روزبه جوادی:

 شرایط کنونی جامعه آنچنان واضح است که توضیح آن نیاز به هیچ مقدمه ای ندارد اما اینکه چرا در همین شرایط تقریبا تیره شرکت در انتخابات را همچنان لازم میدانم به مواردی مرتبط می شود که به اختصار شرح می دهم:

اولا اصلاح طلبان در انتخابات شرکت نمی کنند چون نامزدی ندارند و قطعا اگر در دل همین نظارت استصوابی نامزدهایشان تأیید می شد در انتخابات شرکت می کردند و مشکلی با بقیه قضایا نداشتند. و این یعنی در همچنان بر همان پاشنه ای می چرخد که در بیست و دو سال گذشته می چرخید و این قصه ای آشناست.

دوما اصلاحات از بالا و در بالا تنها زمانی رخ می دهد که «آشتی ملی» رخ داده باشد و عزم بر تغییر، در مراکز قدرت به واسطه درک شرایط به وجود آمده باشد که نظیرش را در برجام دیدیم که تنها عامل موفقیت پیدایش آن، «اجماع اجزای مختلف قدرت» بر شکل گیری چنین معاهدۀ تاریخی بود(فرجام برجام مسئله ای دیگر است). اکنون اما زمینۀ این سازش پدید نیامده است. لذا هر نوع تلاش به حضور در قدرت تنها به پیمودن مسیر تکراری سال های گذشته منتهی خواهد شد.

سوما اصلاحات نیاز ماست و ساختار سیاسی کشور نیاز به تغییرات اساسی دارد. این تغییرات و طلبیدن این تغییرات ربط موثقی به حضور در قدرت ندارد و بلکه در پاره ای از موارد تلاش برای ورود به قدرت به ضرر این مطالبه تمام می شود بطور مثال پیگیری مطالباتی همچون اصلاح قانون اساسی و اصلاح قانون انتخابات از طریق همه پرسی مطالبه ای از همین سبک از اصلاحات است که هیچ ربطی به حضور در قدرت ندارد و نیازی به مشارکت انتخاباتی هم نیست.

چهارما میتوان گفت کارکرد مجلس در بعد ملی مخدوش شده است. عملاً انتخابات پیش رو با انتخابات شوراها هیچ تفاوتی ندارد (منهای گستره، تعداد و تنوع نامزدها). خواسته های محلی، بومی و منطقه ای و مطالبات خرد و سرشکن شده مهمترین نکته ای است که انتخابات پیش رو را از گذشته متمایز می کند. در مجلس قدرت تأثیر گذاری بر مناسبات ملی و قانون گذاری تضعیف شده است. احیای جایگاه مجلس، منوط به اصلاح قانون انتخابات و اصلاح ساختار حقوقی قانون اساسی است تا بخش های متعارض با هم حل شده و ساختار جان دوباره ای بگیرد.

نهایتا بررسی منطقی موارد فوق باید به عدم مشارکت در انتخابات منتج شود. اما تنها دلیلی که باعث میشود از چنین شرایطی، مشارکت در انتخابات زاده شود کاربرد منطقه ای مجلس و امکان بهره مندی از این مهم در راستای توسعه استان است. دکتر غلامرضا هوائی در میان نامزدهای تأیید صلاحیت شدۀ کنونی که تقریبا هیچکدام حتی در کلاس توسعۀ منطقه خود هم نیستند و حتی برخی آزمون خود را اتفاقا در همین استان پس داده اند و هیچ خشتی بر عمران و آبادی این خاک اضافه نکرده اند با توجه به توانایی علمی و تخصص فنی بالایی که دارد میتواند این امکان را به وجود آورد. او کسی است که به تناسب توانایی ها بر کارکرد منطقه ای مجلس به چشم فرصتی برای توسعۀ استان می نگرد. جایی که اتفاقا رقبایش حتی در آن هم موفقیتی حاصل نکرده اند تا استان خوابیده در گنج فقط در یک قلم از فقدان هایش شاهد کشته شدن خونبار جوانانش در قامت راننندگان شوتی در بزرگراه هایش باشد. تا بماند هزار و یک ضعف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دیگر که بواسطه سوء  مدیریت ها بوجود آمده است.

در این مقطع از تاریخ، و در این اوصاف که شیرازۀ امور از هم گسیخته، به صراحت می گویم اگر رأی من و حضور من بتواند از مرگ یک جوان دیگر که در این استان به دلیل نبود شغل، راننده شوتی می شود و در نهایت به مرگ خودش و چند شهروند دیگر سرعت می بخشد جلوگیری کند، من هرگز رأی خویش را از این مملکت بلا زده دریغ نمی کنم.

پس با رای به دکتر غلامرضا هوایی امیدوارم با توجه به همه توانایی ها و کارنامه درخشان علمی و عملی بتواند در راستای رفع مشکلات عدیده ی این دیار با بهره گیری از همان کارکرد منطقه ای مجلس گام موثری بردارد.