بانو بوشهری/ برازجان:

در نهایت ادب و احترام به اطلاع می رسانم که این شماره با نهایت روسیاهی و خاک بر سری با عدمِ سوژه مناسب مواجهم.

اینقد دستم لَنگ بود که دیگه قیدِ همه چی رو زدم ،رو زدم به آقای ع.ع ، نه ‌اشتباه نکنید اختلاسگر نیست،اگه خدا ازش قبول کنه سردبیره مونه! هیچی دیگه اوشون هم با یک جوابِ منفیِ قاطع آب پاکی رو ریخت رو درخواستم تو چَت! ( البته فکر کنم می خواست رو پای خودم وایسم، که بَد عادت نشم، ولی بالاخره یه روز خودم سردبیر میشم و انتقام این موضوع ننگین رو می گیرم).

کُلی سایتا و خبرگزاری ها رو بالا پایین کردم که مطلب دندون گیری به تورَم بخوره! در هفته گذشته برای دوا هم، یه وزیری کسی یه حرف و حرکتی نزده بود که بشه یه مطلب توپ روش نوشت.

حتی ترامپ هم شیرین زبونی خاصی نکرده بود که قابل قبول باشه، یه تماس داشته با رییس جمهور که میس کال بوده و ترامپ سرخ و سفید میشه جلو دوست و دشمن.‌( که خب از منظر نویسنده قابل پرداخت نبود اصلا، والا چیه، هی بی مَحلی می بینه،هی از رو نمیره)

و در گام آخر از دوستان مجازی( بخوانید دوست نما) خواستم که ثواب خدایی، یه سوژه بهم معرفی کنن،نمیگم عکس العمل شون چی بود فقط اگه آدم چارتا دوست مثل این دوستای من داشته باشه از عَدو بی نیازه دیگه!

و کلام آخر اینکه، هی دُبُکُش تو اخبار با یه صدای غَرّا میگن: به دست متخصصان داخلی...

خواستم بگم اگه راه داره یه دستگاه سوژه یاب اختراع کنن برای مواقعی که نویسنده ها با بحران سوژه مواجه میشن !
دست به دست کنید برسه به دست متخصصان داخلی.