متانول همان الکل چوب است که به‌عنوان حلال در بسیاری از محصولات از جمله چسب‌ها و رنگ‌ها استفاده می‌شود. این ماده در روند تولید الکل‌های غیراستاندارد از جمله مشروبات زیرزمینی نیز ایجاد می‌شود و افراد را با مصرف مقادیر بسیار کم دچار مسمومیت‌های شدید می‌کند. البته مصرف الکل اتانول نیز می‌تواند در مقادیر بالا با علائم مسمومیت‌ همراه باشد، اما عوارض مسمومیت با این ماده که در کشورهای غربی تحت‌عنوان الکل شرب شناخته می‌شود، بیشتر در دوزهای غیرمتعارف اتفاق می‌افتد.

 

اگرچه تعداد مصرف‌کنندگان الکل در ایران نسبت به کشورهای غربی بسیار کمتر است، اما همه‌گیری‌های مسمومیت با الکل هر از چند گاهی در شهرستان‌های مختلف دیده می‌شود، بنابراین آشنایی افراد با اصول تشخیص، علائم و عوارض مسمومیت‌های الکلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این مورد با دکتر حسین حسنیان‌مقدم، متخصص سم‌شناسی بالینی و مسمومیت‌ها و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت و گو کرده‌ایم.

 

 

 

الکل‌ها فراورده‌هایی هستند که تحت‌عنوان هیدروکربن شناخته می‌شوند. الکل شرب برخلاف بسیاری از مواد محرک و توهم‌زا، از دیرباز در زندگی بشر وجود داشته و برای سرخوشی و همچنین ایجاد رخوت قبل از انجام اعمال جراحی استفاده می‌شد.

 

اگرچه از زمان انقلاب اسلامی، استفاده از الکل شرب در ایران ممنوع شد، اما با گذشت زمان مثل هر ماده غیرقانونی دیگر، مصرف آن در گروهی از افراد ادامه پیدا کرد و به‌تدریج زیادتر شد. در حال حاضر آمارها نشان می‌دهند که حدود 1 میلیون نفر سوءمصرف‌کننده الکل در ایران وجود دارد و حدود 200 هزار نفر به این ماده وابسته هستند. افراد وابسته به الکل اگر این ماده را از رژیم غذایی روزانه‌ خود حذف کنند، دچار علائم نشانگان محرومیت از جمله بی‌قراری، تشنج، اختلال حافظه، اختلال سطح هوشیاری و بعضا مرگ خواهند شد. این افراد باید حتما الکل را تحت‌نظر متخصص ترک کنند.

تعداد مصرف‌کنندگان الکل در ایران نسبت به کشورهای غربی پایین‌تر است، اما میزان الکل مصرفی در هر بار استفاده توسط این افراد بالاتر از میزان مصرف بیشتر کشورهای غربی است. به همین دلیل است که در ایران رفتارهای پرخطر ناشی از الکل بیشتر دیده می‌شود. درواقع، مصرف زیاد و یکباره الکل باعث افزایش رفتارهای پرخطر مثل رانندگی‌های آسیب‌رسان می‌شود.

امروزه بسیاری از بیماری‌های انسان با مصرف الکل مرتبط هستند که در راس آنها «سیروز الکلی کبد» قرار دارد. این ماده همچنین می‌تواند باعث ایجاد واریس معده و مری، خونریزی‌های گوارشی و مشکلات روانی از جمله وابستگی شود.

 

افراد وابسته به الکل معمولا رفتارهای تهاجمی و پرخاشگرانه دارند و می‌توانند برای خود و دیگران دردسرساز شوند. اگرچه در بسیاری از کشورهای غربی مصرف الکل آزاد است، رانندگی در حالت مستی ممنوع است و مجازات سنگینی دارد. این موضوع توسط پلیس و با استفاده از دستگاه‌های الکل‌سنج مشخص می‌شود. در ایران نیز پلیس در بعضی از بزرگراه‌ها به این دستگاه مجهز است و رانندگان پرخطر را از لحاظ مصرف الکل و موادمخدر تحت‌بررسی قرار می‌دهد.

الکل انواع مختلفی دارد که نوع شرب آن معمولا جز عوارض مستی و عوارض طولانی‌مدت، مشکل حادی از لحاظ مسمومیت ایجاد نمی‌کند. یکی از مسائل مطرح در این روزها استفاده از الکل‌های تقلبی است. تولید مشروبات الکلی در کشورهای غربی روند خاصی دارد. در نهایت نیز الکل تولیدشده توسط کارخانه مورد نظر آزمایش می‌شود تا کیفیت آن تایید شود. از آنجایی که این فعالیت‌ها در ایران ممنوع هستند، الکل به‌صورت غیرقانونی از منابع غیرقابل‌اطمینان تهیه می‌شود و به دست مصرف‌کنندگان می‌رسد. آلودگی‌های احتمالی در روند تهیه این مشروبات ممکن است باعث تولید الکلی غیر از الکل اتیلیک (الکل شرب) در مشروب شود.

 

سردسته این الکل‌های ناخواسته، الکل متیلیک یا الکل چوب است که از مواد سلولزی موجود در مواد اولیه مشروبات الکلی مثل چوب متصل به انگور و کشمش یا هسته آنها ایجاد می‌شود. متاسفانه الکل متیلیک را نمی‌توان از روی طعم و مزه نسبت به الکل شرب تشخیص داد.

 

این الکل بسیار خطرناک است و می‌تواند منجر به نابینایی و مرگ شود. خیلی از الکل‌های شربی که در بازار غیرقانونی ایران به شکل پلمپ‌شده عرضه می‌شوند، تقلبی هستند. این مشروبات در کارگاه‌های زیرزمینی تولید می‌شوند و به اسم الکل‌های برند به فروش می‌رسند. درواقع، به همین دلیل است که خرید و فروش شیشه‌های الکلی در ایران بسیار رواج دارد. متاسفانه در کشور، به‌خصوص سمت جنوب، فسا و استهبان هر از چند گاهی شاهد همه‌گیری‌های ناشی از مسمومیت با الکل‌های سمی و تقلبی هستیم.

مصرف الکل متیلیک باعث ایجاد علائم شکمی، تهوع، استفراغ، اختلال بینایی و اغما می‌شود. متاسفانه خیلی از مصرف‌کنندگان این الکل‌ها دیر به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند و دچار نابینایی و حتی مرگ می‌شوند. باتوجه به اینکه مصرف‌کنندگان الکل را اغلب جوانان تشکیل می‌دهند، این عوارض می‌توانند برای یک عمر، فرد و جامعه را درگیر مشکلات خود کنند.

این موضوع به میزان الکل چوب موجود در مشروب بستگی دارد، اما انتظار می‌رود علائم ناشی از این مسمومیت طی 6 تا 24 ساعت بعد خود را نشان دهند. درواقع، علائم ناشی از الکل متیلیک با چند ساعت تاخیر بروز پیدا می‌کنند، برخلاف علائم ناشی از الکل شرب که بعد از 6 ساعت برطرف می‌شوند.

اگرچه مصرف الکل منع شده، اما مانند سایر مواد غیرقانونی مثل موادمخدر و محرک، بعضی از افراد آن را استفاده می‌کنند. در صورت بروز مسمومیت به دنبال مصرف الکل باید هرچه سریع‌تر به مراکز درمانی مراجعه کرد یا با اورژانس تماس گرفت.

 

متاسفانه خیلی از افراد به‌دلیل ترس از بازداشت یا بازخواست شدن توسط پلیس خیلی دیر به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند و جان خود را در معرض خطر قرار می‌دهند، در حالی که باید بدانند هدف کادر پزشکی فقط کمک به بیمار و نجات جان او است.

 

این افراد در مراکز درمانی به چشم بیمار دیده می‌شوند، نه یک مجرم. هرچقدر فرد زودتر به مرکز درمانی مراجعه کند، احتمال بروز عوارض نیز کمتر می‌شود. نکته مهم دیگر در مواجهه با مسمومیت‌های الکلی، شناسایی منبع آلودگی و حذف آن برای جلوگیری از مسمومیت سایر افراد است.

 

در غیراین صورت تعداد زیادی از افراد طی مدت کوتاهی مسموم می‌شوند و به بیمارستان مراجعه می‌کنند. در این وضعیت با توجه به کمبودهای احتمالی بعضی از امکانات از جمله پادزهرهای لازم، ممکن است رسیدگی به همه بیماران مشکل باشد.

الکل از طریق معده و دهان بسیار سریع جذب می‌شود. قاعدتا قبل از جذب آن، تظاهرات بالینی زیادی برای فرد ایجاد نمی‌شود که با مشاهده آنها اقدام به استفراغ عمدی کند. اغلب افراد زمانی متوجه مسمومیت خود می‌شوند که دیگر برای استفراغ و شستشوی معده دیر شده و باید اقدامات درمانی دیگری انجام شود.

فردی که دچار مسمومیت با الکل می‌شود، معمولا مقدار زیادی استفراغ می‌کند. یکی از نکات مهم، جلوگیری از ورود استفراغ به راه‌های هوایی است. برای این منظور باید محتویات استفراغ را تا حد امکان از دهان فرد خارج کرد.

 

همچنین باید بدن او را طوری قرار داد که سمت راست قفسه‌سینه بالاتر از سمت چپ آن باشد زیرا ریه راست مسیر مستقیم‌تری دارد و استفراغ خیلی راحت‌تر وارد آن می‌شود. دندان‌های مصنوعی و متحرک نیز باید از دهان خارج شوند. دادن مایعات در این زمان به فرد مسموم ممکن است به ضرر او تمام شود زیرا افراد در این حالت معمولا دچار اختلال هوشیاری هستند و ممکن است با مصرف مایعات در معرض خطر خفگی قرار بگیرند.

این مساله درمورد الکل شرب مطرح نیست اما برای الکل‌های سمی ‌امکان‌پذیر است. درواقع، اگر فرد هر روز مقداری از این الکل را مصرف کند، به‌تدریج دچار کاهش بینایی، نابینایی و... می‌شود، اگرچه اوایل ممکن است علامتی از خود بروز ندهد.

مصرف الکل شرب نیز در مقادیر خیلی زیاد می‌تواند باعث مسمومیت شود. از علائم ناشی از این الکل می‌توان به اختلال تعادل، مستی، پرحرفی، گرم شدن بدن، پرخون شدن ملتحمه چشم، خواب‌آلودگی و... اشاره کرد.

 

البته این موضوع به غلظت مشروبات الکلی نیز ارتباط دارد. بعضی از این مشروبات مثل آبجو غلظت الکل کمتری دارند، اما بعضی دیگر از مشروب‌ها تقطیر و تغلیظ می‌شوند و حاوی میزان بالاتری الکل هستند. مسلما انواع مشروبات الکلی در حجم‌های مشابه ممکن است تظاهرات بالینی متفاوتی ایجاد کنند. صرف‌نظر از نوع الکل شرب، با افزایش مصرف به‌تدریج علائم و رفتارهای خاصی در فرد ایجاد می‌شود.

 

مصرف همزمان الکل، موادمخدر و داروهای خواب‌آور نیز باعث تشدید اثر هر یک از آنها می‌شود و جان فرد را در معرض خطر قرار می‌دهد. متاسفانه امروزه بسیاری از افراد همزمان با الکل از داروهایی مثل ترامادول و داروهای آرام‌بخش مثل دیازپام، کلونازپام، اگزازپام، لورازپام و... استفاده می‌کنند، بدون اینکه از خطرات آن آگاه باشند.

نه، الکل مصرف‌شده در هر صورت جذب بدن می‌شود. البته کم‌آبی بدن می‌تواند در بروز علائم و شدت مسمومیت تاثیرگذار باشد. در این وضعیت، مصرف مایعات می‌تواند دفع الکل از بدن را تسریع کند، اما اگر فرد از قبل دچار کم‌آبی نباشد، این راهکار کمک چندانی به او نخواهد کرد.

علائم ناشی از مصرف الکل شرب مثل مستی، بی‌قراری، تهوع و استفراغ معمولا با گذشت زمان و با دفع الکل از طریق تنفس رفع می‌شوند، اما اگر فرد از الکل سمی استفاده کرده باشد، ابتدا ممکن است دچار علائم گوارشی مثل تهوع و استفراغ شود و بعد از بهبود موقت و ظاهری، مجددا علائم گوارشی و همچنین اختلال بینایی را تجربه کند.

 

به محض مشاهده این علائم باید تمام مصرف‌کنندگان الکل مورد نظر به اورژانس بیمارستان مراجعه کنند. تهران و بعضی از شهرهای بزرگ مثل اصفهان، مشهد و تبریز مجهز به اورژانس مسمومان هستند. افراد مستقر در این اورژانس‌ها با علائم این نوع مسمومیت آشنایی بیشتری دارند و بهتر می‌توانند به بیمار کمک کنند. بیمارستان لقمان در تهران و در درجه بعد، بیمارستان بهارلو با اهمیت کمتر دارای اورژانس مسمومان هستند. در صورت دسترسی نداشتن به اورژانس مسمومان، اورژانس‌های عمومی نیز می‌توانند کمک‌کننده باشند.

متانول یا همان الکل چوب، ماده‌ای است که در اثر تولید غیراستاندارد الکل‌ها ایجاد می‌شود. این الکل در حلال‌ها، ضدیخ اتومبیل، شیشه‌شوها، مایعات فتوکپی، کاغذ دیواری و حتی سوخت جامد به کار برده می‌شود و رنگ‌بر است. مصرف این الکل در شرب بسیار خطرناک است و تاحدودی حس مستی یا سکر در فرد ایجاد می‌کند، اما مستی حاصل از آن خیلی کمتر از الکل شرب است. تقریبا می‌توان گفت بیشتر الکل‌های صنعتی که در داروخانه‌ها به فروش می‌رسند از نوع متانول هستند.

 

مسمومیت با این الکل با علائم دل‌درد، تهوع، استفراغ، کمردرد، بی‌قراری، رخوت، اختلال در دید و در نهایت اختلال در سطح هوشیاری، تشنج و مرگ اتفاق می‌افتد. هنگام روبرو شدن با این علائم باید مثل تمام بیمارانی که به احیا نیاز دارند، راه تنفس را برای فرد باز کرد و به او اکسیژن رساند. بعد از رسیدن به بیمارستان نیز معمولا پادزهرهایی به تناسب وضعیت مسمومیت برای بیمار استفاده می‌شود.

 

حتی ممکن است فرد به دیالیز یا پالایش خون نیاز پیدا کند. این بیماران را باید به بیمارستان‌هایی منتقل کنید که دارای بخش مسمومان هستند. مسمومیت با الکل شرب نیز در صورتی اتفاق می‌افتد که فرد تا سر حد مرگ الکل نوشیده باشد. البته این حالت کمتر دیده می‌شود زیرا بدن با گذشت زمان، الکل شرب را متابولیزه می‌کند.

*استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید پزشکی، رئیس بخش مسمومان مرکز پزشکی لقمان حکیم

هفته نامه سلامت - دکتر عبدالکریم پژومند