اتحاد خبر: هفتم خرداد ماه سالروز تشكيل اولين دوره مجلس شورای اسلامی و به عنوان روز قانون نامیده شده است. اولین دور مجلس شورای اسلامی در هفتم خرداد 1359 بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران و پس از برگزاری انتخابات عمومی تشكيل شد. بر همین اساس هر ساله در چنين روزی دور جدید مجلس شورای اسلامی نیز آغاز به کار می نماید.

در قانون اساسي مشروطه و تاسيس نخستين نهاد قانونگذاری در ايران در سال 1285 خورشيدی و قانون اساسی جمهوری اسلامی پيش از بازنگری، نام اين نهاد 'مجلس شورای ملی' بود اما در ۳۱ تير ۱۳۵۹ نمايندگان مجلس اين نهاد را «مجلس شورای اسلامی» ناميدند.

بر اساس اصل هفتاد و يكم قانون اساسی، مجلس شورای اسلامی صلاحيت عام قانونگذاری را دارا است و در عموم مسايل در حدود مقرر در قانون اساسی می تواند قانون وضع كند. مجلس شورای اسلامی علاوه بر وظيفه قانونگذاري، مسووليت‌ های نظارتی نيز برعهده دارد.

به بهانه آغاز به کار یازدهمین دور مجلس شورای اسلامی چند سئوال از برخی صاحب نظران و فعالان سیاسی و اجتماعی پرسیده ایم.

1. آیا مجلس شورای اسلامی کارآمدی و توانایی لازم برای حل مشکلات کشور دارد؟ 
2. مهمترین انتظار شما از مجلس جدید در عرصه ملی و کلان چیست؟ 
3. به نظر شما سه اولویت نماینده حوزه انتخابیه شما چه مواردی باید باشد؟ 

«اتحاد خبر» شما را به ملاحظه پاسخ عبدالخالق عبدالهی، روزنامه نگار و فعال سیاسی و اجتماعی دشتستانی دعوت می کند:

مقدمه

یک بررسی کوچک تاریخی نشان می دهد در تمام عمر 115 ساله مجلس از مشروطه تا امروز (جز نیمه دوم دوران رضا شاه)، مجلس همیشه رکن اصلی و نهاد موثر اعمال قدرت و نظر و خواسته مردم بوده است، حتی بعد از کودتای 28 مرداد که دیکتاتوری محمدرضا شاه تثبیت شد، نمایندگان مجلس آنقدر تاثیرگذار بودند که دولت می آوردند و دولت می بردند. جایگاه روسای مجلس هم در اختیار رجال باشخصیتی همچون آسید محمدصادق طباطبایی و سردار فاخر حکمت بود که خود را همطراز با نخست وزیران و حتی بالاتر از آنها می دانستند.

همین سردار فاخر یکبار که شریف امامی نخست وزیر به یکی از نمایندگان توهین کرد به شدت برآشفت انگشتش را به نشانه تهدید به سمت شریف امامی گرفت و گفت: اگر یکبار دیگر با نماینده مجلس اینطور حرف بزنی میدهم "جیزت" کنند.

بعد از انقلاب هم تا همین اواخر مجلس کم و بیش اقتدار و تاثیرگذاری خود را حفظ کرده بود اما متاسفانه چند صباحی است این روند دچار خلل و نقصان شده و آن هیمنه و اقتدار، سخت ترک برداشته است.
در این نگرخواهی خواسته شده به سه سئوال پاسخ داده شود.

1. پاسخ به سئوال اول به نظر بنده منفی است. چرا؟ بین خودمان بماند کدام توانایی و کدام کارآمدی؟ وقتی مهمترین ابزار کارآیی و توانمندی یک نماینده، یعنی  آزادگی و آزادی در اظهار نظر که جزو وظایف ذاتی نماینده است  را از او می گیرند و نماینده مجبور است حتی "و" نطق قبل از دستور خود را  وزن کند مبادا متهم شود و انگ و برچسب بخورد، وقتی تمام هم و غم نماینده مجلس این باشد که آنچه می گوید و انجام می دهد حساب شده و بی ضرر و خنثی باشد مبادا به تریج قبای بعضی صاحبان قدرت بربخورد چطور می توان انتظار داشت چنین نماینده ای مشکلات کشور را حل و فصل کند؟ این نماینده  بیشتر از موکلان و حوزه انتخابیه اش حواسش جفت خودش است که پا از گلیم درازتر نکند مبادا دوره بعد رد صلاحیتش کنند.
بخاطر دارم در همین موضوع افزایش قیمت بنزین در آبان ماه سال گذشته یک شب تلفن را برداشتم و به نماینده محترم مجلس زنگ زدم و به عنوان یک شهروند، پیشنهادی ارائه کردم اما ایشان برآشفت و گفت: این چه حرفی است؟ می خواهی از فردا هزار برچسب بچسب و نچسب به من بچسبانند؟ حال بماند که این نماینده نیک نفس و بی آزار را هم برنتافتند و بدون آن پیشنهاد هم در دوره بعد رد صلاحیت شد.     

2. عرب می گوید "شرف‌المکان بالمکین" یعنی این شخص است که به مکان شرف و آبرو می دهد . بنده به عنوان یک موکل از این "مکین" جوان و انقلابی انتظار دارم به سهم خود با پرنسیب نمایندگی و استقلال رای، جایگاه و اعتبار خدشه دار شده "مکان" را به آن برگرداند نه اینکه بواسطه جایگاه نمایندگی از نفوذ و قدرت و اعتبار این منصب، برای پیشبرد اهداف و مطالبات حزبی و جناحی و اطاعت محض از بالادستی ها استفاده نماید و با اینکار اعتبار از دست رفته مجلس را بیشتر به قهقرا ببرد.

نماینده عزیز: اگر یک روز یک نفر وارد صحن شد و در گوشتان گفت: فلانی سلام رساند که در فلان موضوع ، فلان رای را بدهید، نپذیرید و استقلال رأی خود را حفظ کنید و مطمئن باشید آن شخص دروغ می گوید شأن و منزلت مسئولین ارشد مملکتی اجل بر اینگونه دخالت و اعمال نظرهاست. اینطور نباشد که به بهانه مصلحت و فشار از بالا، حق و حقیقت را سلاخی کنید و با اینکار به قول شیخ اجل سعدی "تلخ کنی دهان ما ، قند به دیگران دهی".

3. بنظر من پیگیری و اتمام پروژه های نیمه تمامی مانند آبشیرین کن، سد دالکی و  راه آهن که روی دست مردم مانده و هر نماینده ای آمده نوکی به آن زده و رفته باید اولویت اول نماینده جدید باشد. ضمن اینکه تعهدات و اعتقادات و تفکرات حزبی و جناحی و شخصی خود را داشته باشند اما این نکته را فراموش نکنند که نماینده همه مردم دشتستان هستند حتی آنهایی که ممکن است به ایشان رای هم نداده باشند.

موخره
جناب دکتر رضایی عزیز: بنده با جنابعالی اختلاف نظر سیاسی دارم اما مطمئن باشید نه اهل تخریب و قلم زدن جناحی هستم نه در نقد هایی که از این پس فراوان خواهم نوشت سر سوزنی بی انصافی خواهید دید. خیلی ها معتقدند نوشتن مطالب اینچنینی برای کر خواندن و برای کور رقصیدن است یعنی بی فایده است و نتیجه ای ندارد، اما من می نویسم حتی اگر بی تاثیر باشد چرا که ما مامور به وظیفه ایم نه نتیجه.

دکتر عزیز: می گویند جنابعالی آدم صالح و سالمی هستید ضمنأ معروف به انقلابی گری هستید که اگر این انقلابی گری در عمل باشد بنده ایرادی در آن نمی بینم اما اگر قرار است انقلابی بودن در شعار و تندروی و مرده باد و زنده باد خلاصه شود باید خدمتشان عرض کنم بیشتر تریبونهای رسمی و غیر رسمی خصوصأ صدا و سیما شبانه روز آنقدر شعار به خورد مردم می دهند که دیگر جایی برای شما نمی ماند ، شعار را نمی شود توی سفره گذاشت ونان خورش مردم کرد پس خواهش می کنم انقلابی شعاری نباشید.
و اما نکته آخر: تجربه نشان داده مسئولین مرکز نشین و فرصت طلب بالادستی تا زمانی به نمایندگان حوزه های محرومی همچون دشتستان بها می دهند و با آنها پالوده می خورند که در راستای اهداف حزبی و جناحی و گاه شخصی آنها گام بردارند اما همینکه منافعشان تامین نشد یا کوچکترین تمرد و تحاشی از جانب نماینده سر زد بلافاصله نعلین کجت را راست می گذارند و می گویند : بفرمائید بروید . شما هنوز جوانید و اول راه ، پس با مردم باشید و در راستای خواسته های مردم گام بردارید و یار موافق موکلان زجر کشیده دشتستانی باشید نه سیاست بازان ابن الوقت تهرانی. صاحبان قدرت هم آدم زیاد دارند هم پول و امکانات بی منال دم دستشان فراوان است شما همانطور که قول داده اید همین جا در صف و بیله محرومان و پابرهنگان خودمان بمانید. مردی آن است که بزرگ باشید و خردی کنید، پای رفتن داشته باشید و نروید، پس بمانید و غلامی مردم کنید. به قول شیخ محمود شبستری:
کسی مرد تمام است از تمامی/ کند با خواجگی کار غلامی