فریده فهیمی

امروز دوشنبه نوزدهم اسفندماه98 در حالی که در اوج پیک شیوع ویروس کرونا،در وسط گود زورخانه دست وپنجه نرم می کنیم ودر دوئلی تحمیلی و نابرابر، به دل مان وعده وعید بهبودی وضعیت می دهیم، طی اقداماتی بی سابقه و استراتژیک :
- تمامی کنسرت‌های موسیقی سراسر کشور به منظور اقدامات پیشگیرانه لغو شده است.
- تمامی برنامه‌های هنری و سینمایی در سالن‌های سراسر کشور تا پایان سال تعطیل می‌شود.
- حتی حوزه های علمیه قم نیز به حالت تعطیل درآمد و در تاریخ 9 و 16 اسفند 1398 برای اولین بار در تاریخ 41 ساله جمهوری اسلامی ایران، اقامه نماز جمعه لغو گردید.
-تا پایان سال 1398 هرگونه فعالیت آموزشی در دانشگاهها تعطیل شده است و در مدارس نیزکلاس های درس دایر نخواهد شد. هدف از این کار "افزایش آمادگی و جلوگیری موثر از شیوع ویروس کرونا" اعلام گردید.
- تمامی کشورهای همسایه ایران ، ترکیه، عراق، ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان و ارمنستان و نیز برخی از کشورهای منطقه منجمله گرجستان، کویت، عربستان سعودی و اردن مرزهای خود را به روی این کشور بستند. این کشورها که ابتدا در مرزهای خود با ایران تدابیر بهداشتی و کنترلی اتخاذ کرده‌ بودند، در مرحله بعدی کلیه مرزهای هوایی، زمینی و ریلی خود با ایران را بستند. سفارت افغانستان در ایران نیز تا اطلاع ثانوی ارائه خدمات کنسولی را موقتا متوقف کرد. حتی کار به جایی رسید که روز شنبه 17 اسفند 1398 دفتر مطبوعاتی نهاد نخست‌وزیری روسیه طی بیانیه‌ای اعلام کرد: سرویس امنیت فدرال تصمیم گرفته موقتا از ورود اتباع خارجی که از طریق ایران برای تحصیل، کار، دلایل شخصی، توریسم و ترانزیت به روسیه می‌آیند، جلوگیری شود.
- کلیه مسابقات ورزشی، نیز تعطل شدند.
-برگزاری هرگونه تجمع ،گردهمایی، جلسه، سمینار و.. ممنوع اعلام شده است.
البته راه گریزی از مهلکه جز این نیست وقتی طبق نظر کارشناسان وزارت بهداشت،آمار صعودی حکایت از ابتلای چهل درصد مردم کشور به این ویروس دارد.
  این اقدامات و ده ها وشاید صدها اقدام پیشگیرانه دیگر، یکی پس از دیگری از ره ناچاری محقق گشت که رصد آنها کارغامض وپیچیده ای نیست وبا لمس مانیتور موبایل افراد بسیار سهل است اما این اقدامات پیشگیرانه ملی وفراملی، پنجه های مهلک  تأثیرات بغرنج و حاد خود را بر پیکره استان های دور از پایتخت ودور از مرکز زایش کرونا(قم) در ایران نیز، افکنده است ونوک پنجه های خود را ظالمانه در گلوی مردم شریف ونجیب استان بوشهر نیز می فشارد وعرصه حیات را برای ساکنین این استان نیز تنگ وتنگ تر می نماید.گوجه کاران، ماهیگیران، شوید کاران، نخل داران وانواع دیگر مشاغل بومی سنتی استان که چشم به درآمد حاصله از اسفند ماه خود داشتند را مأیوس وغمگین ساخته است.
  نکته غم انگیز تر از همه موارد فوق الذکر، بحث از کمونیست بودن کرونای چینی و یا ایدئولوژیکی قمی بودن کرونا نیست زیرا که درک وفهم وشعور هم وطنان خود قادر به درک حقیقت وقایع اتفاقیه می باشد،   بلکه بحث از  نبود ابزار وامکانات مقابله با ابتلای به بیماری کرونا در استان بوشهر است.

 فرماندار ارجمند دشتستان و مسئولان ذیربط، لطفا دقایقی از فرصت خود را در اختیار بنده نوعی قرار بدهید. به اتفاق هم به داروخانه ها ی شهر برازجان بزنیم ببینیم یک عدد ماسک ، فقط یک عدد آنهم ماسک معمولی و نه ماسک ویژه ان نود وپنج  را می توانیم تهیه کنیم ؟؟ هزینه بنزین لیتری سه هزارتومان را هم خودم متقبل می شوم فقط وفقط یک عدد ماسک آنهم ماسک معمولی، برای استفاده در اماکن ومعابر عمومی نانوا ومغازه جهت فراهم نمودن مایحتاج ضروری زندگی، البته وصد البته اگر زندگی روزمره شهروندان برای مسئولین امر،مهم باشد. حیران، متعجب وسرگردانیم وهاج وواج مانده ایم این آمار وارقام بالای ماسک های دپو شده و احتکار شده پس از کشف وضبط،در کدامین انبار و سوله مجددا دپو شده اند؟؟ که در اختیار ملت همیشه در صحنه  قرار نمی گیرد!!

فریده فهیمی- برازجان 19- اسفند 98