اتحاد خبر-زهره عرب: سمینار "باید و نبایدهای تربیت فرزندم" با حضور «ژاله بحرینی مطلق»؛ روانشناس و مدرس آموزش خانواده به همت شرکت فرااندیشان آتیه جنوب با همکاری نمایندگی بوشهر مرکز آموزش بازرگانی در کانون امام خمینی (ره) برازجان برگزار گردید.

به گزارش «اتحاد خبر»؛ بانو بوستانی در ابتدای این سمینار با بیان اینکه کودکان، امید و ضامن آینده اند، گفت: کودکان حامل بذرهایی هستند که خصوصیات جامعه ی فردا را در بر دارند؛ به همین خاطر کودکان به عنوان گرانبهاترین گنجینه یک جامعه محسوب می شوند.

وی افزود: تربیت فرزند پایه و اساس زندگی است و زندگی بر اساس آن بنا نهاده می شود. اگر پایه تربیت فرزند سست و ضعیف باشد او هیچگاه نخواهد توانست فردی موفق در زندگی خود و جامعه ای که در آن رشد کرده است باشد. این جمله مهم هیچوقت از یادمان نرود که آموزش در کودکی مانند نوشتن بر روی سنگ استو نوشته ای که بر سنگ حک شود ماندگارتر از سایر نوشته هاست.

مدیرعامل شرکت فرااندیشان آتیه جنوب اظهار داشت: خوشحالم که امروز، دهم آذرماه تیم فرااندیشان افتخار این را دارد که بار دیگر با یک سمینار آموزشی در خدمت همشهریان عزیزمان باشد.

محجوبه صداقت تصریح کرد: از سرکار خانم حسینی، رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر برازجان بابت پیگیری ها و حضور ایشان در برنامه امروز قدردانی می کنم و امیدوارم جلسه خوب و پرباری را با هم داشته باشیم که قطعا امروز و با حضور سرکار خانم ژاله بحرینی مطلق این مهم حاصل خواهد شد.

روانشناس و کارشناس مشکلات ویژه یادگیری با اشاره به اینکه اولین مدرسه کودک خانواده است، گفت: این به این معناست که بچه باید در محیط خانواده رشد نماید، بنابراین کودکان شما خیلی از ویژگی هایی که شما به آنها هدیه می دهید با خود به اجتماع  وارد می نمایند. تمامی افراد به نوعی با کودکان در ارتباط هستند، می خواهم سوالاتی از شما بپرسم، کدامیک از شما گواهینامه تربیت فرزند دارید؟ و یا گواهی دیگری مبنی بر آمادگی جهت پدر یا مادر شدن؟ آیا رانندگی کردن یا خیاطی و آشپزی از تربیت فرزند دشوارتر است؟ پس چرا برای اخذ گواهینامه آموزش هر کدام از این مهارت ها و یا رشته های دیگر بایست مراحل مختلفی را طی کنیم اما برای تربیت فرزندان به دنبال آموزش یا کسب مهارت نیستیم. تربیت فرزند شانسی یا برحسب بخت و اقبال نیست، بلکه یک موضوع کاملا علمی و حساس است. ما باید فرزندانمان را با یک برنامه ریزی و استراتژی صحیح تربیت نماییم، ما از سنین خردسالی با فرزندان خود حرف می زنیم و همه این حرف ها و رفتارهای مادر و پدر و سایر افرادی که با کودک در ارتباط هستند درون بچه می نشیند و رشد می کند.

ژاله بحرینی مطلق تاکید کرد: تاثیر هر سخن یا رفتاری درازمدت است. استدلال ها و سخنان ما در در روح و مغز بچه تاثیر می گذارد، و با حرفهای خود مبنی بر مقصر دانستن عوامل بیرونی در اشتباهاتی که فرزندمان مرتکب می شود، کودک به این نتیجه می رسد که تقصیری ندارد و زمین خوردنش تقصیر زمین، نمره بد ریاضی اش تقصر معلم و سایر شکست های او نیز تقصیر اجتماع و یا هر عامل دیگری به غیر از خود او می باشد. شما با بچه حرف می زنید بدون اینکه بدانید این حرف مانند یک میخ وارد مغز بچه می شود. شعرها، صحبت ها و هر نوع برخورد و یا رفتار ما نیز تاثیر خاص خود را بر روح کودک به جای می گذارند. برای مثال شعر "دویدم و دویدم..." که همه ما از کودکی برای بچه هایمان خوانده ایم به کودک یاد می دهد که هر چیزی را بدهیم و ببخشیم، مجددا دریافت خواهیم کرد. مدرک تحصیلی می خواهی باید زمان بگذاری، کار می خواهی باید تخصص و مدرک داشته باشی، محبت می خواهی پس باید محبت کنی!

این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: ما عادت کرده ایم با بچه هایمان به گونه ای حرف بزنیم که گویی قصد کنترل او و رفتارهایش را داریم و می خواهیم اصول روانشناسی را رعایت کنیم، اما برعکس این اصول عمل می کنیم و این را در نظر نمی گیریم که فرزند ما یک انسان آزاد است و باید مراعات این موضوع را کنیم و او را آزاد بار بیاوریم و در روند تریبتی او نیز به این موضوع مهم توجه نماییم. پس ما حق نداریم که دستور بدهیم و به بچه استرس بدهیم. بعد هم شکایت می کنیم که بچه من استرس دارد و دیکته اش را غلط می نویسد، این در اثر همان استرسی است که خود ما به عنوان مادر یا پدر به بچه وارد کرده و به روح او صدمه می زنیم.

وی با بیان اینکه درباره رشد و تربیت بچه مطالعه کنیم و یاد بگیریم، ابراز داشت: اطلاعاتی که ما داریم را از روش تربیتی مادر و بستگان خود یاد گرفته ایم و همین باعث می شود رفتار پدر و مادر و سایرین با بچه ضد و نقیض باشد و این باعث پرپر شدن روح بچه می شود؛ مسئله ای که بسیاری از ما از آن غافل هستیم. انسانها دارای دو بعد جسمانی و روانی هستند؛ وقتی سردرد یا دل درد داریم سریع به دکتر مراجعه می کنیم اما وقتی خود یا فرزندانمان دچار ترس، اضطراب، استرس، افسردگی و یا علایم دیگری چون عرق کردن کف دست،گوشه گیری، منزوی شدن، حواس پرتی و غیره... شوند از مراجعه به مشاور، روانشناس و یا روانپزشک خجالت می کشیم و ابا داریم. به راستی چرا اینگونه است؟

بحرینی مطلق با طرح این پرسش که آیا تا به حال افسردگی را تجربه کرده اید، افزود: اصلا افسردگی چه معنایی دارد، وقتی حال دلمان خوب نیست، یعنی کودکمان را در آغوش می گیریم، اما لذت نمی بریم، برای همسرمان آشپزی می کنیم، اما خوشحال نیستیم، خرید کردن و مهمانی رفتن برای ما لذت آنچنانی ندارد، اینها نشانه ای از بروز افسردگی است. من وقتی وضعیت روانی خوبی نداشته باشم یعنی از یک اختلال رنج می برم، وقتی موضوعی از یک ماه و دو ماه و شش ماه گذشت و حل نشد تبدیل می شود به اختلال. اگر کلید در دستانمان است و فراموش می کنیم که آن را کجا گذاشته ایم پس یعنی مشکلی وجود دارد. پس به عنوان یک انسان و کسی که مسئول زندگی خود و فرزندانتان هستید مراقب روحتان باشید. مشکلات روحی و روانی خود را مخفی نکنید. به محض اینکه متوجه شدید نیاز به روانپزشک دارید کوتاهی نکنید و این تابوها را دور بریزید.

این نویسنده و کارگردان تئاتر کودک و نوجوان عنوان کرد: کودکان ما نیاز دارند بعضی چیزها را از کودکی یاد بگیرند مثل اعتماد به نفس، چون برخی از مسائل ریشه در کودکی داشته و آموختن آن از دوران کودکی تاثیر بیشتری خواهد داشت. بنابراین فرزندانتان را آماده کنید و به آنها از لحاظ ذهنی بها بدهید. او را برای مسائل مختلف آماده کنید، مثلا وقتی می خواهید موهایش را شانه بزنید با او واگویه کنید و بگویید الان می خواهم موهای تو را شانه کنم، یا می خواهم لباسهایت را عوض کنم. زیرا بچه باید یک حریم خصوصی داشته باشد، می توانیم یک اتاق، یک کمد و یا یک میز تحریر و یا کشو در اختیار کودک قرار دهیم تا احساس استقلال نمایدو این به شدت در رشد شخصیت بچه تاثیر دارد.

ژاله بحرینی مطلق ادامه داد: ما گاها یاد نگرفته ایم برای فضاهای خصوصی فرزندان و همسران خود ارزش قائل باشیم و متاسفانه حریم خصوصی برای ما تعریف نشده است. ما بایستی مسائل تربیتی را از پایه و درست انجام دهیم، همه ما اشتباه می کنیم، حتی والدین در زندگی روزمره خود اشتباه می کنند. بچه شما ممکن است در دیکته نمره خوبی نگیرد و یا مداد دوستش را بردارد، من باید چکار کنم؟ نباید او را سرزنش کنم و ترس را در جان او بیندازم، بلکه باید با او صحبت کنم و اعتراض خود را به او اعلام کنم. باید یاد بگیریم که در فضای خصوصی کودک با او چطور رفتار کنیم. احترام گذاشتن به حریم خصوصی دیگران برای ما تعریف نشده است و حتی به اشتباه در ما نهادینه شده است که من باید همسرم را مدام چک کنم، کیف دختر یا پسرم را بگردم. پس الان باید چه کاری انجام دهیم. می توانیم جبران کنیم و از این به بعد آن مسئله را به نحوه درست انجام بدهم. برای هر کودک و هر دانش آموز یک راهکار وجود دارد، چون نه خود کودکان مثل هم هستند و نه شخصیت ها و رفتارها و روحیات مشابه هم است.

وی با بیان اینکه آدم درست را برای مشاوره انتخاب کنید، گفت: شما فرزندانتان را کلاس هنر، موسیقی، ورزش، و... می برید. ما نباید بچه های خود را به هر کلاسی بفرستیم، و هر کلاس و آموزشی که به ما معرفی شد و یا به نظرمان رسید فرزندمان را در آن نام نویسی نکنیم. از خود سوال کنیم که آیا با شناخت از روحیات و علایق بچه این کار را می کنیم یا اینکه برای چشم و همچشمی و یا پر کردن وقت خود و یا خالی نبودن عریضه این کار را می کنیم؟

روانشناس و کارشناس مشکلات ویژه یادگیری با تاکید بر لزوم آگاهی داشتن در مورد روحیات و استعدادهای کودکان تصریح کرد: کلاس های مازاد برنامه و تقویتی به درد فرزند شما نمی خورد تا زمانی که دلیل عدم یادگیری او در مدرسه را ندانید، هوش بچه را بسنجید و بر حسب هوش و میزان استعداد او برای آموزش و تقویت مهارت هایش اقدام کنید. بچه ای که جسمش به رشد لازم نرسیده است در ژیمناستیک آسیب می بیند، در جودو بدنش نابود می شود و در برخی از کلاسها بنا بر محدودیت ها و یا عدم توانایی کودک اعتماد به نفس کودک از بین رفته و روحش نابود می شود.