این تهیه‌کننده اضافه کرد: تیم تصویربرداری برای ضبط آخرین پلان‌ها در ویلایی در لواسان مستقر هستند و نقش آفرینی امیرحسین صدیق به‌عنوان آخرین بازیگری که جلوی دوربین رفته، از پنجشنبه گذشته آغاز شده است.

وی درخصوص شکل‌گیری ایده «کتونی زرنگی» گفت: تقریباً یک سال و نیم نگارش متن این سریال زمان برد. ایده اولیه «کتونی زرنگی» حول محور تولید ملی و مسائل مربوط به آن بود و مشکلات یک کارگاه کوچک را در قالب طنز نشان دادیم. قصه در بازنویسی‌های مختلف تغییراتی کرد و نهایتاً در بازنویسی نهایی پس از اضافه شدن علی ملاقلی‌پور مضامین دیگری از جمله فاصله‌ نسلی پدر و پسری به آن اضافه شد؛ شکافی که در پی بلندپروازی شخصیت پسر جوان، این خانواده را با چالش‌های مختلفی روبرو می‌کند.

شفاه درباره تولید این سریال افزود: پس از تصویب فیلمنامه سریال در شبکه سه، از اواخر بهار، پیش‌تولید را شروع کردیم و با شروع تابستان نیز وارد فاز تولید شدیم. بخش اعظم کار در تهران و اطراف آن تصویربرداری شده و بخشی نیز در قشم جلوی دوربین رفته است.

تهیه‌کننده «کتونی زرنگی» درباره ویژگی‌های این سریال کمدی گفت: ما تلاش خود را کردیم تا نوعی از کمدی پرانرژی، سرزنده و پرتحرک را به تصویر بکشیم و امیدواریم بتوانیم سلایق متنوع مخاطبان تلویزیون را پوشش دهیم. در عین حال، آن چیزی که در تجربه نخستین سریال تلویزیونی مجموعه «باشگاه فیلم سوره» و علی ملاقلی‌پور با سابقه یک کار خوب در سینما مثل «قندون جهیزیه» مهم بود آن بود که به لحاظ فرم و کیفیت نیز اثر قابل دفاع و متمایزی خلق شود. چراکه عمدتاً ساخت اثر طنز در تلویزیون ما به لحاظ فرم جدی گرفته نمی‌شود.

وی در پایان بیان کرد: «باشگاه فیلم سوره» با تکیه بر نویسندگان جوانی که تجربه‌های مختلف و موفقی را در حوزه آثار کوتاه داشته است، نگارش متن این سریال را در دفتر فیلمنامه خود توسط محسن ملکی و حسین حقیقی پیش برد. به‌عنوان اولین تجربه بلند متن قابل قبولی شده است و تلاش داریم تا این مسیر ادامه یابد.

«کتونی زرنگی» به کارگردانی علی ملاقلی‌پور از هدایت هاشمی، افسانه چهره‌آزاد، ملیکا شریفی نیا، علی سلیمانی، جواد پورزند، شاپور کلهر، با معرفی زوج علیرضا جعفری و مصطفی ساسانی، با حضور محمود جعفری و امیرحسین صدیق، با هنرمندی برزو ارجمند و سحر ولدبیگی و بازیگران خردسال رادمهر رزمجوی و عماد شعبانی به عنوان بازیگر بهره می برد.

در خلاصه داستان این کمدی اجتماعی‌ آمده است: «آقام همیشه میگه زِرنگ ته چاهه… ولی نمی‌دونه اگه من ته چاهم باشم، کفترِ چاهی‌ام، بالاخره می‌پرم!»

 مهر