پارسا :

چند سال پیش به قصد سفر به یکی از استان های شمالی با عزیزی همسفر شدیم که دست بر قضا ماشینش از ماشین هایی بود که حکم خداوند، دنده نداشت. حقیر سرافکنده هم با پرایدی که هیچ نداشت پشت سر او، خاصه در شهر های بزرگ حرکت میکردم.

تاکیدم به همسفر گرامی این بود که فلان بن فلان، لطفا بدلیل اینکه من راه را بلد نیستم اندکی از سرعت بکاهید تا من هم به شما برسم. این همسفرِ بسیار سفر کرده هم آنقدر ویراژ میداد که آدم احساس می کرد فلان بن فلان از قصد طوری رانندگی می کند که انگار میخواهد من را گم کند. حکایت امروز پرسپولیس برازجان هم دقیقا عین این حکایت است.

زمین و زمان دست به دست هم داده اند  تا نگذارند این تیم در مسابقات شرکت کند. از قول و وعده و وعید مسئولین گرفته تا نامه تخصیص اعتباری که بین راه شورا و شهرداری گم شده و تا مدیر اداره ورزش و جوانانی که همچنان در غیبت صغری به سر می برد تا باقی قضایا. بعبارتی بعضی مدیران دولتی ما آنقدر ویراژ رفتند تا تیم فوتبال پرسپولیس در ترافیک داده ها و نداده ها گم و گاها تصادف هم کرد.

نکته جالب ماجرا شخص شخیص ریاست محترم اداره ورزش و جوانان شهرستان دشتستان (ابهت را ببینید، این  مقام شامخ شش کلمه را یدک می‌کشد) که یهویی بعد از انتشار اسناد ویکی لیکس، معلوم شد آن بزرگوار، رییس هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس برازجان هم  تشریف دارند. مغز ها سوت کشید و گنجشک ها دور سرمان دور زدند که ای وای آقایِ رییسِ اداره ی همان شیش تا کلمه، هم تیمت را ناک اوت کردی و هم امتیاز شهرستان را براحتی از دست دادید. برادر کم کاری کردید....

ناگفته نماند حرکات مارپیچ بعضی از نزدیکان تیم هم خلاف نتیجه داد و شد  آنچه نباید می شد. «سیاست چماق و هویج طرح اجرایی باراک اوباما بود». اصلا لازم نبود شب تعریف مدیری را دهید و فردا صبح چماق روی کول تان باشد. راستی بنر تشکر از نماینده محترم هم در آقتاب و باران  پوسید. یا آن را در بیاورید یا ، بازم  درش بیاورید./د