اتحاد خبر _ امید دریسی: مطابق با گزارش‌های غیر رسمی، خبرها حاکی از اعتراض‌ها در برخی نقاط کشور بابت عدم اطلاع‌رسانی صحیح پیرامون پروازِ مرگِ طیاره‌ی اوکراینی‌ست. لذا با تمام فرسودگیِ روحی ناشی از التهابات اخیر، عنوان چند نکته را لازم دانستم:روزها و هفته‌هایی که گذشت مالامال بود از اضطراب، درگیری، بی‌پولی، سیل، خطای انسانی، بی‌بنزینی...
امید دریسی
مطابق با گزارش‌های غیر رسمی، خبرها حاکی از اعتراض‌ها در برخی نقاط کشور بابت عدم اطلاع‌رسانی صحیح پیرامون پروازِ مرگِ طیاره‌ی اوکراینی‌ست. لذا با تمام فرسودگیِ روحی ناشی از التهابات اخیر، عنوان چند نکته را لازم دانستم:
روزها و هفته‌هایی که گذشت مالامال بود از اضطراب، درگیری، بی‌پولی، سیل، خطای انسانی، بی‌بنزینی، اعتراض و و و اصلاً آن‌قدر خبرهای ناخوشایند دور و اکناف‌مان بود که هر بار برای پیگیری خبر وقت کم می‌آوردی و تا می‌خواستی بروی سراغ تحلیل و اطلاع از اتفاق پیش آمده، خبر و اتفاق بعدی سر می‌رسید!
در یکی از کشورها (حضور ذهن ندارم) وقتی از کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری پرسیدند هدفت از حضور در انتخابات چیست؟ پاسخ داد: می‌خواهم کشورم را از صدر اخبار و رسانه‌های جهان دور نگه دارم!
بسیار هوشمندانه بود این پاسخ. می‌دانیم که هرجا خبر باشد یعنی اتفاقی همان حوالی‌ست. اگر سوریه، عراق، افغانستان، لیبی یا در مقطعی ایران یا آمریکا در صدر اخبار جهان قرار می‌گیرند نشانه‌ی خوبی نیست. مثلاً اگر کشوری چون سوئیس در صدر اخبار قرار نمی‌گیرد به این خاطر است که آن‌جا تقریباً همه چیز روال عادی‌اش را طی می‌کند و اتفاقی متوجه آن منطقه نیست. خداوندا! تو را به جلال و جبورتت قسم برای کشور ما رئیس‌جمهوری نازل کن که ما را برای سالیان سال نسل اندر نسل در بی‌خبری مطلق فرو ببرد...!! آمین ..
نویسنده قصد روایت مجددِ هیچ‌کدام از اتفاقات و مشکلات پیش آمده و اشاره شده در بالا را ندارد. چه، به اندازه کافی بدان‌ها پرداخته شده و بیش از آن‌چه فکر کنیم روح و روان هم‌وطنان‌مان را جلا داده است.
بر خلاف اکثر نگارشات قبل که با هدف پرداختن به رفتارهای عمومی و اجتماعی، حول موضوعات مختلف سخن رانده شد این‌بار نوک پیکان انتقاد و روی کلام نگارنده دقیقاً متوجه مسئولان و مدیران است.
بعد از تمامی تنگناهای اقتصادی که از ابتدای سال ۹۷ همزمان با خروج آمریکا از برجام حادث گردید، متعاقب آن سبب شد تا در سال جدید نیز با توجه به بهبود نیافتن شرایط موجود هر بار مردم مترصد بهانه‌ای باشند جهت اعتراض‌های خیابانی و لبریز شدن در شبکه‌های اجتماعی برای متلک و ناسزا. در نوشتار قبل صراحتاً عنوان کردم که مردم بهانه‌شان بنزین است و اعتراض واقعی متوجه ناکارآمدی و فسادی‌ست که عین موریانه به خورد چارچوب و ستون تمامی ارکان نظام رفته است و این روند از اعتراضات کماکان ادامه خواهد داشت مگر آن که عقلا و بزرگان کشور فکری عاجل و اساسی برای اصلاح امور کنند.
چند هفته‌ی گذشته در کشورمان بارانی از شلم‌شوربایی باریده آقایان مسئول! از بلوای بنزین و اعتراضات گسترده‌اش از اقتصاد لگام گسیخته از سقوط هواپیما و آن حواشی‌اش گرفته تا ترور سرباز وطن سردار سلیمانی و جان باختن ده‌ها نفر در تشییع وی تا سیلِ سیستان و تنهایی آن مردمان و و و الحمدلله یکی دو تا هم نیست که بخواهیم خاص به یک موضوع اشاره و ورود کنیم! حال که هر کدام از این موضوعات می‌تواند به تنهایی اهرم برکناری حداقل یک مسئول بلندپایه را داشته باشد و نشده و رنجی بر رنج‌ها افزوده، لااقل شما نیز کاری با این مردمِ خسته نداشته باشید بگذارید هر چه دلِ تنگشان خواست بگویند بلکه از بارِ سنگینِ این روزهای‌شان اندکی کاسته شود. محض خدا متوقع نباشید مردمانِ خسته‌ای که شب با گوجه‌فرنگی ۲ تومانی خوابیده‌اند و صبح با قیمت ۱۲ تومانی‌اش از خواب پریده‌اند باهم قرار بگذارند و بیایند برای‌تان موج مکزیکی دایر کنند سرود قهرمانی سر دهند! به آن خالقِ خبیر قسم عملکردها داغان است آقایان، داغان. به آن مَلِک ازلی قسم مردمی که شب را با ارز ۳ تومانی سپری کرده‌اند و صبحش با ارز ۲۰ تومانی برخاسته‌اند یعنی زیاد از حد شاکرند، سر به زیرند و بدبخت تشریف دارند آقایان مسئول برخیزید از این خواب تا دیر نشده است. وَالله روا نیست برخورد قهری هم شامل حال‌شان شود و چشم غره کنیم برای این مردم! اکنون حال هیچ‌کس خوب نیست، حتی آن جوانی که فارغ از سیاست و اقتصاد و سقوط و موشک و ترور، صرفاً دنبال هیجان فوتبال است، او نیز به مرحمت وزیر ورزش و مدیران سرخابی اشکش درآمده و مستاصل است!
تو را به خدا با تشکیل و آزادی احزابی مستقل هرچند پشت پرده به عنوان سوپاپ اطمینان حکومت هم تلقی بشوند، بگذارید مردمِ خسته از این شرایط در قالب همینان روزها بیایند هوار بکشند داد بزنند تا مقداری سبک شوند و شب‌ها بروند سرشان را بر بالش بگذارند و فردا روز از نو! بگذارید فکر کنند آمده‌اند به زمین و زمان باریده‌اند و کسی هم جلودارشان نبوده و حس فیروزمندی بگیرند!
کو این مجوز؟! کو مکانی مشخص برای اعتراض؟! تا کی صدا و سیما قرار است در پسِ هر اعتراض، فتنه فتنه گویان میدان را در دست بگیرد و معترضین را فتنه‌گر بنامد و متهم به خسارت در اموال عمومی کند؟!
به زعم نویسنده‌ی یادداشت، شرایط فعلی کشور به مثابه‌ی زودپزی می‌ماند که جلوی سوپاپ اطمینانش مسدود شده یا مسدودش کرده‌ایم! ملت هر بار به بهانه‌ای سرازیر می‌شوند به خیابان‌ها! یا بهانه‌ی موسسات مالی‌ست، یا انتخابات، یا اعتراضات صنفی یا ده‌ها "یا" ی دیگر و هیچ‌کس پاسخ‌گو نیست که نیست!
بنای این قلم‌فرسایی و سیاهه، ردیف کردن و یادآوری مصائب نیست، بل هدف سخنی با مسئولان کشوری در راستای مدارای هرچه بیشتر با مردم است. لطفاً برخوردهای قهری را به کنار نهید، لطفاً به این مردمِ خسته هیچ نگویید، لطفاً خسته‌ترشان نکنید. لطفاً صوری هم که شده هر از چند گاهی پس از خروش‌های کنترل شده‌شان یکی دو سه نفر را به سوی استعفا سوق دهید تا فکر کنند برای‌شان ارزش قائل شده‌اید. باور کنید آنان حتی استعفا هم نمی‌خواهند، همین که مسئولیت خبط‌ها و اشتباهات‌تان را بپذیرید ما را بس است و منت‌تان را داریم!!