داوود بحرینی:

امروز (نگارنده) یکی از داستان های زیبای سروش اتابک زاده را در برخی از گروه ها و میان دوستان فضای مجازی نشر نمود.
همگی از این داستان زیبا و نثر روان شگفت زده شدند ، اما موضوع تلخ قصه آنجاست که چرا عامه ی مردم و جوانان سروش اتابک زاده را نمی شناسند.

بنابراین تصمیم گرفتم در آستانه ی یکمین سالگرد درگذشت مرحوم اتابک زاده مطلبی گذرا راجع این مرد بزرگ که تاریخ دشتستان را برای نسل های آینده با تلاش های شبانه روزی و قلم شیوایش نگاشته است بنویسم.

سروش اتابک زاده از محققان و نویسندگان سرشناس دشتستانی است.وی متولد 1324ش در برازجان می باشد.
اتابک زاده فرزند مرحوم غلامحسین ایمنی ونوه دختری حاج محمد خان برازجانی نایب الحکومه دشتستان است.




این محقق دشتستانی  تحصیلات متوسطه رادر برازجان گذراند.
 در ادامه توانست  مدرک لیسانس زبان وادبیات فارسی را ازدانشگاه شیراز اخذ نماید.

سروش اتابک زاده در خانواده ای اهل  قلم و آشنا با خبررسانی بزرگ شد. و رسالت خانوادگی خود را حفظ نمود و همراه با نیکانش پا به این عرصه گذاشت.
 تواضع و فروتنی سروش میان بزرگان دشتستانی زبان زد است.

مرحوم اتابک زاده یک سال در وزارت پست وتلگراف خدمت کرد و سپس وارد آموزش وپرورش شد وبه عنوان دبیر کمیته ملی مبارزه با بی سوادی در دشتستان خدمت نمود. و پس از سال ها خدمت صادقانه در سال  1370 ش  بازنشسته شد.

 کتاب جایگاه دشتستان در سرزمین ایران  حاصل تلاش های بی وقفه وی می باشد که سرانجام درسال 1373 به چاپ رساند.
اما اثر دیگر وی تحولات اجتماعی برازجان است.

 این دو کتاب مرهون سال ها تلاش و کوشش سروش اتابک زاده برای شناساندن و حفظ اتفاقات و تحولات اجتماعی دشتستان بزرگ در گذر تاریخ است.

هر دشتستانی باید سعی کند مشاهیر  منطقه و شهرستان خود را بشناسد و در کنار زندگی روزمره گوشه ای از وقت خود را به مطالعه ی آثار مشاهیر و بزرگانی که برای زنده نگه داشتن تاریخ این دیار در سرزمین ایران تلاش کرده اند بپردازد.

سروش اتابک زاده سال ها با نشریه ی اتحادجنوب کار کرد ‌، و  برای آموزش تعلیم و تربیت در دشتستان زحمات زیادی کشید.
وی همچنین به بررسی تحولات سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی دشتستان اهتمام جدی ورزید.




و از دستاوردهای شیرین و بزرگ اتابک زاده سال ها قلم زدن در راه دفاع از حقوق اجتماعی و فرهنگی مردم بود.
سروش دشتستانی ها در زندگی معتقد بود که انسان باید آزاد زندگی کند و آزادی را برای هم نوعان خود بخواهد و کلامش سرتاسر آغشته به راستگویی باشد و از تزویر و ریا بپرهیزد.

سروش اتابک زاده هنگامی که در شیراز زندگی می کرد قلبش برای دشتستان می تپید و قلمش تشنه ی نوشتن برای دیارش بود.
وی سال گذشته به دلیل یک دوره نقاهت در اسفندماه به دیار حق شتافت. و در شاهداعی الله شیراز آرام گرفت.

در آستانه ی یکمین سالگرد درگذشت سروش اتابک زاده داغ سنگین نبود وی هنوز در میان اهالی فرهنگ و قلم دشتستان حس می شود.
حال بیایید سعی کنیم مشاهیر و بزرگان منطقه مان را قبل از مرگشان پاس بداریم .

و همان گونه که آن ها برای حفظ هویت فرهنگی و اجتماعی سرزمین و نیاکانمان کوشش ورزیده اند،ما نیز با مطالعه ی آثار ارزشمندشان نامشان را در جامعه ای که هر روز از کتاب فاصله می گیرد زنده نگه داریم.


داوود بحرینی آبان ماه ۱۳۹۸