کد خبر: 119808 ، سرويس: گزارش و گفتگو
تاريخ انتشار: 13 آبان 1398 - 18:08
گلایه دانش آموزان بوشهری از نظام آموزشی؛
پرورش جدی گرفته نمی شود هر چه هست فقط آموزش است / دانش آموزان در اضطراب کنکور لذت بردن از زندگی را فراموش کرده اند+ تصاویر

اتحاد خبر: به مناسبت روز دانش آموز، در حاشیه راهپیمایی روز 13 آبان، به سراغ چند دانش آموز رفتیم و خواستیم از درد دلهایشان بگویند. بی تاب تر از همه آن ها ملیکای کلاس هشتمی است، بی مقدمه می‌گوید: بزرگترین مشکل نظام آموزشی کشور این است که فقط آموزش داریم و پرورش را جدی نمی گیریم. ملیکای نوجوان تمام گلایه ها و دردهایش را با سرعت بخشیدن در ادای...

اتحاد خبر- ثریا شیری: به مناسبت روز دانش آموز، در حاشیه راهپیمایی روز 13 آبان، به سراغ چند دانش آموز رفتیم و خواستیم از درد دلهایشان بگویند.
بی تاب تر از همه آن ها ملیکای کلاس هشتمی است، بی مقدمه می‌گوید: بزرگترین مشکل نظام آموزشی کشور این است که فقط آموزش داریم و پرورش را جدی نمی گیریم.



ملیکای نوجوان تمام گلایه ها و دردهایش را با سرعت بخشیدن در ادای کلمات نشان می دهد، سرعت حرف زدنش بالاست، مثل تمام وقت هایی که دانش آموزان درس هایشان را حفظ می شوند تا روز بعد سر کلاس با همین سرعت به معلم جواب پس بدهند. بی شک ملیکا این درس را هر روز و هر شب با خود مرور کرده است و یک نفر از اعماق ذهنش دارد تند تند جواب می دهد، مکث نمی کند و ادامه می دهد: امروزه دانش آموزان شاید از نظر آموزشی در درجات بالایی باشند اما برخی از آن ها از نظر پرورشی ایده آل نیستند و نمی دانند باید در جامعه چطور رفتار کنند و چه اخلاقی داشته باشند و همین باعث می شود که در زندگی شخصی خودشان مشکلات زیادی در کمینشان باشد.


ملیکا این حرف ها را از حفظ می گوید، اما دردی که در حرف هایش حس می شود، نشان دهنده این است که واقعیت های پشت حرف هایش باید جدی گرفته شود، او از اینکه تمام ساعت های کلاسی آن ها در مدرسه به کتب درسی اختصاص پیدا می کند، گلایه دارد و می گوید: به نظر من مطالب کتاب تفکر سبک زندگی پاسخگوی نیاز ما به این مقوله نیست، ما می توانیم در کلاس های درسمان راجع به خیلی از مسائل زندگی شخصی هم صحبت کنیم و خیلی از مهارت های زندگی را یاد بگیریم.


بعد انگار که تازه به یاد آورده باشد در مدرسه ها، مشاور هم مشغول به فعالیت است، می گوید: البته ما در مدرسه مشاوره داریم ولی دانش آموزان برای حل مشکلاتشان به آن ها مراجعه می کنند و فعالیت آن ها حول درمان و حل مشکلات است، اما پیشگیری صورت نمی گیرد. ما نیاز داریم یک نفر با ما در مورد مسائل و مشکلاتمان پیش از وقوع آن ها صحبت کند.



سیده پوران دانش آموز کلاس نهم است، او شمرده تر صحبت می کند، انگار در تمام مدتی که ملیکا صحبت می کرد او با خودش حرف هایش را تکرار کرده است و هیچ عجله ای برای گفتنشان ندارد بزرگترین ضعف نظام آموزشی را آزمون های میان پایه همچون آزمون تیزهوشان نمونه می داند، معلوم است از اینگونه آزمون ها دل خوشی ندارد، چون می گوید: ذهن همه ی دانش آموزان درگیر این آزمون ها شده و باعث شده یک دانش آموز از کلاس اول تا کلاس دوازدهم مرتب در دنیای تست زدن و آزمون باشد و هیچ تفریحی نداشته باشد.



پوران که از جنبه دیگری از نظام آموزشی گلایه دارد، ادامه می دهد: دانش آموزان از دوران مدرسه و دوران نوجوانی هیچ لذتی نمی برند، تمام زندگی آن ها در استرس آزمون ها می گذرد و هیچکس نمی داند چیزی که از دست این دانش آموزان چون ماهی سُر می خورد و از دست می رود، زندگی و جوانی آن هاست.


و البته یک پیشنهاد هم دارد، می گوید: بهتر است آموزش و پرورش از جدا کردن دانش آموزان از همدیگر دست بردارد. چرا باید به خاطر نتایج آزمون تیزهوشان نمونه دانش آموزان برتر و باهوش تر را در مدرسه ای دیگر و جدا از دانش آموزان با هوش متوسط منتقل کنند؟ به نظر من بهتر است همه دانش آموزان در مدارس هم سطح دولتی و غیردولتی درس بخوانند.


در تمام این مدت، دوست پوران سرش را به علامت تایید تکان می دهد، معلوم است بارها در مدرسه با هم راجع به این موضوع حرف زده و گلایه کرده اند.


ملیکا دوباره بی تاب بحث را از سر می گیرد و می گوید: یکی از دوستانم به دلیل استرسی که از کنکور و نتیجه اش تحمل می کند بیمار شده است، در حالی که ما می توانیم در ابن سن آدم های شادی باشیم و از زندگی بهره ببریم و استفاده مفیدتری کنیم  اما ذهن ما فقط درگیر این است که چطور کنکور بدهیم، چطور تست بزنیم و آیا قبول می شویم یا نمی شویم.


ملیکا یک پیشنهاد برای حذف کنکور دارد و ادامه می دهد: به نظر من کنکور فقط باعث بیماری روحی دانش آموزان می شود و بهتر است از طریق نمره هایی که دانش آموزان طی سال های تحصیلی می گیرند مشخص شود که چه دانشگاهی و چه رشته ای شرکت کنند.
و با قاطعیت می گوید: باید ورود به دانشگاه راحت، اما خروج از آن سخت باشد.



پوران که از تمام شدن حرف ملیکا خیالش راحت می شود، ادامه می دهد: یک اشکال دیگر هم در نظام آموزشی ما وجود دارد که به خانواده ها هم منتقل شده و آن این است که همه فکر و ذکر معلمان و پدر و مادرها قبول شدن دانش آموزان در رشته های مهندسی و به خصوص پزشکی است.


صدای یک نفر از پشت سرش به گوشم می رسد که می گوید: آی گل گفتی.


پوران ادامه می دهد: به نظر من رشته های زیادی وجود دارند که هم از نظر اجتماعی وجهه خوبی دارند و هم درآمد خوبی از آن ها کسب می شود. اما از مدرسه و خانواده گرفته تا جامعه، فکر و ذکر همه فقط رشته های مهندسی و پزشکی است و این ضعف نظام آموزشی است که برای رشته های دیگر هیچ تبلیغ و آشنایی انجام نمی دهد.


یک صدای دیگر از یک جای جمعیتی که اطرافم ایستاده اند می گوید: با فشار خانواده و مدرسه و جامعه بیماری روانی گرفتیم.



حالا نوبت دوست پوران است، گرچه معتقد است همه گلایه هایش را ملیکا و پوران بیان کرده اند، اما مصر است تاکید کند که یکی از اشکالات اصلی نظام آموزشی پایین آمدن شأن معلم است و می گوید: باید در نظام آموزشی، بین دانش آموزان، جامعه، خانواده و همه جای کشور احترام به معلم بیشتر شود. ما نباید فراموش کنیم که انسان های بزرگ، شخصیت و منش خود را از معلمان خود آموزش دیده اند. امیدوارم نظام آموزشی اصلاح شود.
از آن ها جدا می شوم و در دل دعایشان می کنم که در کنار آزمون ها و کنکور و تست، درس لذت از زندگی را از حفظ شوند./ص

لينک خبر:
https://www.ettehadkhabar.ir/fa/posts/119808