حبیب اله نعمتی:

خوش بحالمان که بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک، شاخه های شسته، نغمه ی بلبلان، عطر افشانی گل ها و عطر بهار نارنج یکجا در اردیبهشت ماه نصیب مان می شود، این ماه چنان است که با دوست بودن می چسبد و هوایش جان می دهد برای دوستی و کیفور شدن در همه چیز، آنقدر این اردی بهشت برای همه چیز و همه کار دوست داشتنی است که یک ماه برایش کم است. زیبایی هایت مانا.

دلنوشته دوست فرهیخته ی فرهنگی ام بود، نوشتم : دوست جان دو وصله قشنگ دیگر زیبایی های این ماه قشنگ را زیباتر کرده است، یکی بزرگ داشت و نکوداشت استاد سخن شیخ اجل سعدی شیراز و دیگر پاسداشت مقام شامخ معلم.

سعدی علیه الرحمه در حکایتی آورده است :  حکیمی پسران را پند همی داد که جانان پدر هنر آموزید که ملک و دولت دنیا اعتماد را نشاید و سیم و زر در سفر بر محل خطر است یا دزد به یکبار ببرد یا خواجه به تفاریق بخورد. اما هنر سرچشمه زاینده است و دولت پاینده و گر هنرمند از دولت بیفتد غم نباشد که هنر در نفس خود دولت است، هر جا رود قدر بیند و در صدر نشیند و بی هنر لقمه چیند و سختی بیند.

دوست جان؛ اردی بهشتت قشنگ و روزت مبارک، صد البته میدانم در این ملک چنان که باید و شایسته است کسی قدر دان معلم نیست و گاهاً برگزار شدن مراسمی جهت رفع مسؤلیت مسؤلان و خود شیفتگی خودشان و دوصد گفته هایشان چون نیم کردار نیست ، اما آرزومندم که بقول استاد سخن حضرت سعدی روزی رسد که معلم هر جا رود قدر بیند و به صدر نشیند.

 در پایان به رسم ادب و احترام هفته و روز گرامی داشت مقام معلم را ، به  آنان که دانایی و توانایی را می آموزند تبریک می گویم و یاد وخاطره فرهنگیان شهرستان و بطور خاص فرهنگیان زادگاهم (روستای فرهنگی زیارت) که در سال‌های پیش از این آسمانی شدند را گرامی می دارم، یاد و نامشان جاودان.