اتحاد خبر - ثریا شیری: با تعطیلی مدارس، ادارات و حتی ممنوعیت سفرها و تردد غیرضروری و توصیه به قرنطینه خانگی، به خانواده‌ها فرصتی دست داد که ساعات و روزهای بیشتری را در کنار همدیگر باشند. فرصتی که گویا در موارد زیادی به یک تهدید تبدیل شده است.  این روزها پای صحبت بعضی از دوستانتان که بنشینید یا گشتی در شبکه‌های اجتماعی بزنید، حتماً خبرهایی از اختلاف زوجین در این روزهای قرنطینه به گوشتان خواهد خورد. این موضوع حتی به یک طنز تلخ در فضای مجازی تبدیل شده است. چند روز پیش در یکی از شبکه‌های اجتماعی به نوشته‌ای برخورد کردم که چنین مضمونی داشت:

«به ما گفته بودند صبح میره سرکار عصر میاد خونه، پیش‌بینی این زمان طولانی در خونه موندنش رو نداشتیم».
این نوشته‌ی طنز به واقعیتی در جامعه اشاره دارد که اگر راهکاری برای آن اندیشیده نشود، طبق پیش‌بینی‌هایی که اغلب به زبان طنز بیان می‌شوند، بعد از ریشه‌کن شدن کرونا و خروج از قرنطینه ممکن است به شلوغی دادگاه‌های خانواده برای طلاق زوجین منجر شود.
این روزها که کمی قرنطینه از شکل سفت و سخت روزهای اولیه‌اش خارج شده و بعضی از ادارات و مشاغل به صورت دو سوم نیرو مشغول به کار و فعالیت هستند شاید تنش‌های درون خانه کاسته شده باشد اما هنوز موارد زیادی به چشم می‌خورد که دوست دارند این روزها تمام شود و دوباره مدت زمان طولانی از روز را به دور از همسر خود فعالیت کنند.

به سراغ چند زن رفتیم تا نظر آنها را در مورد این روزها بدانیم که قرنطینه در کنار خانواده به آنها چگونه گذشته است؟

سحر 27 ساله که معتقد است تحمل 24 ساعته همسر در این روزها از ابتلا به کرونا برایش تلخ‌تر است می‌گوید: همسرم اغلب روز در خانه است، حتی روزهایی که شیفت کاری دارد و از خانه خارج می‌شود، ساعات کمتری را در محل کار می‌گذارند و به خانه برمی‌گردد. او نه تنها بیشتر اوقات روز را در خواب به سر می‌برد بلکه به ساعت خواب و بیداری من هم حساسیت نشان می‌دهد و در یک هفته اخیر بیش از پنج دفعه بر سر همین موضوع با هم مشاجره داشته‌ایم.

مرجان 31 ساله که مادر دو فرزند 9و6 ساله است می‌گوید: قرنطینه برایم مثل یک حبس است. حبسی که قرار است در آن به شدت شکنجه شوم. به دلیل شیوع ویروس کرونا دیگر به محل کارم نمی‌روم و کل روز را در خانه هستم با این حال باید از صبح زود بیدار شوم و به فکر تهیه صبحانه، میان‌وعده، ناهار، عصرانه و شام برای همسر و فرزندانم باشم. همسرم در کارهای خانه هیچ کمکی به من نمی‌کند و زمانی که با اعتراض من مواجه می‌شود می‌گوید این قرنطینه برای من عین تعطیلات است و می‌خواهم در تعطیلات به استراحت بپردازم و نمی‌خواهم با مشارکت در کارهای خانه خودم را خسته کنم.
مرجان از وضعیت به وجود آمده به شدت ناراضی است و ادامه می‌دهد: وجود فرزندان در خانه مشکل جدی‌تری‌ است. فرزندانی که پیش از این چند ساعت در روز را بیرون از منزل سپری می‌کردند و حجم زیادی از انرژی خود را تخلیه می‌کردند حالا نه تنها باید در خانه باشند بلکه از من و پدرشان انتظار دارند مانند کودکان همسن و سال خودشان پا به پای آن‌ها به بازی و سرگرمی مشغول باشیم و من هیچ فرصتی برای خودم ندارم. چون یا در حال آشپزی هستم و یا در حال بازی با فرزندانم و همسرم در تمام این مدت می‌خوابد که مبادا به تعطیلاتش لطمه‌ای بخورد.

راحیل 38 ساله که این روزها به صورت جدی به جدایی از همسرش فکر می‌کند می‌گوید: همسرم مدام در کارهای خانه‌داری  من دخالت می‌کند، وقتی در حال آشپزی هستم بالای سر من می‌ایستد و به کارم ایراد می‌گیرد و معتقد است نمک زیاد ریخته‌ام، شعله گاز را باید کم کنم، روغن عذا کم است و انرژی زیادی از من گرفته می‌شود. صبح‌ها به رسم عادت هر روزه‌اش زود بیدار می‌شود و با بلند کردن صدای تلویزیون خواب و استراحت ما را هم مختل کرده است. وقتی هم به او اعتراض می‌کنیم فایده‌ای ندارد.
پریسا 29 ساله که تنها یک سال از ازدواجشان می‌گذرد می‌گوید: پیش از این همسرم 12 ساعت از روز را در محل کارش می‌گذراند و شب‌ها وقتی هر دو خسته از کار به خانه برمی‌گشتیم آنقدر خسته بودیم که جز چند جمله حرف‌های کلیشه‌ای چیزی برای گفتن نداشتیم و بعد از آن باید زود استراحت میکردیم که روز بعد برای رفتن به محل کارمان خسته نباشیم. اما با وجود قرنطینه و گذران 24 ساعته روز در کنار همدیگر تازه به بعضی از اخلاق و رفتار نادرست همسرم پی برده‌ام و به نظرم زندگی با او بیشتر از این برایم غیر ممکن است.

مهدیه 35 ساله نیز که از این وضعیت دل خوشی ندارد می‌گوید: همسرم به من اجازه نمی‌دهد مانند روزهای سابق چند ساعتی از روز را با خودم خلوت کنم. قبل از کرونا و قرنطینه من چند ساعتی از روز که همسرم در محل کارش بود را به کارهای شخصی خودم اختصاص می‌دادم، کتاب می‌خواندم، فیلم می‌دیدم، با دوستانم تلفنی حرف می‌زدم و یا به استراحت می‌پرداختم. اما حالا همسرم نه تنها به این کارها علاقه‌ای ندارد بلکه مرا مجبور می‌کند ساعت‌های زیادی کنارش بنشینم و با صدای بلند جک‌های
بی‌مزه توی گوشی که همکارانش برایش می‌فرستند را برایم می‌خواند.

اما از دید مریم 24 ساله‌ای که تازه شش ماه از ازدواجش گذشته دنیای قرنطینه شیرین است، او می‌گوید: بعد از ازدواج همسرم به یک ماموریت کاری رفت و حدودا دو هفته از همدیگر دور بودیم، بعد از آن هم ساعات کمی در طول روز فرصت داشتیم که با همدیگر صحبت کنیم و راجع به دغدغه‌هایمان راهنمایی و مشورت بگیریم. اما از وقتی در قرنطینه هستیم هر روز به محض بیدار شدن تا شب قبل از خوابیدن راجع به هزار مسئله‌ای که در ذهنمان می‌گذرد صحبت می‌کنیم و حتی موفق شدیم خیلی از سوءتفاهماتی که پیش از آن وجود داشت را به راحتی و با حرف زدن حل کنیم.

یک روانشناس بوشهری در خصوص مشکلاتی که زوجین در این روزها با آن‌ها مواجه شده‌اند می‌گوید: در دوران قرنطینه به واسطه تماس بیشتر افراد در زیر یک سقف خانواده‌های آسیب‌پذیر با بحران دیگری رو به رو شده‌اند که پیش زمینه آن بسته به میزان تاب آوری هر فرد می باشد. چند نکته در بروز این اختلافات نقش دارد که مهمترین آن حضور فیزیکی فرزندان در خانه به صورت طولانی مدت است که باعث شده تخلیه هیجانی که قبلا خارج از منزل انجام می شد اکنون در محیط خانه باشد و همین مسئله باعث وجود دوگانگی در سبک فرزند پروری پدر و مادر شود.
الاله دشتیانه در گفتگو با اتحاد جنوب می افزاید: دلیل دیگر مربوط می شود به اختلافات بر سر رعایت اصول کلی موارد بهداشتی و ضدعفونی کردن منزل و لباس که گاها ممکن است یکی سهل گیر و دیگری سخت گیر باشد و باعث ایجاد تنش در فضای خانواده می شود.
این روانشناس ادامه می‌دهد: شاه کلید آرامش ما در این شرایط مدارا کردن با تفاوت سلیقه عقاید و ارجحیت های همسر است که قطعا باید این مدارا متقابل باشد و تلاش برای تغییر دادن های اجباری آن دسته از ویژگی های شخصیتی همسرمان که آن را دوست
نداریم تنها پیامدش از بین رفتن آرامش روحی و روانی ماست.
نگارنده این گزارش معتقد است به نظر می‌رسد بهتر باشد تلخی این روزهای کرونایی را برای خود و خانواده‌مان بیشتر از آنچه هست نکنیم، شاید بهتر باشد با صحبت و مدارا کردن به اختلافاتی که به وجود آمده خط پایانی بکشیم و این روزها را با آرامش بیشتری سپری کنیم.