خبرگزاری ایلنا؛ حسن تیمورتاش (دبیر انجمن صنفی کارگری دریانوردان تجاری ایران) در رابطه با موضوع حضور صیادان چینی در آب‌های جنوب ایران، گفت: به نظر من، ورود دریانوردان چینی به حوزه صیادی در آب‌های جنوب ایران کار درستی نبود. اگر سازمان شیلات ایران مجوز این کار را داده، باید نظارت بیشتری را اعمال کند. رها کردن این کشتی‌ها و اجازه دادن به صید ماهیان سرزمین ما از سوی آنها، با روشی که هم‌اکنون دارد انجام می‌شود، درست نیست.

وی افزود: براساس شنیده‌های من، کشتی‌های چینی در محدوده خاصی ملزم به فعالیت و صیادی هستند. تا اینجای کار مساله‌ای نیست اما مشکل اینجاست که آنها با قرار دادن دستگاه ردیاب GPS روی قایق، کشتی‌های بزرگ و مجهز را به خارج از محدوده تعیین ‌شده می‌برند و در محدوده‌ای (عموما نزدیک ساحل) که محدوده فعالیت صیادان ایرانی با لنج‌های چوبی‌شان هست، صیادی می‌کنند یعنی GPS را در محدوده‌ای که شیلات مجوز داده، روی یک قایق پیاده شده از کشتی اصلی می‌گذارند و در هنگام شب در فاصله‌ای خارج از محدوده تعیین شده، ماهیگیری می‌کنند.

اگر این قضیه درست باشد این عمل خوبی نیست و خلاف قانون است که به چندین گروه مختلف شامل واحدهای تولید سازه‌های چوبی کشور و لنج‌داران ضرر وارد می‌کند. این یک خیانت بزرگ در جهت دریافت بیشتر ارز و ایجاد درآمد بالا است.

تیمورتاش تصریح کرد: برای جلوگیری از بروز چنین تخلفاتی، سازمان شیلات ایران باید به موضوع حضور کشتی‌ها و صیادان چینی در این آب‌ها ورود کند. باید برای هر ناوگان یا هر کشتی، یک مامور ذی‌صلاح (مورد تایید شیلات) بگذارد تا موقعیت کشتی‌ها را مرتبا گزارش کند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه گفته می‌شود پرسنل کشتی‌های مورد بحث چینی هستند –جدا از اینکه گفته می‌شود مالکیت این کشتی‌ها در اختیار ایرانی‌ها است- باید آموزش‌های لازم را به صیادان و ملوانان ایرانی ارائه می‌دادند تا بتوانند بعد از حداکثر یک الی دوسال، آنها را جایگزین چینی‌ها کرده و انجام عملیات را به آنها بسپرند. این راهکار دیگری است که می‌توان برای رفع نمودن این معضل، پیشنهاد کرد.

دبیر انجمن صنفی کارگری دریانوردی تجاری ایران در پایان، اظهار داشت: سازمان شیلات ایران می‌بایستی به این قضیه ورود کرده، و آن را رها شده باقی نگذارد. صیادان ما به امید صید به دریا می‌روند. روی هر لنج سنتی بین ۵ الی ۱۰ نفر کار می‌کنند که برای کارشان مقدار زیادی هزینه می‌کنند. برای مثال، سوخت را به قیمت بالا خریداری می‌کنند. این خیلی ناراحت‌کننده است که وقتی آنها تورشان را از آب بیرون بکشند ثمره دلخواهشان را کسب نکنند./د