ارنک باشی :

چند روز قبل در مجلسی نشسته بودیم که صحبت به حمایت و توجه والدین به وضعیت تحصیلی فرزندان شد و اینکه الان این حمایت و توجه با  گذشته خیلی تفاوت دارد هرکس حرفی زد ، یکی گفت : پدر من ، نه می دانست کی امتحان دارم ، نه کار داشت که  درس می خوانم یا نمی خوانم . یکنفر از آن طرف مجلس گفت : پدر من اصلا نمی دانست من کلاس چندم هستم . از گوشه مجلس صدایی بلند شد که  : خداپدر و مادرت بیامرزه ، بابا ننه ی من اصلا نمی دونستن چه مقطعی هستم و تو چه مدرسه ای درس می خونم .

یکی از دوستان در حالیکه استکان چایش را هورتی سر می کشید گفت : اینها که خوب بوده وضع من از همه بدتر بود . بعد توضیح داد : سال 1371 که دانشگاه قرب و قیمتی داشت کنکور دادم و در رشته نسبتأ خوب و اسم و رسم دار دولتی قبول شدم . آن سال قبولی من خیلی سرو صدا کرد ، خیلی ها بهم تبریک گفتند بطوریکه همه فهمیدند که پسر فلانی فلان رشته دانشگاه قبول شده .

بخاطر دارم سال دوم دانشگاه را تمام کرده بودم  که یک شب یکی از همسایه ها آمد دیدن پدرم . همینطور که توی حیاط نشسته بودیم از پدرم پرسید : حاجی ، راستی ! آقا زاده کلاس چندمه ؟ بابام فِرقِ قایمی به قلیونش زد و جواب داد : ای خدا بخاد سال دیگه دیپلمش میگیره