نویسنده این کتاب در گفتگو با «اتحاد خبر» می گوید: خانه دار هستم و از گذشته بیشتر به کارهای هنری مثل آشپزی، خیاطی و بافتنی علاقه داشتم. فرزندانم کم اشتها بودند و غذا نمی خوردند، برای اینکه بتوانم برخی غذاها را به خوردشان بدهم سعی کردم آنها را به شکلها و روشهای مختلفی طبخ نمایم. مثلا غذاهای دریایی نمی خوردند، به همین خاطر تحقیق کردم و مواد را با هم ترکیب، مثلا میگو را له کرده و صورت میگو انگشتی درست می کردم، بچه ها بادمجان دوست نداشتند و برای این که بخورند آن را له می کردم و در غذاهایی مثل حلیم بادمجان استفاده می کردم. خرما نمی خوردند و من آن را به شکل رولت و ترافل درست می کردم. یا دمنوشها که سعی می کردم برای مداوای انواع مریضی ها از آنها استفاده نمایم.


زینت حسینی ادامه می دهد: من در واقع با خلاقیت سعی می کردم غذاها را به شکل های مختلف دربیاورم و به خاطر علاقه ی زیادی که داشتم تحقیق هم می کردم و در دستور پخت غذاها کنکاش می کردم. وقتی به شهرها و استان های دیگر سفر می کردم از غذاهای سنتی و بومی آنجا می پرسیدم و بعد به چندین شکل درست کرده و بچه ها نیز آن غذاها را با علاقه و اشتها می خوردند، در همان زمان دستور جدید تمام غذاها را به همراه اضافات و خلاقیت ها در دفتری یادداشت می کردم.

وی در خصوص چگونگی چاپ کتابش می گوید: تقریبا سه سال پیش، وقتی یادداشت هایم تکمیل شد. دخترم از روی آنها می خواند و می گفت مامان این غذا را درست کن. آن موقع 13 سالش بود و اگر من درست نمی کردم خودش دفتر را به آشپزخانه برده و از روی دستور غذا را درست می کرد، وقتی دیدم دخترم به راحتی از روی یادداشت های من غذا را تهیه می کند به این فکر افتادم که یادداشت ها را به شکل یک کتاب چاپ کنم تا کسانی که نیاز دارند از آن استفاده کنند، مثل نوعروس ها یا خانم هایی که دوست دارند از دستورالعمل های جدیدتر و متفاوت تری برای طبخ غذاهایشان استفاده نمایند. به همین خاطر هم نام کتاب را "آشپزی مامان" گذاشتم تا در دسترس و مورد استفاده همه ی مردم باشد.