وحید عبد علی پور:

هم وطنان عزیز در ایام الله دهه مبارکه فجر به سر می بریم و یوم الله 22 بهمن را پیش رو داریم. این روزها فرصتی دست داده است تا اتحاد، انسجام و وحدت ملی خود نسبت به نظام و میهن اسلامیمان را به رخ جهانیان بکشیم و وظایف سنگینی را که نسبت به انقلاب بر عهده داریم را بار دیگر مرور نماییم. همچنین بصیرت و آگاهی جمعی خود را با سر دادن شعار های اصیل انقلابی نظیر مبارزه با استکبار، نفی ظلم پذیری، توسعه مفاهیم دینی و... ارتقاء دهیم.

در این میان انقلاب اسلامی ایران یکی از رخدادهای بی نظیر دوران معاصر و فجر جدیدی در تاریخ بشریت است که با حضور طبقات مختلف مردم و حضور پررنگ ایدئولوژی اسلام گرایی در 22 بهمن 57 تولد یافت و نظام 2500 ساله شاهنشاهی را سرنگون و زمینه روی کار آمدن نظام مقدس جمهوری اسلامی به رهبری امام خمینی را فراهم کرد. انقلاب اسلامی ایران یک وجه تمایز عمده با سایر انقلاب های بزرگ جهان از جمله انقلاب کبیر فرانسه، انقلاب استقلال آمریکا، انقلاب بلشویکی روسیه و ... دارد و آن هم جنبه مردمی بودن آن است. یعنی با اتکا به توان مردم و خواست و اراده ملت به پیروزی رسید و در کل حمایت بخش اعظم جامعه ایرانی را به دنبال داشت.

موضوعی که در اینجا می خواهیم درباره آن صحبت کنیم مربوط به اصول و ارزش های انقلاب اسلامی است. اینکه اصول و ارزش های انقلاب اسلامی حول چه محورهایی می چرخد و آیا در طول این چهار دهه و چهل و یک سالی که از عمر نظام جمهوری اسلامی می گذرد این اصول و ارزش ها تغییر کرده اند و یا بر مدار همان اصول و ارزش ها در حرکت هستیم. انقلاب ایران در بهمن 57 بر اساس اصول و ارزش هایی نظیر: «نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی، استکبار ستیزی، اعلام برائت از مستکبرین و حمایت از مستضعفین عالم، حمایت از جنبش های آزادی بخش جهان، عدالت خواهی، ساده زیستی، ایجاد حکومت دینی، ایجاد جامعه ای اسلامی و ...» شکل گرفت.

در این راستا ولی فقیه یا همان رهبری انقلاب، بر اساس اصل 110 قانون اساسی وظیفه تعیین چارچوب سیاست های کلی نظام در جهت حرکت عملی به سمت تحقق اصول و ارزش های انقلابی را بر عهده دارد و وظیفه تحقق و اجرای سیاست های کلی نظام هم بر عهده قوه مجریه است. در این میان از آغاز انقلاب اسلامی تا به امروز دولت های مختلفی روی کار آمده اند که مجری سیاست های انقلاب و اصول و ارزش های انقلابی بوده اند. مانند دولت سازندگی، اصلاحات، اصول گرایی و تدبیر و امید که مشخصه اصلی و بارز این دولت ها هم وجه انقلابی بودن آنان است حالا با یک وزن کمتر یا بیشتر و ما نمی توانیم بگوییم که فلان دولت یک دولت انقلابی بود و دولت دیگر غیر انقلابی و همه دولت ها کم و بیش اصول و ارزش های انقلابی را رعایت کرده اند و از خط قرمز ها خارج نشده اند.

برای نمونه یکی از اصول انقلاب اعلام سیاست نه شرقی و نه غربی بود. همانطور که می دانید ایران در قبل از انقلاب در بلوک غرب به رهبری آمریکا قرار داشت و در عرصه بین المللی یک کشور وابسته به آمریکا بود. اما بعد از انقلاب ایران سیاست مستقل ملی را در عرصه سیاست خارجی در پیش گرفت و در اوج جنگ سرد راهش را از آمریکا و شوروی جدا کرد و به جنبش عدم تعهد پیوست. پس از پایان جنگ سرد هم این سیاست ادامه یافته است به گونه ای که امروزه ایران در عرصه بین المللی وابسته و تحت حمایت هیچ کشوری نیست و خود بازیگری مستقل در عرصه بین المللی است. امروزه رابطه ما با روسها و چینی ها بر اساس منافع ملی، احترام متقابل و همکاری دوجانبه است و اگر روابطمان با آمریکا را تا به امروز عادی سازی نکرده ایم بدین خاطر است که آمریکاییها هنوز بر ادامه سیاست های استکباری و امپریالیستی خود اصرار می ورزند و تا زمانی که آنها به این سیاست های ضد بشری و غیر اخلاقی خود ادامه می دهند. امکان هیچ گونه همکاری با آنها وجود ندارد.

یکی از اصول دیگر انقلاب اسلامی حمایت از جنبش های آزادی بخش در سراسر جهان بود. جمهوری اسلامی از بدو تولد در 22 بهمن 57 اعلام کرد که به هر گونه صدای تظلم خواهی ملت های ستمدیده و دربند قدرت های استکباری و زورگویان پاسخ مثبت خواهد داد و دست آنان را خواهد گرفت. در این راستا شروع به حمایت عملی از جنبش هایی نظیر جنبش استقلال خواهی فلسطینیان، جنبش ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی، جنبش آزادی خواهی مسلمانان در لبنان، بحرین، عراق، عربستان سعودی و ... نمود. ایران از زمان شروع انقلاب حمایت عملی خود از مردم فلسطین را در مقابل غاصبان صیهونیسم اعلام کرد و تا به امروز این حمایت بی کم و کاست ادامه دارد و ذره ای از آرمانهای فلسطین فاصله نگرفته است. ما پس از پیروزی انقلاب فروش نفتمان را به رژیم نژاد پرست آفریقای جنوبی قطع کردیم و پس از سقوط رژیم نژاد پرست آپارتاید و پیروزی جنبش سیاهان در این کشور به رهبری نلسون ماندلا دوباره فروش نفت به این کشور را از سر گرفتیم و امروزه هم روابط خوبی با آفریقای جنوبی داریم.

در لبنان جنبش مقاومت حزب الله را به وجود آوردیم و به واسطه مبارزات همین گروه بود که رژیم صیهونیستی از جنوب لبنان خارج شد. در سوریه به کمک دولت قانونی این کشور شتافتیم و نگذاشتیم یکی از بازوهای مقاومت در منطقه شکست خورده و به دست داعش و گروه های تکفیری بیفتد. در عراق پس از پیروزی انقلاب حمایت عملی خود را از ملت مظلوم این کشور و به خصوص شیعیان و کردها به عمل آوردیم، حمایتی که تا به امروز ادامه دارد و موجب روی کار آمدن دولتی شیعه در این کشور پس از 500 سال شده است. امروزه عراق متحد ایران و جزئی از محور مقاومت است. در یمن جنبش انصارالله را تقویت نمودیم و این جنبش با کمک مردم یمن قدرت را در دست گرفت. در بحرین از چهل سال پیش به این سو از مردم این کشور در مقابل رژیم آل خلیفه حمایت کردیم. در عربستان و سایر کشور های عربی منطقه هم از ملت های دربند در مقابل حکومت های دیکتاتوری حمایت کردیم و این حمایت ها تا به امروز هم ادامه دارد.

در این راستا بازوی اجرایی ایران در جهت حمایت عملی از مستضعفین و جنبش های آزادی بخش در سراسر جهان بر عهده سپاه قدس قرار دارد. در اینجا نکته ای که لازم است بیان شود، این است که برخی مخالفین و سبک مغزان این گونه اظهار می کنند که حمایت از جنبش های آزادی بخش مانند حماس در فلسطین، انصارالله در یمن، حزب الله در لبنان و ... چه سود و منفعتی برای کشور و مملکت دارد که از بودجه مملکت این همه برای آنها هزینه می کنیم. در پاسخ باید گفت: وقتی که این جنبش های آزادیبخش و گروه های مورد حمایت ایران در کشور هایشان قدرت را به دست می گیرند. در واقع این کشور ها به دوست و متحد ایران تبدیل می شوند و حوزه نفوذ ایران در منطقه و جهان را افزایش خواهند داد.

اگر امروزه اروپاییان و آمریکاییها اعتراف می کنند که ایران به یک ابرقدرت منطقه ای تبدیل شده است نه تنها به خاطر قدرت نظامی ایران است، بلکه به خاطر نفوذی است که ما در برخی کشور های منطقه داریم. ایران امروز بر پایتخت چهار کشور عربی لبنان، سوریه، عراق و یمن مسلط است و این کشور ها متحدین ایران در منطقه هستند و محور مقاومت را در مقابل امپریالیسم جهانی و صیهونیسم جهان خوار شکل داده اند و بنابراین ما وظیفه داریم که از این جنبش ها حمایت کنیم.
در حوزه عدالت خواهی جمهوری اسلامی توانسته عدالت اجتماعی را در کشور برقرار کند، فاصله طبقاتی نسبت به قبل از انقلاب کاهش یافته و توضیع ثروت به صورت عادلانه ای صورت گرفته است. در حوزه ساده زیستی فقط کافی است نگاهی به زندگی مسئولان جمهوری اسلامی از آغاز انقلاب تا به امروز بی اندازیم. چه فرقی میان نحوه زندگی امام خمینی با مقام معظم رهبری وجود دارد. کدام یک از رهبران جهان را سراغ دارید که زندگی اش مثل آیت الله خامنه ای ساده و بی آلایش باشد. مسئولان نظام هم موظف به پیروی از راه امام و رهبری در این زمینه هستند.

چندی پیش شبکه معاند بی بی سی فارسی مستندی درباره مقام معظم رهبری پخش کرد که در بخشی از آن بنی صدر رئیس جمهور مخلوع و از مخالفان نظام اعتراف می کند: که آیت الله خامنه ای راه و شیوه حکومت داری امام خمینی را بی کم و کاست ادامه داده است. این یعنی چهار دهه حرکت در مسیر اصول و ارزش های انقلابی که همان خط امام و رهبری است و تا زمانی که در این مسیر در حرکت هستیم هیچ گزندی به نظام و انقلاب نمی رسد. اما اگر زمانی از این ارزش ها و اصول انقلابی عدول نمودیم، آنگاه است که باید گفت: زمان مرگ انقلاب فرا رسیده است.