اسماعیل (عادل) قلی زاده:

بالاخره کرونای دهشتناک به استان بوشهر هم رسید، مرز دشتستان را درنوردید و چون تیر زهرآگین در تن رنجور برازجانمان نشست.
مدت زیادی نگذشته؛ روزهایی که فعالان اجتماعی و اهالی رسانه‌ فریاد میزدند و عاجزانه خواهش میکردند ورودیها را ببندید یا دستکم به‌صورت مستمر، دقیق و سختگیرانه پایش کنید زیرا امکانات و زیرساخت‌های درمانی ما آنقدرها توانمند نیست که بتواند پاسخگوی نیازهای درمانی جمعیت استان در مقابله با چنین بلایی باشد.

آنقدر تعلل کردید که شد آنچه نباید می‌شد!
یادتان هست چقدر فریاد زدیم ورود و خروج‌های شهرستان را کنترل کنید؟؟
یادتان هست چقدر گلو پاره کردیم که ممکن است کرونای لعنتی در بدن خیلی از ماها پنهان باشد پس جلوی اجتماع مردم در هر زمان و مکانی را بگیرید؟؟
یادتان هست چقدر فریاد زدیم فکری برای تامین مایحتاج بهداشتی ضروری شهروندان کنید؟؟
حالا تحویل بگیرید!

امروز با یک رصد ساده در فضای مجازی یا صحبت کردن با خانواده‌ها به راحتی می‌توان به اوج استرس موجود در جامعه‌ی کوچک برازجان و دشتستان پی برد. استرسی که بخش عمده‌ی آن ناشی از هجوم ویروس نیست بلکه ناشی از بی‌اعتمادی به تصمیم‌گیران و مراجع رسمی نشر اخبار به جامعه است؛ درست همان نقطه‌ای که باید الهام‌بخش جامعه و تزریق‌کننده‌ی آرامش به خانواده‌ها باشد!
امروز مردم بیشتر ترسشان از این است که خودکنترلی اغلب خانواده‌ها وقتی با عدم صدور دستورات صحیح و عدم اتخاذ تصمیمهای کاربردی از سوی متولیان همراه شود، چه سرانجامی خواهد یافت؟؟ حالا جامعه‌ی کوچک ما دارد یک عصبانیت زیرپوستی را تجربه می‌کند و سیبل اصلی این عصبانیت هم تصمیم‌گیرانی هستند که اعتماد مردم به آنها دچار آسیب جدی شده است.

امروز باید یک نفر بیاید جواب بدهد که چرا به کنترل ترددها در مرکز ایست و بازرسی شهید صلاحی به چشم یک مانور نگاه شد و نمایش مضحک "ما هستیم" به راه افتاد؟؟

اگر به پایش مبادی ورودی اعتقادی نداشتید چرا اجرای دستور استاندار را به فعالان اجتماعی، سمن‌ها، بسیج و... واگذار نکردید تا باز هم جمعیت‌های مردمی به میدان بیایند و به دغدغه‌ی مردم رسیدگی کنند؟؟

یک نفر بیاید توضیح بدهد که چرا با وجود گذشت دو هفته از شروع کابوس کرونا در کشور همچنان با قحطی اقلام بهداشتی همچون ماسک و کمبود شدید اسپری و ژل شستشو در داروخانه‌های دشتستان و برازجان مواجهیم؟؟ اصلن چه نهاد یا دستگاهی مسئول پیگیری این موضوعات است؟؟
یک نفر بیاید توضیح بدهد که ستاد بحران و پدافند غیرعامل و شورای تامین دشتستان و استان کجای ماجرای کرونا قرار دارند؟؟ چرا با وجود عناوین دهان‌پرکنی مثل پدافند غیرعامل، هیچ چشم‌انداز روشنی از هماهنگی و همکاری نظام‌مند دستگاهها برای مواجهه با این بحران وجود ندارد؟؟ چرا هیچ اسمی از شورای تامین نیست؟؟ ستاد بحران دقیقن چه زمانی باید وارد این بحران پردامنه شود؟؟

یک نفر باید ذهن مردم را روشن کند که چگونه می‌توان برای کاستن از تردد و تجمع مردم به بستن واحدهای تجاری و مغازه‌ها اقدام کرد اما هیچ اقدامی برای کاستن از حجم مراجعه‌ی شهروندان به ادارات و نهادهای دولتی صورت نداد؟؟ اصلن چطور می‌توان با چنین استدلالی مغازه‌ها را بست و ادارات را باز گذاشت؟؟

یک نفر بیاید به منِ شهروند توضیح دهد وقتی تمام برنامه‌های فرهنگی، هنری، نماز جمعه و جماعت، برنامه‌های مذهبی و... تعطیل است چرا باید اداراتی همچون فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات و... باز باشند؟؟

بالاخره یک نفر باید باشد که توضیح دهد چرا این شهر اینقدر بی در و پیکر است که با وجود اینهمه اضطراب حاکم بر مردم، هر روز خبری مبنی بر ورود میهمانان جدید از استان‌های پرخطری همچون قم، مرکزی و فارس به دشتستان و برازجان منتشر می‌شود و هیچ مسئولی هم حاضر نیست این اخبار را تایید یا تکذیب نماید و به مردم توضیح دهد که برای پایش و کنترل چنین ترددهایی آیا اقدام خاصی هم صورت می‌گیرد یا هرکسی از هرجای کشور دلش بخواهد می‌تواند بیاید و برود و کسی ککش هم نگزد؟!

چشمتان روشن آقایان مسئول! بالاخره عدد "صفر" جلوی آمار مبتلایان به کرونا در دشتستان هم پاک شد و یکباره عدد ۲ به جایش نشست. دیگر هیچ تعللی پذیرفته نیست. تنبلها باید دست و پایشان را جمع کنند و سختگیری کردن با چنین مسئولانی در حیطه‌ی اختیار جناب فرماندار است زیرا از دیگران ناامیدیم!

آقایان مسئول!
متاسفانه کار را به آنجا رسانده‌اید که دغدغه‌مندان جامعه از دست شما به خدا پناه می‌برند!!
همین امروز چاره‌ی عاجلی برای این جامعه‌ی وحشت‌زده بیاندیشید که فردا خیلی دیر است.

اگر می‌توانید ورود و خروج مسافر را در مبادی ورودی شهرستان و استان با شدت و دقت کنترل کنید، بسم‌الله! اما اگر نمی‌توانید لطفن شَر مرسانید و کار را به کسانی بسپارید که حاضرند برای حفظ امنیت همشهریان و عزیزانشان از جان مایه بگذارند.
*از همین حالا برای ادارات دولتی و شهرداری‌ها فکری کنید تا روز شنبه شاهد حضور انبوه مراجعین نباشند.
*برای تردد خودروها در معابر شهری فکری کنید و در صورت امکان مقررات ترافیکی سختگیرانه وضع کنید.
*قانون تعطیلی واحدهای تجاری را سختگیرانه‌تر پی بگیرید.
*برای کسبه‌ای که با طرح تعطیلی همراهی کرده‌اند معافیتها یا بسته‌های تشویقی خاص در نظر بگیرید.
*نانوایی‌‌ها را ملزم کنید در یک شیفت فوق‌العاده فقط به پخت و بسته‌بندی نان بپردازند و در طول روز فقط به مراجعینشان ارائه‌ی خدمت کنند.
*برای کاستن از حجم مراجعات حضوری به سوپرمارکتها و مراکز فروش مایحتاح روزمره‌ی مردم فکری کنید. مثلن برای ترویج خریدهای تلفنی و غیرحضوری تمهیدی بیاندیشید.
*برای مراکز غیرضروری همچون رستورانها چاره‌ای اندیشه کنید چرا که این روزها بسیاری از ما شهروندان به همه چیز مشکوکیم و از هر تجمعی می‌ترسیم؛ ترس از تبدیل کرونا به یک اپیدمی مرگ‌آور در شهر و شهرستانمان!
*آموزش شهروندان را جدی‌تر بگیرید که بدون آموزش کافی به سختی بتوان از این بحران فراگیر به این راحتی‌ها گذر کرد...
*به راستی اداره‌ی ارجمند آموزش و پرورش که متولی اصلی امر آموزش در مملکت ماست، کجای ماجرای کرونا قرار دارد؟؟ کدام آموزشهای علمی و عملیاتی را به جامعه‌ی هدفش تزریق کرده؟؟ برای ارتقای نشاط و امید در خانواده‌ها چه تدبیری اندیشیده؟؟
*چرا هیچ خبری از دانشگاههای ما نیست؟؟ ظرفیت علمی دانشگاه‌ها کجا و چه زمانی به کمک جامعه خواهد آمد؟؟
*حضور فعال و مسئولانه‌ی نهادهایی همچون شهرداری و شورای شهر را باید پاس داشت اما... دیگر دستگاهها برای کمک به آرامش جامعه یا دستکم آرامش روانی و روحی خانواده‌های پرسنلشان چه کرده‌اند؟؟

آقایان مسئول!
یادتان باشد حداقل کاری که می‌توانید انجام دهید این است که: به جامعه قوت قلب بدهید و آرامش را به خانواده‌ها برگردانید.
مردم خسته‌اند؛ خسته...