وحید عبد علی پور:

انقلاب اسلامی ایران یکی از رخداد های بی نظیر دوران معاصر و فجر جدیدی در تاریخ بشریت است که با مشارکت طبقات مختلف مردم و حضور پررنگ ایدئولوژی های مختلفی نظیر اسلام گرایی، سوسیالیسم، لیبرالیسم و ناسیونالیسم در 22 بهمن 1357 تولد یافت و نظام 2500 ساله شاهنشاهی را سرنگون و زمینه روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی به رهبری امام خمینی را فرآهم کرد. این انقلاب همچون نوری عظیم چنان تشعشعاتی به وجود آورد که اطراف و جوانب خود را تا دوردست ترین نقاط عالم روشنایی بخشید و نور امید تازه ایی بر دلهای تاریک و خموده بشریت که غرق در مادیات و شهوات بوده تاباند و با تلالو خود روشنایی جدیدی بر جامعه ایرانی – اسلامی عرضه کرد.

در این میان انقلاب در همان روزهای نخستین خود و با موضع گیری در مقابل قدرت های شرق و غرب، اعلام حمایت از جنبش های آزادیبخش جهان، حمایت از مستضعفین در مقابل مستکبرین و اعلام برائت از زورگویان عالم دشمنی استکبار جهانی و امپریالیسم جهانخوار به خصوص آمریکا را برانگیخت، تا قدرت های استکباری در پی دفع انقلاب و امواج آن برآیند. در این راستا در ابتدا جنگ تحمیلی 8 ساله از سوی امپریالیسم بر ایرانیان تحمیل شد و پس از ناکامی قدرت های بزرگ در جنگ، آنها به اعمال تحریم های ظالمانه بر علیه مردم ایران روی آوردند. تحریم هایی که 40 سال از عمر آنها می گذرد و نه تنها نتوانسته ایرانیان را محدود سازد و در انزوا قرار دهد. بلکه موجبات خودکفایی کشور و عزت نفس ایرانیان را فرآهم ساخته است.

اینک انقلاب 40 ساله شده است     و در این چهار دهه دولت های مختلفی روی کارآمده اند، از دولت سازندگی گرفته تا اصلاحات و اصولگرایی و هرکدام کارنامه های متفاوتی از خود بر جای نهاده اند. اما فصل الخطاب جملگی آنها این است که همگی انقلابی بوده و هرکدام به نوبه خود سهمی شگرف در تداوم و پیشبرد انقلاب داشته اند، تا در برهه حاضر که قطار انقلاب به ایستگاه دوازدهم و دولت تدبیر و امید رسیده است. دولت تدبیر و امید که به دولت های یازدهم و دوازدهم گفته می شود، برای نخستین بار در 12 مرداد 1392 و به ریاست حسن روحانی تشکیل شد.

 دولت یازدهم در شرایطی روی کار آمد که موجودیت کشور و نظام اسلامی در معرض خطر جدی قرار گرفته بود. از یک طرف به علت سوء مدیریت دولت اصولگرایی اقتصاد کشور در حالت رکود تورمی قرار داشت و از طرف دیگر تحریم های خانمان سوز بین المللی بر علیه ملت ایران وضع شده بود. برای نخستین بار بعد از پایان جنگ ایران و عراق، دو سال پیاپی رشد اقتصادی ایران منفی بود، صادرات نفت ایران به موجب تحریم های بین المللی کاهش یافته بود. بسیاری از کارخانه ها ورشکست شده بودند و متعاقب آن کارگران بیشماری بیکار شدند. خطر حمله نظامی به ایران از جانب رژیم صیهونیستی و آمریکا وجود داشت و روابط با کشورهای همسایه و کشورهای عربی خاورمیانه متشنج شده بود که همگی ناشی از سیاست های ناصحیح دولت دهم بودند.

بنابراین مهمترین ماموریت دولت تدبیر و امید این بود که میبایست از این شرایط گذر کرده و وضعیت سیاسی-اقتصادی کشور را به حالت عادی باز می گرداند، تا بار دیگر قطار انقلاب در مسیر توسعه و پیشرفت قرار بگیرد. لذا در گام نخست رفع تحریم های ظالمانه مرتبط با برنامه هسته ای در دستور کار قرار گرفت و در نهایت پس از 2 سال مذاکرات فشرده و با صدور قطعنامه 2231 موسوم به برجام در 23 تیرماه 1394 چالش هسته ای ایران با جامعه جهانی و متعاقب آن تحریم ها به صورت مشروط پایان پذیرفت. برجام در عرصه بین المللی نه تنها دستاورد بزرگی برای ایران اسلامی و جامعه جانی بلکه برای کل بشریت بود و قدرت گفتگو و تعامل رادر مقابل تقابل و شاخ و شانه کشی به نمایش گذارد، تا ایرانیان برای یادبودش 23 تیر ماه هرسال را در تقویم رسمی کشور با نام روز گفتگو و تعامل سازنده با دنیا گرامی دارند.

برجام تا قبل از لغو توسط آمریکای ترامپ دستاوردهایی شگرف داشت چرا که با برجام غرب و جامعه جهانی فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران را به رسمیت شناختند و دیگر این برنامه تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی قلمداد نمی شد. همچنین علی رغم برخی محدودیت ها و نارسایی ها ثمره کوتاه مدت برجام را می توان در توسعه و نوسازی زیرساخت های اقتصادی کشور نظیر: صنعت حمل و نقل هوایی، خودروسازی، صنایع نفت و گاز و ... دید.

علاوه بر این دولت تدبیر و امید توانست تورم نقطه به نقطه را از 45/2 درصد در خرداد 1392 به 14/6 درصد در خرداد 1393 کاهش دهد که نشانگر افت 30 درصدی تورم است، بنا به گفته دولت و نهادهای اقتصادی این کاهش در تاریخ اقتصاد ایران بیسابقه بوده است. در زمینه رشد اقتصادی باید گفت: بر طبق گزارش بانک مرکزی ایران رشد اقتصادی ایران در سال 1391 منفی 6/8 درصد بوده است و دولت یازدهم توانسته این رقم را در سال 1392 به منفی 9/1درصد کاهش دهد. این گزارش نشان می دهد اقتصاد ایران در سال 1392 نسبت به سال قبل با افزایش قابل توجهی در نرخ رشد اقتصادی مواجهه بوده است.

همچنین بنابر اظهارات رئیس اداره خاورمیانه و آسیای مرکزی صندوق بین المللی پول، دولت یازدهم ایران توانسته است ثبات اقتصادی را که در دولت های نهم و دهم از میان رفته بود، به ایران باز گرداند. بنابر آمار رسمی این سازمان بین المللی، رشد اقتصادی ایران در پایان سال 1393 به مثبت 1/5درصد و در سال 1394 به مثبت 2/4درصد رسید. لذا دولت تدبیر و امید توانست در چهار ساله اول خود با قراردادن تدبیر به عنوان مبنای سیاست گذاری خود ثبات، آرامش و رونق اقتصادی را به ایران باز گرداند و نوید بخش ایجاد امید به آینده ای بهتر برای ایرانیان باشد.

اما دولت تدبیر و امید در دوره دوازدهم ریاست جمهوری و بعد از خروج یک جانبه ایالات متحده آمریکا از برجام دچار تنش شد. چرا که بازگشت دوباره تحریم ها توسط آمریکای ترامپ با لغو یکجانبه برجام در 18 اردیبهشت 1397 دولت دوازدهم را با چالش بزرگی در زمینه های مختلف علی الخصوص مقابله با فقر و بیکاری قرار داد. لذا دولت ناگزیر گردید برای حفظ رونق اقتصادی به افزایش نرخ ارز و ریاضت اقتصادی روی آورد که در شرایط تحریم تا حدی عادی است. اما دشمنان و معاندان نظام اسلامی با تشدید فشارهای اقتصادی، سوء تبلیغات و بزرگ نمایی مشکلات در پی ایجاد بحران در کشور بودند، که با اقدام های مقتدرانه دولت آرامش به کشور بازگشت.

در این میان دولت دوازدهم توانست در عرصه اقتصادی دستاوردهای بزرگی را به نام خود رقم بزند که برخی جزء لاینفک شعارها، اصول و ارزش های انقلابی هستند. همانند کاهش وابستگی به نفت که این وابستگی از متوسط 35 درصد در سالهای 1392 تا 1395 به رقم 29 درصد در سال گذشته کاهش یافته و این رقم در سال 1397 به 26 درصد خواهد رسید. در سال گذشته بورس اوراق بهادار تهران از لحاظ بازدهی شاخص در 2017 در منطقه غرب آسیا جزو 3 بورس برتر منطقه شد. جمهوری اسلامی ایران در سال 1396 رتبه اول مبارزه با قاچاق مواد مخدر و رتبه دوم مبارزه با قاچاق کالا را در جهان به خود اختصاص داده است. برای رونق کسب و کار مبلغ 5 هزار میلیارد تومان از بدهی های دولت از طریق تهاتر با طلب دولت تسویه شد. دولت توانست برای اولین بار سازوکارشفاف خرید و فروش ارز را راه اندازی کند. اما مهمترین دستاورد دولت مساله رشد و بالانس صادرات و واردات در بخش اقتصادی بوده است.

به طور کلی دولت تدبیر و امید نشان داد که می توان با اتخاذ سیاست های عقلانی در عرصه داخلی به نحوی شایسته تر کشور را مدیریت نمود و همراهی و همدلی آحاد مردم با دولت و مجموعه نظام را به دست آورد. آنهم مردمی که به واسطه سیاست های غیر عقلانی و ناشایست دولت محمود احمدی نژاد از نظام و انقلاب دلسرد شده بودند. در عرصه بین المللی نیز دولت تدبیر و امید توانست ضمن ارتقای جایگاه منطقه ای و بین المللی ایران چهره جدیدی از ایران و انقلاب اسلامی را در میان جهانیان به نمایش گذارد. چهره ای که در آن دیگر خبری از ایران خشن و ستیزه جو در آن نیست و جامعه جهانی با ایرانی انقلابی که اهل تعامل و گفتگو است، روبرو هستند.

این دستاوردهای انقلابی در شرایطی به دست آمد که دولت تدبیر و امید هیچ یک از اصول و ارزش های انقلابی را زیر پا ننهاد، بلکه با تاکید بر همین اصول و ارزش ها بود که توانست بار دیگر قطار انقلاب را در مسیر مستقیم خود قرار دهد. آن هم قطاری که چهار دهه از عمرش می گذرد و مسیری پرفراز و نشیب را طی کرده است. اما در هیچ برهه ای به اندازه عصر حاضر قطار انقلاب دچار بحران و تلاطم نگردیده بود. از یک سو تحریم های شورای امنیت و از سوی دیگر تحریم های یک جانبه ترامپ دیوانه، اما هیچ یک از آنها نتوانست قطار انقلاب را از مسیر خود منحرف سازد. بلکه این قطار با تدبیر دولت های یازدهم و دوازدهم با قدرت بیشتری به مسیر خود ادامه داده است و توانسته موجبات پویایی و عظمت انقلاب و نظام اسلامی را بیش از پیش فرآهم سازد.