عبدالخالق عبدالهی:

شاید در این گیرو دار معضلات اقتصادی خصوصا  گرانی و افسار گسیختگی قیمتها که این روزها  تسمه از گرده ملت بینوا کشیده  و دهها مشکلات ریز و درشت نامدیریتی که مثل بختک بیخ گلوی مردم دشتستان را چسبیده ، پرداختن به موضوع کارتن خوابی  در نگاه اول چندان مهم و حیاتی به نظر نرسد ، اما چنین نیست و کارتن خوابی و بی خانمانی و زباله گردی اخیرا به یک چالش جدی شهر ما تبدیل شده است  .

 کافی است یک شب کفش و کلاه کنید و سری به  زیر پل ، توی دره ها ، زباله دانی و بیغوله های شهر بزنید تا ببینید چه خبر است و کارتن خوابها به محض اینکه تاریکی به جان شهر افتاد چه می کنند و چگونه با  اعمالشان ، خود و شهروندان را در معرض چه آسیبهای اجتماعی ، بهداشتی و حتی امنیتی قرار می دهند . هیچ مسئولی که خودش را صاحب نمی کند اما اینطور که بعضی از دوستان می گویند بیش از چهل کارتن خواب متجاهر یا به کلام ساده " کارتن خواب تابلو" در شهر وجود دارد که از این تعداد متاسفانه حدود 12 نفر زن هستند که تعدادی از این زنان ، جوان و دو – سه  زن بسیار جوان هستند .
بسیاری از این افراد از سرصبح تا بوق سگ  یا سرشان توی سطل آشغال است و زباله گردی می کنند ، یا با یک دست سرنگ  را می گیرند و در بازوی چپ خود نیدل فرو می کنند تا با تزریق مواد مخدر، نشئه و کیفور شوند و ظاهر شهر را کریه و نا زیبا جلوه دهند . اینها بی خانمانهایی هستند که در سرمای لوطی کش و استخوان سوز چند شب قبل، حتی یک پتو و روانداز نداشتند  تا خود را گرم کنند و از شب تا صبح مثل کمان حلاجها  بر خود می لرزند . یکی شب در بیل لودر می خوابید دیگری  از زور سرما سگ بغل می کرد تا بلکه از حرارات نفس سگ گرم شود اما دریغا که نفسِ بعضی مسئولین این شهر همچنان سرد بود و بی روح و فریاد رس این بی خانمانها، فقط الله اکبر بود و بس .
حالا زشت و زیبایی ظاهر ومبلمان شهری بماند ، مصیبت اینجاست که گاهی  آخر شبها چند جوان مجرد و ناآگاه  به این بیغوله ها رو می آوردند و با این زنان بیچاره و ارزان قیمت، همخوابه می شوند و التذاذ  جنسی می برند  و فقط خدا می داند اینگونه تماس های  جنسی کنترل نشده و پرخطر با این جوانان غافل و از همه جا بی خبر و حتی زن و مرد این شهر چه می کند و چگونه باعث افزایش افسار گسیخته آمار بیماری های مقاربتی خصوصا هپاتیت و ایدز می گردد و این جوانان همانند بمبهای متحرک واگیردار هر لحظه و هر جا ممکن است منفجر شوند و فجایع بهداشتی و اجتماعی خلق نمایند .

البته معضل کارتن خوابی در همه شهرها کم و بیش وجود دارد با این تفاوت که در آنجا مسئول و دلسوز وجود دارد اما در این خراب شده انگار کسی نیست که ککش هم بگزد. واقعا مردم عادی کوچه و بازار چه گناهی کرده اند که باید با بی خیالی بعضی مسئولین در معرض ابتلا به بیماری های مهلکی همچون ایدز قرار بگیرند ؟. در یک کلام :  بعضی مسئولین انگار قماربازانی هستند که با آس نامدیریتی و بی خیالی، مردم شهر را "حاکم کوت " کرده اند . خدا بیامرز همولایتی  داشتیم که هر وقت می خواست دلیل نابسامانی یا کمبودی را توضیح  دهد اول آهی می کشید بعد می گفت : "از پلو پرسیدند چرا روغنت کمه ؟ جواب داد : چون درِ دبه محکمه " . بنده کاری به دلیل ایجاد پدیده کارتن خوابی ندارم اما به گمان بنده تداوم و استمرار معضل  کارتن خوابی در حقیقت شاهد و مدرکی است دال بر نامدیریتی و ناکارمدی مسئولین و در حقیقت این مسئولین هستند که بر روح ، روان ، سلامتی و بهداشت مردم شهر خراش می کشند و با سلامتی آنها بازی می کنند .
آیا علت ادامه این ناهنجاری اجتماعی، سستی و انفعال و بی تفاوتی مسئولین یا به قول هم ولایتی ما " دلیل چرب نبودن پلو، محکم بودن درِ دبه نیست ؟ " شهرداری به فرمانداری، فرمانداری به بهزیستی و بهزیستی دوباره به شهرداری پاس می دهد و متاسفانه این دور باطل همچنان ادامه می باید . آیا واقعا این کارتن خوابی و خطرانتقال بیماری ها ، به اندازه برهم زدن مراسمی که در آن نی انبان نواخته می شود برای دلواپسان عزیز یا برگزاری یک کمپین حمایت از برجام و شرح خدمات مشعشع دولت روحانی برای اصلاح طلبان گرامی اهمیت ندارد و در اولویت نیست ؟ چرا کمیسیون فرهنگی شورای شهر، یک قلم برای برگزاری فلان همایش یا مراسمی که هیچ نتیجه مثبت و خروجی ملموسی ندارد چند ده میلیون تومان از بودجه بیت المال حاتم بخشی می کند  اما چند میلیون خرج نمی کند ، تا هم این آوارگان سر و سامان یابند هم شهروندان در معرض خطرات گفته شده قرار نگیرند ؟ چرا اداره بهزیستی که متولی مستقیم اینگونه ناهنجاری هاست ، دست روی دست گذاشته، کاری نمی کند و اصلا اینقدر از مرحله پرت است ؟

چرا همینکه  یک همایش یا مراسم آنچنانی با مدعوین آنچنانی تر در یکی از سالن های شهر برگزار می شود آقایان مسئولین، کت و شلوارچند میلیونی می پوشند ، زلف شانه می کنند و بانوان گرامی وسمه کشیده ، نو نوار می کنند و  روی صندلی های ردیف اول می نشینند و با هر جمله سخنران یا مجری، نیششان تا بناگوش باز می شود و دست می زنند اما حاضر نیستند یک توک پا تا حاشیه شهر قدم رنجه کنند و این بلای مخل امنیت و بهداشت شهروندان را از نزدیک ببینند و مدیریت کنند ؟ فقط چون اینها کارتن خواب هستند و بر و لباس نویی ندارند و نمی شود با آنها  جلوی دوربین ایستاد و سلفی گرفت و رسانه ای کرد ؟
(البته شنیدم یک بانوی عضو شورای شهر تنها مسئولی بوده که چند شب قبل، از این کارتن خوابها بازدید میدانی داشته البته شاید او هم چون دوره اول است به شورا آمده هنوز دل نازک و حساس است و جانش گرم )
 در پایان این نکته را متذکر میشوم که کارتن خوابی تنها روی مقوا خوابیدن نیست ، کارتن خوابی یک ناهنجاری پیچیده اجتماعی است که ریشه در نابسامانی ها فرهنگی- تربیتی و خصوصأ وضعیت اقتصاد جامعه دارد و حل آن کار بعضی  مسئولینی که ما می شناسیم نیست پس بنده  برای حل این معضل هیچ پیشنهادی برای  مسئولین ندارم چرا که اولا آنها بهتر از من و شما می دانند باید چه کنند و نمی کنند ثانیا بعضی مسئولین عادت دارند برای از سر وا کردن و ارائه آمار به بالادستی ها  فقط صورت مساله را پاک کنند ، مثلا این فلک زده ها را از میدان گنجی برانند و به فرهنگیان کوچ دهند یا بالعکس . اما به قول شیخ اجل سعدی : این که  دفع خطر نیست ، مار و عقرب را به خانه همسایه افکندن است .
بدبختی این است که به بعضی از این مسئولین نه می توان پیشنهاد داد نه انتقاد کرد و نه حتی در ملاءعام حرف حق زد ، به قول شاعر :
با چنین بد مردم آتش سجاف
حق نشاید گفت ، جز زیر لحاف