اتحادخبر- م پارسا: اصولاً امضا کردن در کشور ما، گاهی سخت است و گاهی هم، اگر بنده خدا توفیق دهد، چنان امضائی برایت می‌کنند که یک شبه تا استانداریِ بلاد همسایه هم می رسید. در شهرهای کوچک، اینقدر حکم های کارگزینی در کارتابل و اتوماسیون می ماند که گاهی احساس می کنید موریانه قسمتی از حکم را خورده است. تحقیقات غیر میدانی نشان می دهد ...
م پارسا:
اصولاً امضا کردن در کشور ما، گاهی سخت است و گاهی هم، اگر بنده خدا توفیق دهد، چنان امضائی برایت می‌کنند که یک شبه تا استانداریِ بلاد همسایه هم می رسید. در شهرهای کوچک، اینقدر حکم های کارگزینی در کارتابل و اتوماسیون می ماند که گاهی احساس می کنید موریانه قسمتی از حکم را خورده است. تحقیقات غیر میدانی نشان می دهد حکمی که در کارتابل است و مدت‌ها از امضای آن گذشته را گاهی جهت سفره یا کاغذ دور ساندویچ استفاده می‌کنند.
شما همین حکم فرمانداری دشتستان را ملاحظه بفرمایید. بیست سال است(خداییش این دیگه اغراق هست) قرار است امضا شود ولی از امضای آن خبری نیست.
شک ندارم در چندین مرحله، حکم فرماندار را به عنوان کاغذ ساندویچِ فلافل، کاغذ زیر پکورا یا برای پاک کردن شیشه ورودی استانداری استفاده کرده‌اند. اگر اینطور نیست بفرمایید حکم فرمانداری کجاست؟ شهرستانی را بدون فرماندار سرگردان کوچه و خیابان کردن اصلا کاری شایسته نیست.
البته بعضی‌ها معتقدند حکم در اتوماسیون اداری استانداری و وزارت کشور است چون اتوماسیون توسط حمله سایبری با ویروس استاکس نت معیوب شده، لب تاپِ مارک دارِ وزیر error می دهد و اسم لقمان جوادی را بالا نمی آورد. به همین ساختمان آجریِ والی قسم، اگر با قاطر خالو علیباز هم، حکم فرمانداری را توسط چاپار به وزارت کشور ارسال می‌کردند، الان دشتستان، فرماندار داشت و حداقل با این فرماندار در همایش فرمانداران سراسر کشور شرکت می کرد تا لوح تقدیر نفیسی نصیبش شود و چهار سکه بیت کوین در این بی بازاری به بدن بزند. از جایی موثق شنیدم کت راه راه لقمان جوادی از مُدِ سرپرستی افتاده ولی به دلیل اینکه فرماندار نیست نمی تواند کت جدید مخملیِ سبزش را استفاده کند.
اینها به کنار؛ حکم رئیس بیمارستان هم مدتی است توسط آمبولانسِ آی سی یو موبایل به تهران ارسال شده است. شنیده ها حاکی از آن است، وزیر بهداشت از ترس ترور بیولوژیک و سندرم حاد تنفسی (سارس) ، هنوز نتوانسته است پاکت حکم رییس بیمارستان گنجی برازجان را باز کند. حالا درست است فرماندار نداشته باشیم، چیزی از ارزش‌هایمان کم نمی‌کند، ولی رئیس بیمارستان نداشته باشیم اصلاً ارزشی نداریم!
حکایت امضا و عدم امضا ها بسیار است. کاش در استان حداقل یک نفر داشتیم که امضای طلایی داشت و هر مدیری می‌رفت با امضای طلایی مدیر بعدی انتخاب می شد. کاش برنامه عصر جدیدی برای کشف استعدادهای امضا طلایی وجود داشت.