اتحاد خبر – ثریا شیری: آخرین مهلت قانونی فعالیت ستادهای تبلیغاتی کاندیداهای یازدهمین مجلس شورای اسلامی بود و هر کدام حال و هوای خاصی داشت. به همین بهانه با یک پیاده‌روی یک‌ساعته در خیابان باغ‌زهرا، به بررسی ستادهای انتخاباتی پرداختیم که ببینیم شام آخر تبلیغاتشان را چگونه سِرو می کنند یا به عبارتی آخرین تلاششان برای به دست آوردن کرسی مجلس چگونه است، همانطور که ستار در یکی از آهنگ هایش می خواند: "این آخرین تلاشمه، واسه به دست آوردنت" آن ها هم تمام توانشان را به کار بسته بودند. 



۱- تقریبا در اکثر ستادها از تمام ظرفیت بلندگوها و دستگاه های صدا استفاده می شد، برای جلب توجه بیشتر و البته عقب نماندن از ستاد رقیب. بهتر است بگویم در خیابان باغ‌زهرا، جنگ صدا بود و هر ستاد یک جبهه.

۲- از آهنگ های محلی و بندری گرفته تا آهنگ های سنتی و ملی "ایران فدای اشک و خنده تو، دل پر و تپنده‌ی تو" تا آهنگ های "چیکار می‌کنی اینجوری که دیوونه میشم بیا دلبریتو یکم کمترش کن" شهاب مظفری و "مگه داریم این همه عزیزتر از جون؟ مگه داریم مگه میشه" حامد همایون... تا آهنگ های اون ور آبی... کاملا مشخص بود دارند تمام تلاششان را می کنند تا همه پسند و برای سلایق مختلف جذاب باشند.

۳- در یکی از ستادها صدای دختربچه ای می آمد که با شور و شعف، شاهنامه خوانی می کرد، این دقیقا بعد از خواندن دسته جمعی یک آهنگ محلی بود که هواداران با هم می خواندند و جواب می دادند.

۴- و در ستاد دیگری مولودی پخش می شد و در یکی دیگر آهنگ عربی، بهرحال من که نتوانستم ترجمه کنم متن آهنگ عربی چه بود و چه کمکی به حضور آن کاندیدا در مجلس می کرد؟!

۵- با این همه کنسرت رایگان و متنوع! نمی دانم مردم چطور باید کاندیدای اصلح را پیدا کنند؟! کاندیدایی که به جای صحبت کردن از خودش و برنامه هایش، به پخش آهنگ های مختلف بسنده کرده تا افراد بیشتری را در ستاد تبلیغاتی اش جذب کند. کاش یک نفر به آنها می گفت: "کاری کن که مردم بخاطر تو و صحبت هایت جمع شوند نه آهنگ هایی که پشت سر هم تکرار می شوند"

۶- صندلی هایی که جلوی درب ستادها چیده شده بود تا هواداران جمع شوند و بنشینند به صورت انحصاری پیاده رو را گرفته بودند، گاهی به بخش کوچکی از خیابان هم تعرض می کردند و سوالی که پیش می آید این است که اگر قرار بود همه در پیاده رو و خیابان بنشینند پس دفترهای انتخاباتی برای چه بود؟!

۷- هوا کاملا بهاری است و نسیم ملایمی که می وزید و از سرمای هفته پیش خبری نبود باعث حضور بیشتر مردم در شهر شده بود البته نباید ذکر این نکته فراموش شود که گرچه شور انتخاباتی امسال مانند سال های گذشته نیست، اما همین شور کم و نسیم بهاری دلپذیری که می وزید باعث می شد کسب و کار مغازه داران خیابان باغ زهرا هم زنده تر و پررونق تر باشد.

۸- ستادها به محاصره بنرها و داربست ها درآمده بودند و به نظر می رسید که از این زندان های داربستی کاملا راضی بودند.

۹- در حالی که قانون فقط اجازه نصب یک بنر را داده است، دیدیم که بعضی از ستادها از تمام توان و ظرفیت خود برای نصب بنرهای گوناگون استفاده کرده اند.

۱۰- ما که هیچ، ولی گاهی می دیدم افرادی که روی صندلی ستادها نشسته اند هم دست هایشان را روی گوش هایشان می گذارند تا از آن همه آلودگی صوتی خلاص شوند.

۱۱- جلوی یکی از ستادها عده ای ایستاده  بودند و به مردم چایی می دادند. تنها نکته خوب خیابان باغ زهرا در آخرین شب تبلیغات با آن همه پوسترهای ریخته شده در خیابان و آلودگی صوتی سرسام آور، همین چایی دلچسب و به موقع بود.

۱۲- کف خیابان و کف پیاده روها پر بود از پوسترها و عکس های کاندیداها. ناخودآگاه به یاد پاکبانان می افتم، نماینده ای که از پایمال کردن حق شهروندی و محیط زیستی و نادیده گرفتن پاکبانان پا به مجلس می گذارد، چگونه می تواند حق مردم را بگیرد؟ کسی که برای رسیدن به کرسی بهارستان، کمر پاکبانی را خم می کند، چگونه می تواند به شکلی از حق ما دفاع کند که بتوانیم کمر راست کنیم؟

۱۳- یکی از ستادها علاوه بر دستگاه های صوتی و بلندگوهای بزرگ، از مانیتور بزرگی هم در ستاد خود استفاده کرده بود. بهتر است بگویم امکانات صوتی و تصویری در حد اعلاء!

۱۴- با وجود اینکه حضرت امام خمینی(ره) ورود نظامیان به سیاست را منع کرده است، اما دو پوستر از کاندیداها را دیدم که با لباس نظامی هستند. این هم در نوع خود جالب بود.

۱۵- آن یکی زیر بنر بزرگ تبلیغاتی اش نوشته بود: "ستاد مجازی". یا ستاد حقیقی اش را قبول نداشت یا نمی دانست مجازی چیست... بهرحال آن چیزی که ما و بقیه مردم دیدیم مجازی نبود!

۱۶- پوسترهای روی دیوار به ردیف و به تعداد زیاد چسبیده بودند و بعد از خاموش شدن تنور انتخابات همین پوسترهای چسبیده به دیوار چهره شهر را زشت تر از گذشته نشان می دهند. کاش یک نفر به آن ها می گفت: "برادر، این دیوار فقط متعلق به تو نیست، متعلق به شهر است یعنی همه مردم"

۱۷- در ستاد دیگری، گویا یکی از اساتید دانشگاه در حمایت از کاندیدای مورد نظر صحبت می کرد. البته صحبت که نه! شبیه فریاد بود و صدایش می لرزید. حین صحبت هایش با قسم جلاله التماس می کرد که به فلانی رای دهند. مخاطبش دانشجویانش بودند و به نظر می رسید غیر مستقیم دارد می گوید: "اگه نمره می خوای به فلانی رای بده"

۱۸- مظلوم ترین ستاد، یک بنر است. بی هیچ هواداری. نه بلندگویی دارد و نه پوستری پخش شده. یک بنر است روی دیوار و بالای سردر یک مغازه. سهمش از تمام تبلیغات انتخاباتی و رقابت انگار همین است. انگار خواسته فقط به مردم بگوید: "من هم هستم" همین و تمام.
۱۹- گوشه ای از پیاده رو، دو پاکبان خسته روی نیمکتی نشسته بودند و یکی پوسترهای جمع شده از خیابان را در دستش مچاله می کرد. دیدن این صحنه خیلی دردناک است. پاکبان ها نشسته اند به تماشای حجم کارهایی که آخر شب باید انجام دهند یعنی درست زمانی که کاندیدای محترم در خانه به خوابی خوش فرو رفته و رویای کرسی بهارستان را می بینند.

۲۰- تبلیغات تمام شد و حالا نوبت مردم است که هر چه این شب ها اطلاعاتشان اضافه شد در صندوق رای نشان دهند، من که جز یاد گرفتن چند آهنگ جدید چیز دیگری نفهمیدم. از امروز این خیابان که در این یک هفته به باغ تبلیغات کاندیداها تبدیل شده بود، دوباره باغ زهرا می شود.