بانو بوشهری/ برازجان:

آدم وقتی فکرشو می کنه می بینه، اصلاً چرا باید این همه روز جهانی توی تقویم باشه؟ حالا خارجیا بیکارن، فکرِ عاقبت و آخرت شون هم نیستن، ما چرا باید پیروی کنیم اَزشون؟!
همین روز جهانیِ محیط زیست! مگه بدون محیط زیست چرخِ زندگی مون نمی چرخه؟
حمایت از حیوون و پرنده و چرنده هم شد کار؟ فعالِ محیط زیست دیگه چه صیغه ای؟
نمی دونم روی چه حسابی، بعضیا پُر رو پُر رو، در میان میگن انسان مهمترین عاملِ تخریبِ محیط زیسته ،خُب انسانه و تخریب دیگه. تخریب هم نمیشه کرد تو این مملکت؟ نمی فهمم واقعاً.
همین آتش سوزیِ اخیرِ طبیعتِ دشتستان، نیاز بود واقعاً، چقدر همش سرِ مردم، با تحریم و کرونا و اختلاس گرم باشه. ما تنوع نمی خوایم؟
بحران و حوادث، کُلِ هیجانش به اینه که امکانات نباشه، مسئول خودش رو بزنه به خواب، نهادها و سازمان ها،تقصیر رو بندازن گردنِ همدیگه، هیلکوپتر نیاد،دیر بیاد،نقص فنی داشته باشه، و خلاصه فیلمی باشه واسه خودش..
اگه میشد طبیعت رو هم یه خط لوله براش کشید، داد تحویلِ طرفِ قرارداد های تجاری، در عوضش اقلام ضروری تری مثل نخ سوزن و کارتِ پرسِ مخصوص کارت ملی وارد کرد خیلی خوب می شد.
گزینه های مهم تر هست به هر حال برای مردانِ سیاست، که آتش سوزیِ طبیعت نمی تونه اونا رو از خدمت صادقانه به مردم باز داره.
آتش سوزیِ طبیعت حُبابه،گذراست، اصلِ میزِ خدمته که نباید خالی بمونه.
تَلَق..
چیزی نبود،بطری آب معدنی پرت کردم بیرون..
خب داشتم چی می گفتم؟ آها، محیط زیست، همین که یه استوری بذاریم تِزِ روشنفکری بدیم نشون میده چقد حامیِ محیط زیستیم، مگه نه؟