اتحاد خبر- خان: تلفن قطع نشده بود که سر و کلّه ی محمدو پیدا شد. انگار پشتِ در ایستاده بود. محمدو آمد داخل. قلیانِ  ننه را چاق کرد، زیر پوز گذاشت و دوباره گفت: "مدتی است یک چیزی مثل کِرم توی کلّه ام وول می خورد؛ بگویم یا نگویم؟ گفتم: تا دکتر لازم نشده ای، بگو!   گفت: تو کُم درد داری می نویسی؟!  حالا نوشتی هم نوشتی؛ چرا پر و پاچه یِ دیگران را می گیری؟!...

اتحاد خبر- دی هلیهو: سیش نگفتُم چه گفته دربارِی خوش و باقی آدمَل، سیش نگفتُم چِی نه مال خومونه که دم کِرده، سیش نگفتُم پام خوُ واویده و اصلا دیه درد نمیکنه، سیش نگفتم دِ ساعتِ تموم وَرِ هم بیدیمه وُ پُی هم گپ میزدیمِه ! سیش نگفتُم. سی چه بُگُم!؟ سی چه سی کسی بُگُم که باور نمیکنه!؟...

اتحاد خبر-دی هلیهو: گفتم دُختِه وِر مِزِه، سی خوت کُرف میگی وُ میگردی. یه نعوذ باللهی چی بگو اِقلکَن. گفتم مال کسی نزده تو چَنّه تا!  گفت خو تو بیدی، چه میکِردی؟  گفتم مو اِی بیدُم، میرفتُم پاش گپ میزدُم و نصیحتش میکِردُم. گفت چه میگفتی؟ گفتم چِمینُم. وَش میگفتُم ایطَحری نه عَلدِه که هاسِی میکنی....

اتحاد خبر- خان:  عَلو دِقّ کرده بود. کاردش بزدی، خونش در نمی آمد. دو سه هفته ای عزا گرفته بود. اصلاً داشت دیوانه می شد. نشسته بود، به گوشه ای زُل زده بود و لام تا کام هیچ نمی گفت. وقتی به خانه رسیدم، اشک مثلِ دَمِ مشک از چشمانِ ننه جاری بود. گفتم: ننه؛ کسی مرده؟ طاعون آمده یا وبا؟ کسی سکته کرده؟ و ... میان هِق هِق هایش فهمیدم که ...

اتحاد خبر-دی هلیهو :سَلوُ می گو میرزالی خیلی رِواتوُوِه اُما خو آدم بی آزاریه. رِوات هم که میکَشه، بَدِ کَسیه نِمیگو. فقط میگرده بینُم ئی چه گفته وُ او چه کِرده وُ ئی چه خاردِه وُ او چه شَهرِگُلی تو سر خوش زده. پریگ پسین که هُوا تَش بی وُ یه چی مث کَرِدید هم پهن واویدِی ری شهر، یکی در زِه. سَلوُ رَه دَرِه واز کِرد...

اتحاد خبر-دی هلیهو : ...وُ کامَعلی دیاره تر بی کا ! پرسِش کِردُم تو کی هسی عامو والا ! چیشِشِه مثِ تیرمویِینی مُر کِرد و گفت نمیشناسی!؟ گفتم نه والا جون خوت. گفت مو عزراییلُم... بعدِش اُومِه کِرُم نِشِس و گفت دلِت سی سِلِیمون و میشزال تنگ نِواویدِه!؟ گفتم تنگ نواویدِه، اِی خدا واویده قدِ نِکِ سیزنی سیشون!...

اتحاد خبر- خان: در عالم خواب؛ خود را مثل تازه دامادها با کتِ و شلوار سفید، عینکِ ریبن و کفشِ برّاق دیدم. با منّت بر زمین و زمان، دربِ مؤسسه را هل دادم و وارد شدم. همه یِ کارمندان به احترامِ من تمام قد ایستادند. مستقیم رفتم نزد ریاستِ محترم (همان باجناقِ گرام که ذکر آن گذشت.)  رئیس به محضِ رؤیتِ قیافه یِ ماه من، مثلِ فنر از جا پرید و به پیشواز آمد...

اتحاد خبر- خان: به سرعت برق و باد شماره ی مدیر را گرفت، گذاشت روی آیفون و شروع کرد به خُش و بِش، مرورخاطرات و ... گذشته به شکلِ رمز با مدیر. در آخر هم سفارش کرد که؛ "هوای بچّه ی باجناقِ عزیزِ ما را در مدرسه داشته باشید و برای پیشرفت وی مضایقه نکنید." مدیر آن طرفِ گوشی "بله قربان، چشم و ... "گفت و سپس خدا حافظی کردند...

اتحادخبر - دی هِلِیهُو:  پار اربعین که رفتِی کربلا، سی مونَم یه مهر و جانمازی اُوورده بی که از اُوستِیسُو ریشون نماز میخونُم. بوُ سِلیمونه میدِن دورش بگردُم. گفت زنخالو، اِی سیت بُگُم چه دیدُم، باورت نِوِیمو. گفتُم چه دیدی کَلباقر. گفت تو بین‌الحرمین که هاسِی میرفتُم، یِکِشا پَسَندری اُنگار سِلیمونِه دیدُم...

اتحاد خبر - خان :شب گیسوانش را افشان کرده بود. ماهِ نو گوشه یِ آسمان سوسو می زد. تُکِ گرما شکسته بود. مردم از مسجد سرازیر می شدند سمت خانه ها. "لطفو" چشمانِ چپِ خود را چرخی داد. خانه یِ نقلیِ مش کریم مثل آهویِ در دام افتاده، اسیرِ نگاهش شد.خانه آن طرفِ تپه قرار داشت. دو برادر به سانِ دو طاووسِ مست از تلّ رفتند بالا و مثل دو گَزِ بی هنر مقابلِ...

اتحادخبر - دی هِلِیهُو: دیر از گوشتون ئی زوُنی چپُما، ئی زوُنی پُی چپُم یه ده بیس روزیه که کُشتُمه. همیطحر مث چی که کارد لُو بِدی توشا، یه کِشا سیخ میکَشِه که دلُم میره تو ضعف. مث که خُرِنگِ تَشی اُند اختُوی توشا، همیذات. رفتُم ور دکتر، یه مشتِ دار و دُووُینی سیم نوشت اُما گفت یه...

اتحاد خبر - خان : تابستانِ ده طاقت فرسا بود. خورشید هُرمِ خود را بر سر و رویِ ده می کوبید. بادِ گرم، به تمامِ پنجره ها سرک می کشید و تا مغزِ استخوان ها را می سوزاند. صبح ها، زن و مرد، کوچک و بزرگِ همسایه هُل می خوردند تویِ دروازه ها. دَری وَری می گفتند و پشتِ سرِ این و آن صفحه می گذاشتند. کودکان، "پیش" دو کَل می کردند...

اتحادخبر - دی هِلِیهُو: مَجفَروُ آسِیمَحسِین همیطحری که سوارِ پَنگاشی بی وُ پُی یه لیتَکی هم هِی میزِه پشتِش که مثلاً هاسِی اَسوِشِه میروُنِه، تا رسی بِرَکِ ما که دم خونِی حاج عُواس نشسیدیم و هاسِی قیلون میکشیدیم، گفت راس واوین، راس واوین تا پُی اَسووُم ریتون رد نِواویدُمِه.

اتحاد خبر - خان : هوا که بفهمی نفهمی خنک می شد، سر و گوپالِ بویِ نفت و دود گرفته یِ "نسیمو" هم پیدایش می شد. توی ده هایِ اطراف چرخ می خورد. هر کس علاءالدینِ نفتی، چراغِ سیمیِ نفتی و ...تویِ دم و دستگاهش پیدا می شد می داد دستِ نسیمو. او هم آن قدر به جهات ستّه می چرخاندش و گُرد گُردش می کرد تا دردش را می یافت و دوا می کرد. هیچ کس ...

اتحاد خبر - خان :محمدو گفت: خبر مثلِ بمب در ده پیچید. "مُشو" رئیس فلان اداره شد. آمدم خانه، دو متکّا برداشتم، تکیه دادم به دیوار. به دلِ راحت نشستم. سر به جیبِ مراقبت فرو بردم و در دریایِ مکاشفت مدیریتِ مُشو مستغرق. هر چه بیش تر در این باب دقیق می شدم؛ به نقطه یِ جوشِ دل تنگی و یأسِ فلسفی بیش تر و پیش تر نزدیک می شدم. مُشو کِه بود؟!

اتحادخبر - دی هِلِیهُو: نِشسِیدیم شی سییَه کُنارِ حسینیه وُ گپ میزدیم سی خومون. سییَه کُنار، دراز تا دراز تا اوهَلِ کیچِه رفتِی وُ یه کمی وُ دیوارِ خُونِی کَل مَجفَر هم رفتِی بالا اُما خُو هاسِی همیطَحر میمِه دومَن. درِ خُونِی داریوش واز بی وُ کِریِه نشینِ شون هاسِی اَسواو و اثاثِشِه بار میکِرد که بِرِه.

اتحادخبر - دی هِلِیهُو: مَحسِمال گفت والا اِی آه دس مو بو میش زِوِیدِه. همه چیِه خوشون مُعَگِن میکُنِن و بعدش وُ مو میگِن وِیسا پسِ بِلَنگو مَجّت وُ اِعلانِش کُو. زِوِیدُو گفت خو تو سی چه گوشَشون میگیری!؟ وَختی می وینی پاک وِلات هاسِی فُحشَت میدِن، سی چه ایقِه خوتِه بد میکنی وَرِ همه! نمیتَری سی خوت آروم...

اتحادخبر - دی هِلِیهُو: خالوشِه، خالوزاشِه، نَمی چکارَشِه که ماشین فروشی داره. سِیپا، چِیپا، نِمینُم چه وَش میگِن. هَمی شُرکتَلِ ماشین سازی که هاسٌی مردمِه لخت میکنَنا. دیگ پسین اُومِدِی خونه دیدنُم. گفت خاله تامَت میزنِن ریشونا. تامَت میزنِن که ماشین دادنِه وُ مجلسییَل.

اتحادخبر - دی هِلِیهُو: یه زمین وِلی چَسویدِه وُ خونه مون که اُنگار صِحاوی چی نداره. میشزال دورتادورشِه خار کِرده بی و توش سَل و سُوزی می کاشت. کُدی، بادِنگون، غاچ، گِزَر، هرچی که وُ دَسِش می رسی، می کاشت توش و بعدش هم یه مُشتیشه می برد دم دِرِی بازاری میفرُخت و...

اتحادخبر - دی هِلِیهُو: رفتُم تا حسین آواد و واگشتُم. خوم تَک و تِینا اِی خدا. گفتِن دِی محمود زوُنیشه عمل کِرده. یه دِتا قُطی اُومیوِه اِسَدُم، رفتُم دیدنش و واگشتُم. گفتُم زشته. بیس سال هُمسادِه بیدیمِه پُی هم. دیرازگوشِتون، کَلمَحد یه مریضی ناعلاجی گِرُفت، پاک خونه زِندِیشونه فُرُختِن و رفتِن حسین آواد کِریِه نشین واویدِن.