*پرسوک:

به نام خدا

همیشه برایم سخت بوده که به این سوال جواب بدهم . واقعیت این است که پاسخ دادن به این سوال ازپاسخ دادن به تقسیم اعشار در اعشار هم سخت تر است ولی هرچه که هست هنوز کسی نتوانسته با قاطعیت به آن پاسخ بدهد.  باید علم را بیشتر دوست داشته باشیم اما ما ثروت را هم خیلی دوست داریم.پسرِ عمویِ بزرگ من فوق لیسانس دارد و در گاوداریِ پسرِعمویِ دیگرم که دیپلم است کار می کند. پسر عموی بزرگم موتور دارد پسر عموی دیگرم سانتافه. درواقع الان من با دیدن این دو نفر درمورد اینکه  علم بهتر است یا ثروت کمی دچار تردید شده ام.

علم مزایای خیلی زیادی دارد که به چند مورد آن اشاره می کنم . وقتی کسی شروع به آموختن علم می کند به طور همزمان قوه ی تخیل و آینده بینی اش فعال می شود بطوری که  سال های  بعد خود را در استخر خانه ای هزار متری  که ماشین آخرین سیستمش در پارکینک پارک شده است می بیند و چون در کشور ما همه ی تحصیل کرده ها از نظر شغل مشکلی ندارند اینگونه امید به زندگی در او بالا می رود .

 شخص علم آموز بخاطر درس خواندن زیاد چشمانش ضعیف شده و مجبور می شود عینک بزند و این یعنی بالا رفتن پرستیژ علمی .

یکی دیگر از مزایای علم آموزی این است که مواد لازم زیادی لازم ندارد فقط یک مغز خالی می خواهد که همه ما آن را داریم و می شود به مقدار زیاد از  علومی را که در مدرسه، کلاسهای خصوصی و کتابهای کمک درسی به ما می آموزند را در آن ریخت بدون اینکه مجبور باشیم برای آن مطالب علمی هزینه ای پرداخت کنیم.

اما ثروت هرجور که نگاه می کنم دردسر دارد. بدستش که می آوری اول بعنوان مالیات یک مقدارش کم می شود بعد باید به همه جواب پس بدهی که آن را از کجا آورده ای بعد باید به فکر گاوصندوق ضد سرقت باشی بعد باید بترسی که مبادا بانکی که در آن ثروتت را گذاشته ای ورشکست شده و ثروتت به فنا برود . ثروت که زیاد داشته باشی برای بچه ات ماشین آخرین سیستم می خری و بچه در خیابان ها ویراژ می دهد بعد تصادف میکند و می میرد و داغش بر دلت می ماند ... به اینها که فکر میکنم میبینم چقدر خوب است که ما از این نگرانی ها نداریم و خدا را شکر می گویم که یکی از شیرین ترین لحظات خانواده ی خوشبخت ما دیدن پیامک واریز یارانه است.

این بود انشای من

نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد