اتحاد خبر_اصغر شعبانی:این روزها حالمان زیاد خوب نیست ، اگر چه بازیهای جام ملتها و نتایج قابل قبول تیم ملی کشورمان را دنبال می کنیم و خوشحال می شویم اما درون مان پر است از دردی که شاید حالا حالاها التیام نیابد !

این روزها درست مثل بازیکن نیمکت نشین چینی در بازی با ایران و یا هواداری که بواسطه باخت سنگین تیم کشورش مقابل شاگردان کارلوس کی روش بغضش شده بود و نزدیک بود اشکهایش جاری شود دلمان گرفته است !

این روزها در اوج حساسیت رقابتهای فوتبال کشور در دسته های مختلف و برعکس هواداران پرسپولیس گناوه ، ایرانجوان بوشهر ، شاهین شهرداری و حتا وحدت پدیده که امتیاز تیم شهرمان را مفت و مجانی صاحب شد و رفت ، هواداران ما نگاهشان به صفحات تلویزیون و تلفن های همراهی است که فقط و فقط نتایج تیمهای هم استانی را دنبال کنند !

این روزها دلمان به حال خودمان می سوزد ، استادیوم شهرمان که همین فصل گذشته صدها هوادار فوتبالی حتا با سلایق رنگی متفاوت از ساعات اولیه عصر منتظر تماشای یک مسابقه فوتبال لیگ ۳ بودند تماشاگری را در خود نمی بیند و قطعاً او نیز دلگیر است از این روزهای سرد و کسل کننده زمستانی !

قرار بود خوشحال باشیم از داشتن یک تیم فوتبال در لیگ کشور ، قرار بود خودمان را مهیای پذیرایی از تیمهای صاحب نام تهران و اصفهان کنیم ، قرار بود نود دقیقه ی پراضطراب ، فوتبال تیم شهرمان را از نزدیک به تماشا بنشینیم ، قرار بود صدای سنج و دمام ، نی انبان و بوق و شیپور باشد و هواداری که ساعتی را فارغ از هر غم و غصه ای به تشویق تیم محبوبش بپردازد ، قرار بود فوتبالی های برازجان همانهایی که مشتاقانه نتایج بازیها را در هر مستطیل سبزی که برگزار می شود دنبال می کنند ، برای ساعتی گرد هم آیند و بعد از دیدن یک مسابقه جذاب شاید ساعتها به تحلیل و کارشناسی بپردازند ، قرار بود فوتبال باشد و زندگی باشد ، قرار بود در شهرمان حداقل یک تیم داشته باشیم تا به خود ببالیم که فوتبال هنوز هم در شهرمان  جریان دارد ، قرار بود هنگام بازیهای لیگ ۳ هواداران اصفهان و تهران و ساوه و خوزستان و ... نام برازجان را به خاطر داشته باشند  ...

اما ...

زندگی بر خلاف انتظارات ما در جریان است ، روزها بر خلاف توقعات حتا کم ما نیز می گذرد ، دلگیریم از همه !!  ، از خودمان ، چرا که نباید عاشق فوتبال می شدیم ، نباید خودمان را غرق در فوتبال می کردیم ، باید عادت می کردیم مثل خیلی از مردمی که برایشان فوتبال لذتی ندارد و بر این باورند که این قصه مهیج و تماشایی کاری است بیهوده  ، ما نیز روزهای مان را بدون فوتبال سپری کنیم ، دلگیریم از شهری که در آن به دنیا آمده ایم ، شهری با محرومیت تمام ! بدون داشتن یک تیم فوتبال در نقشه ایران عزیز شاید به اندازه ی یک نور شمع کم سو خودنمایی می کند ! ، دلگیریم از مسئولانی که می توانستند به موقع کمک کنند و نکردند ، می توانستند کمک حال باشند و نبودند ، مسئولانی که در وقت نیاز دستهای همین هواداران فوتبال را به گرمی می فشارند ، وعده شان می دهند ، قبولشان دارند و نگرانند از اینکه چرا فوتبالی در شهر نیست !!! اما با گذر روزها قول های مساعدی که داده بودند از یاد و خاطر مبارکشان می رود و اصلاً نمی پذیرند که وعده ای داده اند !!

روزها را بدون فوتبال در شهرمان می گذرانیم ، عصرها منتظر می مانیم تا خبر نتایج تیمهای گناوه و بوشهر و جم و ... را بشنویم ، منتظر می مانیم شاید در سالهای آتی ، برازجان یک نماینده در فوتبال کشور داشته باشد تا باز هم با فوتبالی ببینیم و لذت ببریم ...