چهارمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا همزمان با انتخابات ریاست‌ جمهوری یازدهم در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ برگزار خواهد شد. عمر قانونی هر دورهٔ شوراها ۴ سال است. ولی در پی تصویب قانونی در مجلس مصوب شد که انتخابات خبرگان با مجلس و انتخابات شوراها با ریاست‌جمهوری ادغام شود انتخابات گذشته در سال ۱۳۸۵ برگزار شد و عمر شوراهای سوم ۷ سال به درازا کشید. شروع به کار دوره چهارم شوراهای اسلامی، یک ماه پس از آغاز دوره ریاست جمهوری یازدهم خواهد بود. (به نقل از ویکی پدیا )

قال رسول الله: « دنیای خویش را سامان دهید وبرای آخرت خویش آنچنان باشید که گویا فردا می میرید.»

نه طاقتی که بار صبوری کشد به دوش

نه قدرتی که پنجـه بر اهل ستـم زند      (نوید)

       چهاردهم تیرماه یک سالی که بگمانم سال 89 بود مقاله ای به مناسبت روز قلم نوشتم وبه دفترهفته نامه ی اتحاد جنوب  تحویل دادم. حاج اکبر، پیرو آن مقال، با بنده تماسی داشتند: «این چیزی که درمورد فلانی نوشته ای، صحت دارد؟ البته  همه ی ما می دانیم که این چیزی که در مورد فلانی نوشته ای صحت دارد و دربقیه موارد هم شک و شبهه ای  نیست جهت اطمینان بیشتر پرسیدم » بنده، البته و صد البته؛ به جناب حاج اکبر حق می دهم، مطبوعاتیست دیگر؛ بر فراز تیزی دولبه ی  پرمخاطره ای گام بر می دارد که هزار البته باید محتاطانه گام بردارد. اما غرض از عرض این مطلب این است که این چیزی را که در این مقال نیز می گویم را همه می دانند و چه بسا که از بنده و امسال بنده دقیق تر و حق بجانب تر می دانند ولی باز هم می نویسیمش و جان ناقابل خود را جوهر قلم الکن خود نموده و هوار می کشیم : « آنچه را که همه می دانند.»

    آری همه می دانند جواب این سئوال را: « چرا یک  بعلاوه ی یک ؟ » پرواضح بگویم که چرا یک انتخابات ریاست جمهوری به علاوه ی یک انتخابات شورای شهر و روستا؟ چرا بزرگترین انتخابات یک کشور با انتخاب محله ای قبیله ای شهر و روستا باید همزمان بر گزار گردد؟

    این روزها؛

این روزها؛ تنور انتخابات گرم است و سودجویان در این اوضاع از هر راهی که  ممکن شود  چانه پهن شده را بر دیواره ی تنور داغ می چسبانند و چه خوب هم می چسبد.غافل از تورم سه رقمی، آری؛ قرار بر یک رقمی شدن جناب تورم بود اما کاش چشم مان کور شده بود و این چنینش را هرگز شاهد نبودیم . داشتم عرض می کردم خدمت انور شما که  در این روزگار تورم سه رقمی، عجب بچسب بچسبی به راه افتاده. اسمش را هلهله بگذاریم  یا ولوله، توفیری نیست مهم این که: مه و خورشید و فلک در کارند تا انتخاباتی صورت بگیرد و هر که بام قبیله اش وسیع تر، بارش برف رأی هایش بیشتر. حال در این انتخابات حداکثری ریاست جمهوری، آمار رأی های کاندیداهای شهر و روستا ها نیز آنچنان بالاست که خود کاندیدای محترم شهر و روستا هرگز فکرش را هم نمی کرد که مثلا بیست سی هزار نفر، انتخابشان  کرده باشند.

   این روزها چه قدر بعضی ها (کاندیداهای محترم ) مهربان شده اند. مهربانی از سر و ریخت مبارکشان چـُر می کند (لبریز می شود ) چهره هایی که هرگز به چنین لبخند زیبایی منقش نشده بود این روزها مدام به ما لبخند می زنند. ای کاش تمام نمی شد این روزهای مهر و مهربانی!!!

   این روزها چقدر، سلام واحوالپرسی ها طولانی است. چقدر از پدر و مادر و جدّمان احوالپرسی می شود. فرهنگ عیادت و استقبال از حجاج و زوّار چه قدر زیاد، رعایت می شود. مراسم فاتح ها چقدر ،پـُر و پیمان برگزار می گردد. ای کاش هر گز تمام نمی شد این روزهای انسانیت انسان دوستی!!!

این روزها، بازار وعده و وعید ها هم  براه است. چه بازار و دکانی  هم  باز شده. از آسفالت کوچه و استخدام فرزندان تحصیلکرده ی ِ کنج ِ خانه نشین گرفته تا راه اندازی شرکت و کارخانجات بسته بندی خرما و میگو تا وعده های ریز و درشت و لقمه های چرب وچیلیِ دهان پرکن، نه بگویم دهان بند، مناسب تر است.

عطای سفلگان از زهر هم بدتر بود ما را /شکیبایی در این افسرده دشت بی امان تا کی؟ (عبدالرفیع حقیقت )

« پس جزای چنین مردم بدکردار تنها ذلت و خواری در دنیاست و در روز قیامت به سخت ترین عذاب می افتند ... سوره بقره – آیه 85.»

   دوستان بزرگوار، شما حکایت « کور بی اُوچیش» را شنیده اید؟ اگر هم شنیده یا بعضآ مثل من در کتابی خوانده اید یک بار دیگر خواندنش ضرری ندارد !!! امتحان کنید. [ « کور بی ا ُوچیش »؛ روزگاری مرد و زنی بودند که به قصد زیارت شاهزاده ابراهیم حرکت کردند. زن سوار الاغ بود، همین  که مقداری از مسیر را رفتند. به مرد کوری برخورد کردند. زن دلش به رحم آمد و گفت تا این کور را سوار کنیم  و مرد قبول کرد. زن پیاده شد و کور را سوار کردند تا رسیدند به روستای بُنداروز. به مرد کور گفتند پیاده شو. کور هم فریاد کشید: آی مردم! این مرد می خواهد هم الاغم را بگیرد و هم  زنم را. مردم جمع شدند و نتیجه این شد که آنها را برای اجرای عدالت نزد خان روستا بردند. خان به هر طریقی وارد شد، نتوانست با صحبت کردن قضیه را حل کند ناچار دستور داد آن ها را هر کدام جداگانه در یک اتاقی بگذارند تا با خود حرف بزنند و پشت در هر اتاق نگهبانی گذاشتند تا فالگوش بایستد. زن می گفت: « مقصر من بودم که دلم سوخت و کور را سوار کردیم.» مرد گفت: « این کور اگر الاغم را بگیرد ادعای همسرم را نیز می کند.» کور گفت: « من تیری در تاریکی رها کرده ام اگر به هدف بخورد، بی چک وچانه هم صاحب زن می شوم و هم  صاحب الاغ. و نهایتاً اگر دروغ من ثابت شد می گویند این بیچاره کور است رهایش کنید.» گزارش را به خان بردند. خان دستور آزادی زن و مرد را صادر کرد و همچنین دستور داد به قدری کور را بزنند تا جانش درآید.] واین است عاقبت ِ دروغگوییِ آزمندانه.

    اما چرا یک به علاوه ی یک؟ خب عزیزان چرا ندارد دیگر !!! همانطور که همه می دانند هدف، کثرت و کمیت آراء هست به هرطریق ممکن. تجربه ی انتخابات شوراهای قبل نمایانگر این مطلب است که درمناطقی از کشور که به شدت، طایفه گرا و بومی سنتی عمل می کنند، فرجام کار به درگیری و نزاع وکشت و کشتار نیز رسیده است که دید باز و نافذ این عزیزان نجیب ساکن درسرزمینی که از جان و دل دوستش داریم  دیگر تکرار کننده ی این وقایع نخواهد بود.انشاءالله.

   پروردگارا، اعضای شورای شهر برازجان را طوری توفیق انتخاب ده که تکرار رفتار مضحک و غرض ورزانه ی اختلافات سلیقه ای ِ دوره قبل را شاهد نباشیم. آمین و رب العالمین./ح