بهرام نکیسا:

شرایط کنونی کشور و وضعیت سخت زندگی و معیشت مردم مرا به یاد فرموده بنیانگذار جمهوری اسلامی امام خمینی خطاب به یکی از جناح های سیاسی منتقد دولت در دوران حیاتشان می اندازد، که فرمودند : شما عرضه اداره کردن یک نانوائی را هم ندارید. همان جریان وتفکر و جناحی که امروز نیروهایش تا حدودی شاکله اصلی دولت فعلی را تشکیل می دهند.

یکی از علامت های رضایت الهی ارزانی و یکی از علامت های غضب الهی نیز گرانی و بی تدبیری متولیان امور و حاکمان است. مردم کشور و استانمان بوشهر این روزها به سختی امور را می گذرانند و این معضل مایه نگرانی و دغدغه همه نیروهای دلسوز و مردمی است.

نگارنده این یادداشت از جمله کسانی است که بدلیل شرایط بوجود آمده از عملکرد دولت نهم و دهم بدنبال روی کار آمدن دولتی بوده که اصلاح طلب باشد اما بدلیل بوجود آمدن فضائی از سوی برخی به ظاهر همفکران و به اصطلاح عقلای قوم کار بجائی کشیده شد که دولت فعلی عهدار امور کشور گردد. دولتی که هرگز نپذیرفت اصلاح طلب است و بر اساس سوابقش نیز اصلاح طلب نبود اما با تمام این تفاسیر همانگونه که ذکر گردید نگارنده نیز براساس تصمیم عقلا برای اینکه کشور از بحران های بین اللملی و داخلی عبور نماید برای تشکیل این دولت وقت گذاشت و به نوعی در ترغیب و تشویق افکار عمومی به رای دادن به دولت فعلی تلاش و پس از آن نیز از آن دولت و مدیران ارشدش در استان حمایت نموده است. اما موانع ایجاد شده برای دولت و یا از سر بی نیاز دولت منتخب از رای دهندگان اصلاح طلبش نتوانسته است تاکنون کارنامه موفقی در بعد خدمت به مردم و اقشار آسیب پذیر از خود برجای گذارد و بیشتر می توان گفت از رای اصلاح طلبان استفاده نمود تا نظرات ، انرژی و ایده های مردمی اصلاح طلب. علی ایحال با همه این اوصاف، توضیحات و حمایت های مذکور ، باعث نمی گردد که نسبت به انعکاس مشکلات و صدای مردم بی توجهی نمود و بی تفاوت بود و از مشکلات مردم حرفی نزد. به جرات می توان گفت بخش اعظم مشکلات امروز ناشی از عدم صداقت دولت با حامیانش در مناطق است. حامیانی که بسیار صادقانه عمل نموده اند.

این روزها یکی از دغدغه های اصلی مردم مشکلات اقتصادی و گرانی است که آفت های بسیاری را به همراه داشته و اگر برای آن تدبیری اندیشیده نشود چه بسا ایجاد هزینه هائی نیز نماید . گرانی اخلاق را در جامعه از بین می برد و بر روی اعصاب مردم فشار وارد می سازد بسیاری از درگیری ها، ناراحتی ها ،پرخاشگری ها بعضا زایده این معضل است و چنین شرائطی زیبنده هیچ دولتی نیست .گرانی امانت داری را در جامعه از بین می برد و انسان مسلمان را از زندگی سیر می کند .
 ائمه بزرگوارمان نیز به این مسایل توجه داشته و با سخنان ارزشمند خود، پیامد آن را گوشزد کرده اند.
امام صادق (ع) می فرماید: «گرانی نرخ ها در جامعه، بدخلقی می آورد و امانت را از بین می برد و مرد مسلمان را پریشان و دلتنگ می سازد.»

بنیانگذار جمهوری اسلامی همواره رسیدگی به زندگی مردم بویژه محرومان را به مسئولین و دست اندر کاران کشور متذکر می گردیدند و هشدار می دادند و حتی بعضا وارد عمل می شدند و واکنش نشان می دادند.
 بدلیل سیاست های حمایتی ویژه دولت وقت از اقشار آسیب پذیر و عموم مردم بود که ایشان با قدرت از آن دولت حمایت می نمودند . دولتی که در شرایط فعلی جامعه بیش از پیش به تفکرش و وجودش نیازمند و حقیقتا جایش خالی است . دولتی پاک دست و مردمی.
براستی امروز در این شرایط سخت زندگی و فشار اقتصادی سنگین بر مردم ، سخنگوی مردم ، سخنگوی پابرهنگان و محرومین در سپهر سیاسی کشور چه جناحی می باشد ؟ و چه جریانهائی مسئول هستند؟.
چرا کسی بدلیل وضعیت سخت زندگی مردم حاضر به استعفا که نمی باشد هیچ ، حاضر به عذرخواهی از مردم هم نمی باشد.

صدای شکسته شدن استخوان مردم در زیر چرخ های گرانی و بیکاری بلند است اما در هیچ سطح از ارکان حکومت شاهد واکنشی نسبت به این مصیبت نمی باشیم.
روزگاری که از زمین و آسمان این کشور بدلیل جنگ تحمیلی آتش می بارید با دقت نرخ ارزاق عمومی مردم با تیزبینی تمام بدون تشکیل سازمان های عریض و طویل کنونی با نیروهای گمنام و افتخاری توسط دولت وقت پیگیری و نظارت می گردید تا مبادا اقشار آسیب پذیر و توده مردم زندگیشان با مشکل مواجه گردد . اما امروز همه امر می فرمایند که باید چنین شود و چنان ، گوئی که خود هیچگونه مسئولیتی ندارند .
خوب است آقایان محترم بدانند که اگر مردم نباشند هیچ مقامی نمی تواند با اقتدار در مقابل تهدیدات داخلی و خارجی استقامت نماید . اگر مردم پای کار باشند هیچ احدی جرات تعرض به مرزهای اعتقادی و جغرافیائی کشور را ندارد . هر جا بر کشور هزینه ای و آسیبی وارد گردیده یقینا در آن عرصه مردم یا دیده نشدند و یا حضور نداشته اند.
مردم را تاکی و چقدر می توان با موضوعاتی زودگذر نظیر برگزاری کنسرت ها و بی توجهی به وضعیت پوشش و مناقشه بر سر حجاب سرگرم کرد . مردم کشور عموما و مردم ساحل نشین استان خصوصا نیاز به رفاه ، زندگی و شغل آبرومندانه و در شان ایران اسلامی دارند .
بی‌کاری در جامعه ام‌الفساد منکرات و مفاسد است. فقر است که دشمنی ایجاد می‌کند ، فقر است که عقل انسان را از انسان می‌گیرد، فقر است که دین انسان را نابود می‌کند.
امام به مردم تکیه داشت و مردم را حقیقتا ولی نعمت می دانست . هرگز با مردمی شعاری برخورد نمی کرد. ومدافع مردم بود. اما گوی امروز در مناسبات سیاسی و کاری آقایان محترم بکلی مردم فراموش گردیده اند.
امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی به پیشرفت توام با عدالت در جامعه معتقد بودند چرا که وقتی عدالت قربانی سیاست ورزی گردد مردم و جامعه بیشترین هزینه را خواهند پرداخت آن هم هزینه هائی غیر قابل جبران.
 قربانی شدن عدالت حکایت از ضعف و ناتوانی متولیان امور دارد. جامعه فقیر استعداد هر گونه مصیبیت ، آسیب و بحرانی را دارا می باشد و امروز نشانه های چنین جامعه ای به آسانی قابل رویت است . دست اندر کاران و اولیاء امور یا آبرومندانه استعفا و یا شجاعانه اقدام به اصلاح، نوسازی و بازسازی سیستم اجرائی کشور نمایند ، با بکارگیری افرادی پاک دست که کاسب سیاسی و معامله گر نباشند.
تنها با افراد غیر کاسب و غیر معامله گر است که می شود به مردمی که زیر سخترین فشارهای اقتصادی دارند امور را به سختی می گذرانند خدمت کرد. بعید به نظر می رسد دولت با چنین کارگزارانی که در راس دارد با توجه به عملکرد چند سال گذشته اش بتواند راه بجائی برد و به نظر می رسد بهتر است عطای چنین دولتی را به لقائش بخشید . تفاوت امام خمینی با دیگران در این است که هیچ مصلحتی را مهمتر از مصالح مردم نمی دانست امام مردم را باور داشت.
امام خمینی به همان اندازه که به هدایت مردم معتقد بودند ، بر تامین رضایت مردم نیز حساسیت داشتند و همانگونه که پیشتر ذکر گردید این مهم را همواره توصیه و مورد توجه قرار می دادند.

امام خمینی همواره بر رضایتمندی مردم تاکید و مردم را ولی نعمت می دانستند . به نقل بعضی از افراد ، حتی ایشان روزانه قیمت های مایحتاج عمومی نظیر نان را کنترل می نمودند تا خدای ناکرده به اقشار کم درآمد و آسیب پذیر جامعه فشار وارد نگردد . نگاه امام و تاکید ایشان به مقوله جنگ فقر و غنا خود گواه این مهم می باشد .
امام خمینی هدایت و رضایتمندی مردم را همواره به عنوان دو مولفه مهم در نظر می داشتند و به پیشرفت توام با عدالت در جامعه معتقد بودند.