خالو:

چند روزیه دارم به ریموت کنترل تلویزیون فکر میکنم. اگر این بزرگوار نبود من چطوری میتونستم اینهمه کانال را پشت سر هم ببینم.گرچه اگر نبود هم مهم نبود. بزرگواری که چهره وجیهی هم داره دیروز داشت شماره حسابی اعلام میکرد که بدهیتون به دولت به این شماره حساب واریز کنید. دیدم چقدر به فکر آخرت مردم هستند.

یکی از وعاظ مشهور شهر همیشه اول روضه اش میگفت «بیمار از دنیا نروید صلواتی ختم کنید» منم تو فکر بودم که مگه بیمار چشه؟. خب آدم مریض میشه بعد میمره دیگه!! بعدها که منبر آشیخ را بیشتر درک کردم متوجه شدم ایشان میفرمایند «بی ایمان ازدنیا نروید.» دیروز که این آقا زاده ی خوش‌سیما از پشت شیشه تلویزیون فرمودند «بدهیتون به دولت را به این حساب واریز کنید».

متوجه شدم بیمار رفتن خیلی بهتر از بی ایمان رفتنه. راست میگفت برادرمون خیلی به دولتها بدهکاریم. اگر با این قرض و بدهی بریم اون دنیا، حسابمون با کرام الکاتبینه. میدونید که چقدر بفکر آخرتمون هستند؟ آنقدر که دنیایمان را به امید بردن به بهشت، جهنم کرده اند. اما سنگ و ترازو که کردم دیدم بدهکاریم خیلی هم  بدهکاریم.

حکایت آن کلیپی شد که طرف پیاز  وزن می کرد. اما همین که تا سرش را  بر میگرداند مشتری یه پیاز بر میداشت و خلاصه هیچگاه ترازو سلام نداد و تراز نشد. نه داداش ترازوی ما و ایشان هم هیچگاه تراز نخواهد شد و ما همیشه بدهکاریم  و حضرات طلبکار...