مجید کمالی پور

یکی دو سال پیش بود که برای دیدار از پشت پر و دیدن «کوشک اردشیر» و «گور دختر» به منطقه بلوک سفر کردم.
آنچه همان صحنه ی اول تو‌ی ذوق می‌زد لب و لوچه ی آویزان کوشک اردشیر بود  از بی توجهی مسئولین میراث فرهنگی و صدای گوشخراش و لرزش  تلمبه ای که در چند قدمی کوشک ناقوس مرگِ  کاخ را می نواخت.

و منظره ی زمینهایی که تا چشم کار می کرد در زیر کشت یونجه بود و گاه تا کمر عمارت را بلعیده بود.
 همان روزها در جلسه ای با مدیر کل وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اوضاع را تشریح کردم و بدبختانه یا  خوشبختانه می دانستند که کشاورزی آنهم از نوع یونجه دارد مثل موریانه بنای تاریخی دوره ساسانی را می خورد. خاطرم هست آن موقع  فرمودند زمینهای اطراف خریداری و چاه هم پلمب شده است.
 چند روز قبل جناب صفری از علاقه مندان به حوزه ی میراث تاریخی در نوشتاری فرمودند که اوضاع به روال سابق است و هیچ چیز تغییر نکرده.آش همان آش و کاسه همان کاسه است.
این بهانه ای شد و امروز دوباره شال و کلاه کردیم تا ببینم چه شده و چه کارهایی صورت گرفته است.
بنای خاموش اردشیر را می شد از دور دید.
به جستحوی راه دسترسی بارها وارد خانه های مردم در مسیر شدیم و هی نهیب خوردیم که «آقا راه از آنطرفه».
به هر زحمتی بود خودمان را رساندیم ولی افسوس که هنوز تلمبه «بلا کستون» انگلیسی کُپ کُپ می کرد و گندم زار ها هم همچنان  به رشد خود ادامه میدادند.
 انگار که هیچ٬ گویی آب از آب تکان نخورده بود.
تنها تحولی که دیدیم چند پاکت گچ در یکی از راهروها بود که آنهم بر اثر رطوبت تبدیل به سنگ شده بود.
بی انصافی نباشد دو چشمه توالت هم ظاهرا ساخته اند که غیر قابل استفاده بود و شاید آنهم متعلق به خانه بغلی بود که هشدارمان داد  که راه از آنطرف است.
 ما که هر چه با زبان بی زبانی گفتیم دژ برازجان را مرمت کنید که در آن میشود صدها جوان را بکار گماشت گوشی بدهکار نبود. 
علی الظاهر تنها همت میراث دشتستان بر پایی همان چادر آبی هر ساله برای کور کردن  دید دژ بود و البته «آی لاو برازجان» هم امسال به کمکشان آمده.
من نمیدانم مسئول سازمان میراث فرهنگی دشتستان تا حالا دلی به جاده ارم زده و از برج کوچک اداره خود خارج شده و کوشک و گور دختر را دیده یا نه. 
اما ایکاش دیروز همرامان بود و عجز و لابه کوشک را میدید که نجاتم دهید.
کوشک اردشیر را نجات دهید قبل از آنکه انگشت حسرت به دهان بگیرید.
آیندگان شما را مامور و معذور نمی دانند شما را دخیل در نابودی می دانند گر چه نام نیک این روزها خریداری ندارد ولی شما همت کنید و نامتان را به نکویی ماندگار‌ کنید.