بانو بوشهری/ برازجان:

بیایید جمیعاً بپذیرید که اگر از پیشرفت تکنولوژی در عرصهٔ زیبایی( در صورت لزوم)  استفاده نکردید تا حالا،پس حرف از ریسک پذیری نزنید دیگه.

عارضم به حضور اَنورتون که اندکی پیش راهِ مطبِ زیبایی رو در پیش گرفتم که دوزار ریسک پذیری بزنم به بدن.

اینکه در بدوِ ورود جمالات دکتر داد می زد که با ریسک پذیری میونه ای نداره ،کمی شک به جونم انداخت، ولی دیگه در قلبِ ماجرا بودم و باید کارزارِ بُکشُ خوشگلم کن رو تا آخر می رفتم.

همون ابتدا بهِ ساکن( بُنِ جا) حرفِ آخر رو اول زدم که : چقد می گیری که بکوبی بریزی پایین از اول بسازی؟!

دکتر یه نگاه اِجمالی انداخت و خلاصه بگم که فحوایِ کلامش این بود که: نیازی نداری به جراحی زیبایی. یعنی از شانسِ کج دار مریضِ من دکتر کمالات رو اَرجح می دونست گویا. و قشنگ مشخص بود با همون منعقد شدنِ خوش و بِشِ اولیه، پی به زیباییِ درونیِ بیمارِ صورت اوراق خویش بُرده بود.

اومدم حسرت های درونی رو بریزم رو میز ،که دکترِ خوب، از بی قیافگی رو به اِضمحلالم و اعتمادِ به نفسِ تا سر کوچه رفتن رو هم ندارم که چند تا اَندرزِ خَز شده رو کرد،که نه نگو این حرفا رو ،چه ربطی به قیافه داره ،همّتت رو مضاعف کن، خلاصه که اومد چند تا چهرهٔ مطرح رو هم بَرشِمُره که مجالش ندادم و گفتم نه دکتر جان دَستم به رو پوشِت ، قانع شدم بحث رو به حاشیه نبر.

صورتِ داغونِ ظاهر هیچ نیست، ای اوراقی سیرت زیبا بیار.