داور با تاکید به اینکه پیرلوئیجی کولینا بهترین داور دنیا و الگوی من در داوری  است؛ می گوید: کولینا یکی از مهربان ترین داور های دنیا است ولی در بازی هیچکس نمی تواند در برابر او بایستد. بیشتر بخاطر چهره و مقاومتی که دارد. او بخاطر یک بیماری موهای خود را از دست داده است که این استایل به اقتدار در بازی ها کمکش می کرد. الان بعنوان رئیس کمیته داوران فیفا مشغول به کار است. بعد از ایشان کوبل داوری ایران الگوی من هستند که شامل: آقایان فغانی، منصوری، ابوالفضلی می باشند. آن ها در جام جهانی قضاوت بسیار خوبی داشتند. در سطح استان استاد بزرگوارم آقای زاهدی فرد الگوی خیلی خوبی از نظر اخلاقی و از لحاظ قضاوت برایم هستند.



حفظ آمادگی جسمانی با کمک داور لیگ برتر
ملیکا ضمن تشکر ویژه از آقای حسین ترابیان می گوید: او یکی از داوران لیگ برتر کشور هست که قضاوت های خیلی خوبی را انجام می دهد. ایشان با برنامه ورزشی که به من دادند در پیشرفتم بسیار موثر بوده است. توانسته ام آمادگی جسمانی ام را از این طریق حفظ کنم. در داوری هر چه قضاوت بیشتری داشته باشی برای رفتن به لیگ برتر به تو کمک می شود.

برازجان فوتبال بانوان ندارد
او در ادامه می گوید: نمی توانم الان تست پیش فصل را بدهم. چون هنوز داوری درجه سه دارم. مدرک درجه دو را که گرفتم با توجه به اینکه استان به این نگاه می کند که من داور فعالی هستم یا خیر. کلاس های ما به این شکل است که به صورت هفتگی آقای زاهدی فرد برایمان برگزار می کردند و تمرين دوهایی که انجام می دادیم. برای پیشرفت بیشتر باید آمادگی جسمانی امان را حفظ کنیم. باید این مراحل را بگذرانیم تا کمیته دشتستان اسم ما را برای کمیته استان بفرستد. برای سپری کردن درجات بالاتر یا قضاوت در لیگ برترمعرفی شویم. بانوان که قضاوت آنچنانی متاسفانه ندارند. مخصوصا در استان ما فوتبال برای بانوان خیلی کم است. خود برازجان فوتبال برای بانوان نداریم. در بوشهر و جم مدرسه فوتبال بانوان است. تیم فوتسال داریم اما متاسفانه فوتبال نداریم.



اقتدار داور به سن و سال نیست
داور با انگیزه برازجانی از خاطره شیرین داوری خود می گوید: بازی سال بانوان در برازجان برگزار شده بود که چند جانبه بود. از قائمیه،گناوه و بوشهر آمده بودند. تیم بزرگسال بودند که رنج سنی 20 تا 27 سال داشتند. پارسال 17 ساله بودم از نظر جسمانی نیز از آن ها کوچکتر بودم. داور مسابقه انتخاب شدم. ابتدا که من را دیدند جا خوردند که داور 17 ساله است و از خودشان کوچکتر هست. فکر نمی کردند بتوانم قضاوت درستی را انجام بدهم و در مقابل آن ها بتوانم مقاومت کنم. بازی بین تیم قائمیه و گناوه شروع شد. ده دقیقه از بازی گذشته بود که دو تیم دعوا شدند. در حدی که همدیگر را می زدند و مو یکدیگر را می کشیدند.

رفتم جدایشان کنم که یکی از آن ها که از نظر سنی بزرگ تر از بقیه بود دست گذاشت توی قفسه سینه ام و من را هل داد و گفت: تو کنار برو بچه ما داریم دعوا می کنیم. من هم که داور بودم او حق نداشت چنین حرفی به من بزند و به داور توهین کند. خیلی ریلکس او را و بازیکن روبرویش را اخراج کردم. هر دو را که اخراج کردم آن ها آمدند که به من حمله کنند. مربی را هم اخراج کردم. همان لحظه سالن را سکوت مطلق فرا گرفت. متوجه شدند که نمی توانند به داور اهانت کنند. آنجا بود که متوجه شدم که اقتدار داور به سن و سال نیست. آن موقع حس خیلی خوب و اعتماد به نفسی به من دست داد. خاطره خوبی بود که در ذهنم ماندگار شد.

توصیه ای به دختران جوان و نوجوان:

داوری صد درصد علاقه است
ملیکا به دختران هم سن خود توصیه می کند اگر به داوری علاقه دارید به این حرفه وارد شوید. او به علاقه در این زمینه تاکید دارد و می گوید: صد درصد علاقه خیلی مهم است؛ چون در کلاسی که برای آموزش داوری رفته بودیم،حدود 25 نفر بودیم که 15 تای آن بانوان بودند، ولی الان بین آن 15 نفر تنها من و دو بانوی دیگر فعالیت داریم. هیچ کدام فعالیتی ندارند و تنها برای گرفتن مدرک آمده بودند. اگر در زمینه داوری علاقه نداشته باشید نمی توانید پیشرفت کنید.

لذت و هیجان در داوری
او در ادامه می گوید: به دختران هم سن خودم توصیه می کنم که داوری  رشته بسیار باحال و پر هیجانی است. هیجان داوری فوتبال از بازی آن بیشتر است؛ به دلیل اینکه ترس دارد. ترس از قضاوت. آیا توان انجام دادن قضاوت درست را داری یا خیر. ترس و لذت با هم همراه است. داوری خیلی خوب است اگر علاقه دارند حتما به این رشته وارد شوند. همچنین به دو و میدانی کاران می گویم: اگر علاقه دارید به سمت داوری بیایید بدون شک موفق خواهید شد.



توجه بیشتر مسئولین به داوری و بازی های فوتبال بانوان
داور خوش اخلاق مسئولین را خطاب خواسته هایی که بانوان دارند قرار می دهد و می گوید: مسئولین محترم مخصوصا مسئولین فدراسیون فوتبال و کمیته داوری؛ لطفا به داوری و بازی های فوتبال بانوان توجه بیشتری بفرمایید. بازی های فوتبال کم است و چون بازی ها کم برگزار می شود تجربه ما نیز کم است. داورهای آقا در مقابل این کار نمی گویند که تجربه داوران خانم به دلیل برگزار نشدن بازی کم است. می گویند: نه خانم ها نمی توانند. این برای ما حس بدی است. چون اگر کمی به پرونده ما نگاهی شود مشخص می شود که من ماهی یا چند ماهی یک قضاوت می کنم. ولی یک داور آقا هفته ای سه الی چهار بار در  جاهای مختلف، بازی ها و رده های  مختلف قضاوت می کند. مسئولین  به این موضوع اهمیت بیشتری بدهند.




اختصاص ورزشگاه به بانوان
ملیکا از آقای دلگرم مسئول زمین، چمن آکادمی پارس کمال تشکر را دارد و می گوید: متاسفانه جایی برای کار کردن بانوان داور در برازجان نداریم. ایشان به من اجازه دادند هر زمانی که خواستم وارد ورزشگاه شوم و دو کار کنم تا بتوانم آمادگی جسمانی ام را حفظ کنم. امیدوارم که برای بانوان برازجانی اتفاق خوبی بیفتد و به آن ها ورزشگاهی را اختصاص دهند تا بتوانند با خیال راحت از آن استفاده کنند.



خانواده  مشوق اصلی در داوری ام هستند
داور پر انرژی خانواده اش را حامی و مشوق اصلی خود در ورزش داوری می داند و می گوید: از خواهر بزرگترم مولود تشکر می کنم که اگر او نبود من به این شکل فعالیت ورزشی را جدی نمی گرفتم. مشوق اصلی ام در ورزش خواهر بزرگترم مولود و مادرم هستند. مادرم پشتیبان ، دوست و رفیقم است. از پدرم خیلی تشکر می کنم چون واقعا هیچ کم و کسری برایم نگذاشتند. هر جایی که خواستم و لازم بود برای پیشرفتم من را بردند.از خانواده ام ممنون و سپاسگزارم که حامی ام هستند.

نظرتان درباره کلمات زیر در یک جمله چیست؟
آقای فغانی:اسطوره داوری
کارت زرد:یک اخطار کوچک
کارت قرمز:خشونت ممنوع
سوت:شروع یک هیجان عالی

صحبت پایانی

در پایان از شما و هفته نامه اتحاد جنوب قدردان و سپاسگزار هستم. بسیار خوشحال شدم از گفتگویی که با شما انجام دادم.